#NFK sözleri ve şiirleri

Kaldırımlar

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,

Yürüyorum , arkama bakmadan yürüyorum,

Yolumun karanlığa saplanan noktasında,

Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,

Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.

İn cin uykuda , yalnız iki yoldaş uyanık;

Biri benim biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;

Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler.

Üstüme camlarını ,hep simsiyah,dikiyor,

Gözüne bir mil çekilmiş âmâ gibi evler.

Kaldırımlar , bir çilekeş yalnızların annesi;

Kaldırımlar , içimde yaşamış bir insandır.

Kaldırımlar, duyulur seskesince sesi;

Kaldırımlar , içimde kırılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek , yumuşak bir kucakta,

Ben bu kaldırımların emzirdiği bir çocuğum!

Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta,

Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum...

Ben gideyim,yol gitsin, ben gideyim , yol gitsin;

İki yanımda aksın,bir sel gibi fenerler,

Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin!

Yolumun zafer tâkı , gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim , ne de sabah görüneyim;

Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!

Islak yorgan gibi sımsıkı bürüneyim;

 Örtün üstüme,örtün serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem taşa boydan boya,

Alsa buz gibi taşlar, alnımdan ateşi;

Dalıp sokaklar gibi esrarlı uykulara;

Ölse , kaldırımların kara sevdalı eşi.....

                                      ....Necip Fazıl Kısakürek....