As Long As We're Together

Chapter 5

Carla's POV

Nandito kame ngayon ni Ms. Zecil sa isang park. Knina habang nasa byahe kame para itour siya dito sa lugar namin ay nalaman kong Zecil pala ang pangalan niya. Sabi niya nga Zecil nalang daw ang itawag ko sa knya pero naillang ako kasi mayaman siya kaya Ms. Zecil nalng ang lagi kong binabanggit kpag kinakausap ko siya. Wala nmn siyang nagawa tungkol dun.

Andami na nming napuntahan. Nkapunta na kmi sa mga amusement parks, sa mall, sa iba't ibang stalls at marami pang iba. Nahhiya na nga ako kasi nillibre niya ako bawat lugar na puntahan namin. Nkkahiya pero wala akong nagawa kasi sabi niya bayad niya nalang daw yun sa pagsama ko sa knya sa paglibot sa iba't ibang lugar dto sa Davao.

Pauwe na dpat kame nang mkita namin itong park kung saan kami naroroon ngayon. Ang ganda dito, lalo na at medyo madilim na. Ang ganda ng mga ilaw at napakaganda ng ambiance ng paligid. Umupo muna kami sa isang bench dito sa park.

Ang ganda dito. Di ko napigilang sambitin.

Oo nga ang ganda dito. Nkkagaan sa pakiramdam. Sabi nmn ni Ms. Zecil.

Nga pala, maraming salamat sa pagsama mo sa akin ha? Ngayon di nako malligaw dito. HAHA. Pabiro niyang sabi at tumawa. Natawa narin ako sa sinabi niya.

Naku wala po yun Ms. Zecil, ako nga po yung dapat magpasalamat kasi andami niyong binili para sa akin. Nkkahiya nga po sa inyo e. Sagot ko at saka yumuko.. Shytype kasi ako e. :3

How many times do I have to tell you na Zecil nalng ang itawag mo sa akin? At saka wag ka ngang mag-po, I feel old.. Sabi niya at nagpout pa. HAHA. Ang cute niya.

From now on, Zecil nalng ang itawag mo sakin alright? Dagdag niya pa.

I'll try po. Shocks nappaenglish tuloy ako. HAHAHA.

Good. Simpleng sagot niya habang nkangiti.

Mapayapa kaming nakatingin sa kalangitan nang bigla kaming makarinig ng impit na iyak ng isang babae. Nagkatinginan kame ni Zecil at sabay na tumayo upang puntahan ang pinagmmulan ng iyak na iyon.

Nakita namin ang isang babae na umiiyak. Nakaupo siya sa bench malapit sa inuupuan namin knina. Nilapitan namin siya at tinabihan.

Ahmm.. Miss?Bakit ka umiiyak? Alanganin kong tanong sa kanya. Baka kasi isipin niya feeling close ako.. -.-

Yung tatay ko.. Umiiyak na sabi ng babae.

Why? What happened to your father? Tanong nman ni Zecil. She seems concerned. Well, mukha nman siyang mapagmalasakit na tao.

Lasing si-ya. Ansa-kit. Umiiyak paring sabi ng babae. Sa tingin ko nassaktan siya dahil sa ginawa ng tatay nya. Or pwede ring sa mga sinabi nito. Punong puno ng luha ang kanyang mukha. Humihikbi hikbi din siya.

Nagpaalam ako kay Zecil na bbili lang muna ako ng tubig para dun sa babae. Mukha kasing kailangan kailangan niya talaga nun.

Pagkabalik ko ay maayos na yung mukha nung babae. Napatahan na siya ni Zecil pero tulala nman siya ngayon. Lumapit ako saknya at iniabot ko ang bottled water na binili ko para sa knya. Nginitian niya lang ako ng tipid at saka knuha yung tubig.

Salamat. Kiming passalamat niya. Nginitian ko na lang din siya. Hindi ko alam pero parang gusto ko siyang icomfort tungkol sa pnagddaanan niya, Kaya ndi na ko nagdalawang isip na tumabi sa knya at tanungin siya.

Kung hindi mo mmasamain, ano bng nangyari sayo? Bakit ka umiiyak? Tanong ko.

Don't worry, we'll going to listen. Dagdag ni Zecil at nginitian ako.

Nang napansin kong nakatulala parin siya ay nagsalita na ako.

Pero kung ayaw mong magshare sa amin okay la--- Naputol ang ssabihin ko nang bigla siyang magsalita. 

Hindi ako tunay na anak ng mga magulang ko. Ampon lang ako. Hindi ako tanggap ng tatay ko. Sabi niya dpat ndi nalng nila ako inampon kasi pabigat lang nman ako sa pamilya namin. Ginagawa ko nman ang lahat para magustuhan niya ko e. Pero bakit d niya ko matanggap? Umiiyak napagkkwento niya.

Minsan nga iniisip ko na lumayas na lng sa bahay, kaya lang naisip ko ndi ko kaya. Malaki ang utang na loob ko sa knilakasi kinupkop nila ako kaya dpat lang na paglingkuran ko sila. Sabi niya pa habang nakangiti pero may pumapatak paring luha sa knyang mga mata.

Akala ko magssalita pa siya kaya nagulat ako (pati na rin si Zecil) nang bigla siyang tumayo.

Ahhmm.. Salamat sa inyong dalawa. Thank you sa pakkinig sa problem ko.. Pasensya n rin kung naabala ko pa kayo.. Hinging paumanhin niya.

Naku, wala yon.. At saka ndi ka nmn nakaabala sa amin. Sabi ko.

Yeah, she's right.. Just always remember that you can face all the challenges in your life. Just be strong. Sabi nmn ni Zecil.

Salamat ulit. Sige mauna nako sa inyo. Paalam niya. Akmang tatalikod na siya nang tawagin ko siya.

Wait! Miss! Tawag ko. Agad nmn siyang lumingon.

Ako ng pala si Carla. Pagpapakilala ko.

And I'm Zecil. Sabi nmn ng kasama ko.

Ngumiti sa amin ang babae.

Ako si Alondra. Wow. Alondra. What a nice name :)

Pagkatapos nun ay tuluyan na siyang umalis.

Sana makita nmin siya ulit :)

-------

Read.Vote.Comment

Sana may nagbbasa :)