Yarım Kalan Bir Şeyler...

"Sana Varmak"

Bu ona ondan habersiz yazdigim bir not daha;
12.11.215
"Hayatta her son dediğimiz şeylerin bir başlangıcı varmış. Tam her şey bitti derken düşü verdin kalbimin odalarına. Kaybolduğum boşluklarda ışık oldun bana, pusulam oldun hayatıma. Gözlerinde ki o parıltı bana yol gösterdi... Senli yolları.
Bu gün yine sensizliginde yazıyorum.
Kokunu duyorum. Divaneler gibi her şeyi sana benzetiyorum.
Çok bir şey istemiyorum ki sadece pembe panjurlu tımarhanemiz, arkadan bağcıklı gömleklerimiz, ben sana deli sen bana. . . "

Bunları yazarken korkuyorum. Herşey bu kadar güzelken bir anda mahvolabilir. Ne kadar çok seversen o kadar çok korkarsın. Sonra korktuğun da başına gelir. Birde her güzel şeyin bir sonu da varmış. Falan filan işte. Ben onu öylesine güzel, ölesiye çok seviyorum ki. Bunların hiç biri benim için bir anlam ifade etmiyor. Hem kahramanlar da olmazları oldurdukları için kahraman değiller mi ?

Benim Kahramanım Benim Ömrüme Ömür katanım Tanerim.

Bunları size anlatıyorum çünkü içimde kaldıkça nefes alamaz oluyorum. Onun sevgisinin aşkının derinliklerinde kayboluyorum. Satırlar dolusu kelimeler yetmiyor.

Her gün onunla yürüdüğümüz yollardan geçiyorum. Kaldırımlar, gökyüzü, her tarafta bir parça yarım eksik. Ellerim eksik, kalbim eksik, sen eksik.

Benimle şükürler olsun defalarca. Ama biran önce kavuşma hasreti yiyip bitiriyor.

Bu kadar şeyi nasıl toparlayacağımı bilmiyorum. Yeni doğmuş bir bebek misali anlamsız anlamsız boş bakıyorum etrafa ne yapacağımı bilmiyorum. Ve hiç bir şeyden de emin değilim. Ama bildiğim ve kesin olan tek şey ben daima onunla olmak, ölmek istediğim...

Dilerim ki herkes bir gün dolu dolu yaşar bu duyguları. Dürüstçe sevmesini bilen tüm kardeşlerime. Nasip olur inşallah...