BENİM HİKÂYEM -Asi Kız-

6.bölüm

(OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM)

-Doğru annen ve babandan bahsediyorduk.Onlar yaşıyorlar ve seni bulmak istiyorlardı.Tabi kaçırılmadan önce.Çünkü seni sadece onlar bulmak istemiyor.Başkalarıda var.Annem ve baban uzun yıllarca seni aradılar.Her yere baktılar fakat bulamadılar.Tam sıra Türkiye'ye geldi ve onlar kaçırıldı.Kısacası seni bulamadılar.Büyük ihtimalle sen onların seni bıraktığını düşünüyorsun ancak bu tamamen yanlış.Bunca yıl ben onların yanındaydım.Şahidim.Merak etme zamanla her şeyi anlatacağım ama burada daha fazla durmaman gerekiyor.Bir an önce buradan gitmeliyiz.Aksi takdirde bizi bulabilirler.

-Bizi derken?

Dedim ona soran gözlerle bakarken.

-Sadece seni değil beni de istiyorlar.Çünkü o gün herşeyi bende gördüm.Bak bu adamlar fazla tehlikeliler ve ben sana zarar gelsin istemiyorum.Seni anlayabiliyorum,şuan ne hissettiğini tahmin edebiliyorum.Zamanla kafandaki tüm bu soruları atacağız ama şimdi kaçmamız gerek.Doğrusu ben bu halde nasıl yürüyeceğim daha onu bile bilmiyorum ama..

Dedi ve sustu.Gözleriyle karnını işaret ediyordu.Ben ona inandım ama gidip gitmeme konusunda pek emin değildim. 'Nasıl inanacağım ben sana,nereden bileyim ben senin beni aileme götüreceğini.Üstelik daha ben seni tanımıyorum bile.'dedim.Eminsizlik içeren gözlerle bakarken.

'Ama ben seni tanıyorum.Kanıt mı istiyorsun?Tamam.O gece, annen ve babanın gittiği gece.Sen 8 yaşında bir çocuktun,ben de öyleydim.Hatırlıyor musun yan komşun Semih'i.İşte o benim.Beni tanımamış olman normal çünkü çok değiştim.Artık o eskisi gibi yaramaz ve ukela biri değilim.Ama seni hala çok seviyorum.'

Şaşkınlıkla onun gözlerine bakarken onun o olduğuna gerçektende inanamamıştım.Hayal felan zannetmiştim.Ama değildi.O gerçekten oydu ve şuan karşımda duruyordu. 'Ben seni çoktan unuttum.' 'Ama ben seni hala unutamadım.Çocukluk aşkımdın,halada öylesin.Tek fark artık çocuk olmamamız...'

Yalan söylemiştim.Bende onu hiç unutmamıştım.O hayatımda sevdiğim ilk ve tek aşkımdı.Onun söylediklerinden sonra yavaşça ayağa kalktım ve çantamı alıp kapıya doğru dalgın bir şekilde yürüdüm.Kapıyı kapatırken 'Yarın bulurum seni..'dediğini duymuştum.O kadar dalgındım ki dediğini takmadan yavaş adımlarla yürümeye devam ettim.Çıktığımda evini çokta uzakta olmadığını fark ettim.Saat çok geç olduğu için yurdun yolunu tuttum.Sonuçta yine o cadının dırdırını çekecek halim yoktu.

Yurdun bahçesine girdiğimde karşıda Özge'nin oturduğunu gördüm.En yakın arkadaşımdır kendisi.Ben buraya geldiğimden beri birlikte takılırız.Bir de Berin var.O ne kadar çılgın olsada onu seviyorum.Bazen bu çılgınlıkları bizi güldürüyor bazense başını belaya sokmaya yetiyor.Açıkçası Berin'i biri ilk defa görse deli felan der her halde.

Özge bankta oturuyordu.Beni gördüğünde hemen elindeki telefonu kapatıp benim yanıma koşmaya başladı.Yanıma geldiğinde 'Çok kötü görünüyorsun.Bir şey mi oldu?''dedi.O kadarda mı kötü görünüyordum?

''Konuşmamız lazım.''dedim ve onu yalnız kalabileceğimiz bir yere götürdüm.Ben ona her şeyimi anlatırdım.Semih'i de anlatmıştım.Ancak bir gün yeniden karşıma çıkabileceğini düşünmemiştim

-Semih geldi.

-Hangi Semih?

-Hani sana anlatmıştı ya küçükken.Arıza olan.

-O Semih mi? Ama olamaz bu mümkün değil.Seni nasıl bulmuş,sordun mu?

-Hayır.

-Ne!O zaman ne konuştunuz.Çabuk anlatıyorsun.

-Bir şey konuşmadık.Sadece...

Bir süre aramızda sessizlik oldu.Söylemek istiyorum ama ya doğru değilse.Ya yalan söylüyora? Yapmadığı şey değil.Daha öncede yalan söyleyip beni bırakmıştı.Bana bahsettiği o gece annem ve babamın beni terk ettiği gece.Neden terk ettiklerini bilmediğim gece.Ve bir sürü sırlarla dolu gece.O gece evde yalnız kalmıştım.Korkuyordum.Üstelik daha 8 yaşında bir kız çocuğuydum.Bazı insanların bazı korkuları vardır,benim şimşekti.Çok korkardım.Ve o gece korktuğum şey vardı.Şimşek çaktığında ağlamaya başladım.Sonra bir kol beni sıkıca sardı ve tuttu.Sonra da korkma dedi.O kişi Semih'ti.Bana o gece bir söz vermişti.Bende ona.Ben sözümü tutuyorum,ama o tutmadı.Bana o gün 10 gün sonra geleceğini söylemişti.Karşılığında benden benim ondan başka kimseyi sevmememi söylemişti.Bende ona söz vermiştim.Ben sözümü tuttum ve tutuyorum.Ama o tutmadı.Onun 10 günü benim 10 yılıma maal oldu.Bekledim , ve gelmedi...

-Sessizliği dinle,sana anlatacak çok şeyi var...

Dedi Özge.Belkide doğruydu.Bunları biraz oturup düşünmeliydim.Mesela neden böyle olduğumuzu,neden böyle olduğumu..