İnsanlarda mevsimler gibidir aslında. Mesela ilkbahar çocukluğumuzu anlatır. İçimizin kıpır kıpır olduğunu, ele avuca sığmadığımızı anlatır. Yaz ise gençliği anlatır. Aklımızın sürekli bi karış havada olduğunu ve gerçekten çok iyi eğlendiğimizi, toyluğumuzu, en iyi şekilde ifade eder. Sonbahar ise yetişkinliğimizi anlatır. Artık yeterince büyümüş olgunlaşmışızdır ve bir tür hesabı ödemedir. Gençlikte çocuklukta yaptığının hesabını. Kış ise yaşlılıktır. Ömrün sonu, artık hiçbir şey eskisi gibi değildir. Koskoca bi ömrü yarılamışsındır. Hayatta görüp görebileceğin her şeyi yaşamışsındır. Ve hayat seni emekli eder. Yaşlanmışsındır , elinde bastonun eski günlere dalıp durursun. Yalnızsındır çünkü hayat arkadaşın çoktan göçüp gitmiştir buralardan. Bir an onu hatırladıkça gözlerin yaşlarla dolar. ve oturduğum pencerenin yanından uzaklara dalarsın uzaklara çok uzaklara ! ....
