Kadın çok çaresizdi .
Sessizce dışarıyı izliyordu pencerenin kenarında .
Dışarıda yağmur yağıyordu , o sevdiği toprak kokusunu yine içine çekti .
Ne çok özlemişti , yağmur yağarken pencerenin kenarında oturup toprak kokusunu içine çekmeyi
Şimdi acıları onu özlemlerine kavuşturmuştu .
Artık kimseyle konuşacak hali yoktu .
Dili lal olmuştu , kendini içine kapattığından bu yana ,
Susuyordu gözleri dolu dolu olarak .
Ağlamak istiyordu , belki biraz olsun dinerdi acısı fakat ağlayacak dermanı kendinde bulamıyordu .
Tükenmişti , kendini hiç iyi hissetmiyordu .
İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyordu .
Halbuki güçlü biriydi cesur
Ama yaşadıklarından olsa gerek gardını indirmişti .
Daha fazla hayata direnemezdi .
O da kabullenmeyi seçmişti .
Yenilgiyi kabullenmişti .
Her ne kadar kabullensede bu yenilgiyi ağır geliyordu .
Kendini toparlaması gerekiyordu .
Bunun için zamana ihtiyacı vardı .
Şimdi pencere kenarında oturup yağmuru izlemeside bu yüzdendi .
Oyalanmalıydı zamanın içinde
Ta ki eski benliğine kavuşana kadar ......
