Ve bir gün gelir , yapayalnız kalırsın hayatta . Anlatacak ne çok şeyin vardır aslında . Fakat etrafında hiç kimseyi göremezsin . Oysa ne çok birikmişliğin vardır. Anlatsan konuşsan belkide bitecektir bu sıkıntılar . Ama kimseler yoktur bu zor zamanında . Gözyaşların dökülür gözlerinden yavaş yavaş . Ağlarsın , için yanar . Canını sıkar bu durum . Geriye dönmek istersin bazı şeyler için . Fakat geriye dönüşün yoktur artık . Bi kez daha köşeye sıkıştığını anlarsın . Çıkmaz sokaktasındır . Tek yapabildiğin olduğun yere diz çöküp ağlamak , için için ....
