Lust

Hoofdstuk 7

* 2 maanden later*

Ik lig samen met Lisa op het strand van Oostende, het is al midden september maar de temperatuur is nog heel hoog voor de tijd van het jaar.
De zomer is snel voorbij gegaan, de eerste week heb ik nog vaak aan Adam gedacht en aan hoe het zou lopen maar dat heb ik uiteindelijk van me af kunnen zetten. Natuurlijk denk ik vaak aan hem maar ik heb me er bij neergelegd dat we nu voor een tijdje een lange afstandsrelatie hebben en het gaat me nog redelijk goed af vind ik. Ik had deze zomer veel tijd om te spenderen aan vrienden die ik al een tijdje verwaarloosd had, en ik ben zelfs een weekje op vakantie geweest met mama. Ja ik kan luidop zeggen dat het toch wel een geslaagde zomer was.

En ja, ik mis de liefde om mij heen, onze afspraakjes, zijn kusjes, zijn knuffels, maar hij zou in oktober een weekje tijd hebben om naar Belgie te komen, het was nog niet zeker maar ik hoopte in elk geval van wel.
Hij had zich tot hiertoe wel aan zijn belofte gehouden, we skypete, of belde elke avond, of toch zo goed als elke avond maar het was zeker doenbaar.

'Zullen we terug naar de dijk gaan en een gezellig restaurantje zoeken ik heb echt reuzehonger!' ik schrik op uit mijn dagdromen. Ik kijk op mijn horloge, half 7. 'Is goed' en op dat moment hoor ik mijn buik grommen. We moeten beide lachen. 'Ik kan duidelijk ook wel wat eten gebruiken' zeg ik lachend. We staan op, pakken onze spullen en lopen richting de dijk.

Nog geen tien minuutjes later zitten we op een terrasje met allebei de kaart voor onze neus. Wat zal ik nemen? Ik twijfel tussen vol-au-vent en pasta carbonara. 'Ik neem lasagne' zegt Lisa vastbesloten. Ik twijfel nog steeds, maar ik zal snel een beslissing moeten nemen want de ober staat al aan ons tafeltje. 'Hebben jullie een keuze kunnen maken?' vraagt hij vriendelijk. 'Ja, doe mij maar een lasagne en een cola alstublieft' zegt Lisa al even vriendelijk terug. Ik twijfel natuurlijk nog steeds, waarom kan ik ook zo moeilijk beslissen? De ober kijkt mij vragend aan. 'Euhm voor mij de pasta carbonara en een ice tea alstublieft' 'Komt in orde dames' en hij schenkt ons een knipoog.

'Hij is echt niet mis!' zegt Lisa als hij voldoende uit het zicht is. Ik kan haar geen ongelijk geven, hij ziet er alles behalve slecht uit. Ik schat dat hij van onze leeftijd is, hij doet hier vakantiewerk waarschijnlijk. Ik knik. Ik mag niet te enthousiast doen, ik heb nog wel steeds een vriendje.

Niet veel later komt dezelfde jongen ons eten brengen. 'Eet smakelijk meisjes' zegt hij op dezelfde vriendelijke toon als daarjuist en hij kijkt mij recht in mijn ogen. Ik voel dat ik moet blozen, hij knipoogt naar mij en loopt dan weer weg. 'Wauw Eva, je valt duidelijk in de smaak' zegt Lisa met een ietsiepietsie jaloerse ondertoon in haar stem. Ik moet lachen. 'Achja, ik heb Adam en dat wil ik graag zo houden dus je mag hem hebben hoor' zeg ik plagend. 'Hij was duidelijk enkel in jou geïnteresseerd' 'Echt niet! Ik zag wel hoe hij naar je keek' ik knipoog naar haar. 'Echt? Zou ik zijn nummer vragen?' Eigenlijk had ik dat net uit mijn duim gezogen omdat ik niet wou dat ze een slecht gevoel had maar wat moet ik nu? 'Euhm, ik denk dat je dat beter niet doet, hij heeft waarschijnlijk een vriendin' Lisa knikt. 'Je hebt vast gelijk zo'n knappe jongen kan onmogelijk single zijn' 'Jou ware komt nog wel Lis, laten we maar beginnen met eten nu voor het koud word' en met die woorden neem ik een hap van mijn heerlijke pasta.

We rekenen af en lopen naar het station waar we de trein terug nemen.
Ik kijk door het raampje naar buiten, dit was het dan, onze laatste dag vakantie. Morgen zit ik in een grote aula van een nog grotere universiteit, waar ik de komende drie maanden verloren zal lopen. Het is allemaal best wel spannend.

De treinrit gaat snel voorbij, ik klets nog wat met Lisa over de zomer, het studentenleven dat er aan komt en nog enkele onnuttige zaken.
Voor ik het weet sta ik samen met Lisa aan de uitgang van het station klaar om afscheid te nemen.
Ik geef haar een knuffel. 'Veel succes morgen, en we zien elkaar snel oke?' Ze knikt. 'Zowiezo, laat me morgen weten hoe je eerste dag was!' 'Zal ik zeker doen, doei Lisa tot snel!' 'Dag Eva!'

Ik fiets rustig naar huis. Vanaf morgen zal alles zo anders worden, ik zal nieuwe vrienden maken, nieuwe lessen krijgen, het voelt alsof er een hele nieuwe wereld gaat beginnen. Ergens schrikt het mij wel een beetje af, maar het zal vast niet zo erg zijn als ik denk, hoop ik.

Ik zet mijn fiets in de gang en ga naar binnen. Mama zit aan de keukentafel een boek te lezen maar staat direct op als ik binnenkom. 'Hey Eva hoe was je dag?' 'Goed, het was super gezellig' zeg ik enthousiast. Ik kijk op de klok, half 11. 'Maar ik ga nu naar boven, als ik een beetje geluk heb is Adam nog online en kunnen we nog eventjes Skypen' 'Is goed meisje' zegt ze vriendelijk.

Ik ren de trap op en start zo snel mogelijk skype op. Er komt een grote glimlach op mijn gezicht als ik een groen bolletje bij zijn naam zie staan. Ik klik op 'videogesprek' en wacht tot hij het accepteert. Nog geen 5 seconden later zie ik zijn gezicht op mijn scherm verschijnen. 'Hey schatje!' zegt hij vrolijk. 'Hoe was het aan zee?' 'Goed, het was heel gezellig en warm' zeg ik lachend. 'Heb jij nog iets speciaals gedaan vandaag?' vraag ik. 'Nee niet echt, Brian is langs gekomen om te gamen samen, je weet wel, die ene gast waar ik je al eens over verteld heb' ik frons mijn wenkbrauwen. Adam moet lachen. 'Ik heb hem ontmoet op de onthaaldagen en hij gaat dezelfde studierichting doen als ik' 'Oh ja juist' zeg ik. 'En klaar voor morgen?' vraagt hij. 'Ja' zeg ik. Ik hoor zelf de twijfel in mijn stem. 'Het komt allemaal wel goed' zegt Adam. Ik glimlach 'dankje, jou school begint ook morgen toch?' Adam knikt. 'Veel succes dan' zeg ik. 'Dankje lieverd, jij ook' en ik bezwijk bijna van zijn goddelijke glimlach. 'Ik ga maar eens naar bed, ik moet fris zijn morgen en het is al best al laat.' 'Ik ga ook slapen, ik moet namelijk ook fris zijn morgen' zegt hij knipoogend. Ik glimlach, 'Slaapzacht lieverd' 'Slaapzacht' 'Ik zie je graag' 'Ik jou ook' En met die laatste woorden sluit ik het gesprek af.