Toen Anna op de wereld kwam.

1

POV. Moeder Anna ~ Chelsey

Het is 12 mei, vandaag zou Anna geboren moeten worden. Tenminste, dat voel ik aan mijn wateren, of hoe sommige mensen dat ook zeggen. En ja, we weten ook al dat het een meisje wordt en we vonden Anna allebei een prachtige naam.

"Dirk, wil je misschien een glaasje water voor me pakken." Zeg ik vanuit het hoekje van de kamer, waar ik lekker languit op de bank lig. "Ja-ja..." Zegt hij   "Komt er aan hoor madame."

"Alstublieft, een glaasje water voor madame." Zegt hij met een raar stemmetje als hij terug komt, en geeft mij een kus op mijn buik. "Hoe gaat het? Voel je haar soms schoppen?" Vraagt hij. "Soms ja, ik denk dat ze vandaag geboren gaat worden. Ik weet niet waarom, ik heb gewoon zo'n gevoel.."
"Dat zou prachtig zijn."
"Zeker!"

Even later voel ik haar schoppen en het is net alsof ze roept: "Mama! Mama! Ik wil eruit! Nu nu nu!" Wow. Mama. Wat voelt dat woord toch goed. Je voelt je zo trots als je kan zeggen dat je moeder bent geworden, en het is ook het eerste kleinkind van mijn ouders! Hopelijk gaat alles goed bij de geboorte.

Ik straal helemaal als ik eraan denk. Er verschijnt zelfs een klein glimlachje op mijn gezicht. "Wat is er schat?" Vraagt Dirk. Wow, was hij naar me aan het staren, hij ziet ook alles. "Ik eh niks.. Ik was aan het denken over Anna."
"Dat is toch lief, Chelsey."
"Ik denk het." Zeg ik, en ik bloos.

"AUW!" Roep ik een tijdje later, een beetje in elkaar gezakt door de pijn. "Weeën, Dirk, ik krijg weeën!"
"Laten we maar naar het ziekenhuis gaan, voor de veiligheid van het kind." Zegt hij. "Ja, ja snel!" Roep ik hem na.

Ik ging een beetje moeilijk in de auto zitten, maar het is me gelukt. "Hup en nu rijden Dirk." Zeg ik tegen hem.

Bij het ziekenhuis aangekomen weten de mensen al dat we er aan komen, ik word meteen goed geholpen en naar een kamer gebracht.

Na een hele lange tijd in een kamer zitten, heb ik het gevoel dat de baby eruit wil. "Ik denk dat ze eruit wil." Zeg ik tegen de verpleegsters. "Oef, ja dat wil ze ik denk dat het zover is." Zeg ik.

Dan is het zover, 10 uur 's avonds, ze is geboren! "Anna! Wat een schatje ben je toch!" Zeg ik en ik kan mijn tranen niet binnenhouden. Zelfs mijn man niet. "Ze is zo mooi." Zegt hij. "Ze is van ons Chelsey, van ons."

"Anna en jij moeten hier maar blijven slapen." Zegt een verpleegster. "Ik weet niet wat je man wilt."
"Ik ga wel naar huis en kom morgen weer vroeg hier naar toe." Zegt hij. Een uur later is hij weg en al snel val ik met Anna in mijn armen in slaap, ze is kerngezond.