Toen Anna op de wereld kwam.

8

De eerste maanden kunnen ze nog wel goed vooruit, met af en toe iets extra's. Maar ze worden steeds armer en armer. Uiteindelijk kunnen ze niet meer denken aan iets extra's. Op een dag bedenken Chelsey zich iets...

1 jaar later, als Anna 5 jaar is.
Chelsey POV

Wat als we nou naar de voedselbank gaan? Zouden we dan veel geld sparen? Hoe zit dat in elkaar? Aan wie moet ik al deze vragen gaan vragen? Zal ik naar de voedsel bank gaan voor alleen maar informatie? Ik ga. Ik zal misschien wel heel veel geld besparen en dan kan Anna een keer mee op een uitje waarvoor je moet betalen. Zoals de dierentuin, op het eind van dit jaar. Vorig jaar hadden ze dit ook gedaan en toen kon ze niet mee, want ik wist dat het anders in een klap een stuk slechter zou gaan. Nu gaan ze wel naar een andere dierentuin.

Ik fiets naar de voedselbank. Die heb ik nog. De benzine van de auto was veel te duur, om zo vaak te tanken. Soms leg ik wat geld bij elkaar, zodat ik een keer kan tanken. Misschien is het beter dat ik dat ding verkoop, in plaats van er telkens benzine aan te verspillen. Dan heb ik heel wat geld bij elkaar, want de auto is nogal duur.

Eenmaal daar aangekomen, zeggen ze dat ik aan een bepaalde norm moet doen. Als het budget dat je binnen krijgt, minder is dan het gemiddelde, dan mag je een voedselpakket krijgen. We hebben het een hele tijd bestudeerd, en ik zat heel ver onder het 'budget'. Ze maken wekelijks een pakket met 20 producten. Daar kan ik wel wat mee. Hopelijk gaat het allemaal lukken en kan ik heel wat geld besparen!

Een week later is het allemaal geregeld en kan Chelsey voedselpakketten op gaan halen.

"Dankuwel." Zeg ik tegen de man die het pakket in mijn handen duwde. Het is wel een beetje ongemakkelijk om nu opeens bij al die 'arme' mensen te horen, omdat ik en mijn man altijd de rijkste waren. Wat kan het leven toch snel veranderen. Ik denk dat we nu zelfs een van de armste zijn. We moeten denk ik snel in een ander huis gaan wonen. Dit huis is te groot voor alleen ons twee. We hebben het nog lang volgehouden, maar als we dit huis niet snel verkopen en een ander gaan zoeken, dan zullen we er denk ik vanzelf uit worden gezet.

Thuis aangekomen zit Anna moe op de bank. We hebben echt te weinig energie binnen gekregen de laatste tijd. Ik probeer haar ook zo veel mogelijk naar buiten te laten gaan, zodat ze nog wat 'sport'. Want voor een echte sport, zoals dansen wat ze eigenlijk wilde, hebben we geen geld.

Anna gaat verbaasd rechtop zitten als ze de (voor ons nu grote) doos met eten ziet. "Mmm.. Wat zit daar allemaal in mama?" Vraagt ze. "Ik ben bij de voedselbank geweest. Dat is voor arme mensen zoals wij. Die kunnen daar eten halen. Zo kan jij misschien aan het einde van dit jaar mee naar de dierentuin!" Leg ik haar uit. "Echt waar mama?! Super!" Ze springt blij omhoog alsof ze opeens niet meer moe is. Ze omhelst me alsof ze nooit zoiets heeft gedaan. Ze zal waarschijnlijk niet eens meer weten dat wij zo rijk zijn geweest. Misschien weet ze niet eens meer wie haar vader is. Of dat ze die heeft. Nog een paar jaartjes wachten. Dan leg ik haar alles uit.

"Mama kan ik dan ook op dansen?" Vraagt Anna. Oh nee hè. Ik wil haar niet teleurstellen. "Nee meisje. Dat kan echt niet. Het is veel ste duur. Ik kan misschien wel wat geld sparen en dan kan ik een danspakje voor je kopen. Ik heb nog wel een radio en wat cd's. Dan kun je zelf oefenen. Ik weet zeker dat het je dan gaat lukken!" Zeg ik. Ze wordt opnieuw heel vrolijk. "Super cool mama! Krijg ik dan echt een eigen danspakje?! Dat zou super wauwie zijn!" Roept ze. "Ja je krijgt een pakje dat helemaal van jezelf is." Zeg ik. "Super mama!"

Ik weet wat jullie denken. Zoek een baan, neem contact op met je man, maar alles zit tegen. Als ik hem probeer te bellen en ik zeg mijn naam, hangt hij meteen weer op. Ik heb geen idee waar hij woont, ver weg in ieder geval. En hij heeft me nooit verteld waar zijn werk is, als hij daar nog werkt. Ik heb ook al 20 banen geprobeert, maar telkens nemen ze me niet aan of wordt ik na een dag al weer ontslagen, door de crisis en blablabla. Ik heb het dus opgegeven. Alles zit tegen. Soms... dan denk ik; maak er maar een eind aan. Niemand heeft je nodig. Maar dan bedenk ik dat Anna me nodig heeft.

Dit was het weeeer!
Sorry dat hij een beetje laat is geupload, maar ik had in het weekend heel weinig tijd.
Thnxx voor het lezen!
Vote?

Xx Janineee❤️✌️😏