Dün gece; seni gördüm rüyamda.
Üzgün, ama asil bir duruşun vardı.
Yanına gelmek istedim, gelemedim.
Bir kaç adım atabildim ama,
Mesafe, kapanmıyordu.
Konuşmak istedin, sesin titriyordu.
Dönüp uzatmak istedin elini,
Elin titriyordu.
Birşey uzaklaştırıyordu seni benden,
Engeller vardı! Anlayamadığım.
Hissedemediğim bir itiş vardı aramızda!
Yakalayamadığım gözlerin vardı.
Sürekli, uzaklaşıyordun benden.
Ama mesafe, uzamıyordu.
Ne elini uzatabiliyor, ne, ağlayabiliyordun!
Ağlayamıyordun ama, içinde bir korku vardı!
Yoksa bu korku, benden ayrılmak mıydı?
Evet! Sen kendinden gitmene üzülmüştün.
Yani, benden gitmene üzülmüştün.
Her adım attığımda, bir adım uzaklaşıyordun.
Sana yetişemiyordum!
Keşke, daha güçlü birini bulsaydın.
Üzgünüm, sana yetişip elini tutamadım.
Sana yetemedim!
Artık, benden uzaklaşmanı önemsemiyorum.
O kadar bencil, olamam!
Keşke, keşke seni hiç görmeseydim!
Keşke varlığından haberdar olmasaydım!
Beni bırakıp gitmeni, seyretmeseydim.
Sana hiç üzülmeseydim!
Seni tanıyamadığım,
Ve seni anlayamadığım için,
Özür dilerim!
Keşke seni hiç tanımasaydım.
***Demir***
