Piyon

-18-

Sahibini bildiğim koku kalbime hücum ederken sevincimi merakım bastırınca aniden gözlerimi açtım.Refleks olarak beni hızlıca kavrayan Barış gözlerini daha yeni açmaya başlamıştı.Ellerimle yüzünü kavrarken yeni çıkan sakalları elimi gıdıklandırıyordu.Tuana'nın çığlığıyla irkilip hızlıca ayağa kalktım.Baran'ın odasına koşarken aklımda sadece bir soru vardı.

Ona bir şey mi olmuştu?

O benim hayatımda en çok değer verdiğim kişilerden biriydi.Ve ben artık sevdiklerimi kaybetmekten bıkmıştım.Kapıyı titreyen ellerimle açtığımda gördüğüm görüntü beni telefonuma itiyordu.Rüyaydı.Öyle olmalıydı ya da ben aklımı kaçırmaya başlamıştım.Kafamdan büyük olan tektaş Rüzgar'ın elinde dururken Tuana mutluluktan ağlıyordu.Baran'la Diana mal mal gülüşürken Fundi sapı telefonundan vine izlemeye devam ediyordu.Ben...Ben sadece aşık olmuştum.Asaletine,muhteşemliğine,hacmine...Her şeyine aşık olmuştum.Bir tektaş en fazla bu kadar tektaş olabilirdi.Işığı gözlerimi kamaştırırken telefonumu çıkarıp fotoğrafını çekmeye başladım her açıdan.

"Bir ömrü değil öldükten sonra da birlikte olmaya, karnındaki küçük ellere sahip olan minik bebekle aynı çatı altında yaşamaya,birlikte gülmeye,ağlamamaya..." gözlerim dolu dediklerine bakarken gözlerimi tektaştan ayırmıyordum.
"Benim karım olmaya var mısın?" Tuana ağlarken gülüyordu.Rüzgar ise sadece korkudan titriyordu.
Evet,dedi.Varım ulan!
---------
"Ben de iyiyim ya teşekkürler."
Baran'ın dediğine gözlerimi devirirken Tuana Rüzgar'la kenarda oturup gülüşüyordu.
"Kanak,sen fotoğraflarımızı çekmiştin.Getir bi paylaşak.Elalem görsün evlendiğimizi be!"dediğinde telefonumu ona uzattım.Telefonu elimden alacağı anda kapı açılınca telefonun yere düşme anı ağır çekimde gerçekleşiyordu.Ben bağırırken Tuana'nın yüzündeki korku tüm odanın yüz ifadesine bürünmüştü.Fundi'nin kendini yere atıp telefonu tutuşunu görmem ve içime oturan 'torunlarını evlendiren anneanne' hissi.Anlatılmaz yaşanırdı.Barış'a kafamı çevirdim.
"Ulan neden aniden giriyosun odaya?Senin yüzünden evladımı kaybediyordum."
Bir kahkaha patlattıktan sonra yanıma geldi.Kollarının arasına,yuvama aldığı kalbimi tekrardan yaktı.Alnımla kavuşan dudakları kafama Mahmut Tuncer efekti vermeye devam ediyordu.
"Gerizekalı."dedi Tuana."Ulan bizi çekicektin yüzüğü değil." Pis pis sırıtırken Tuana'nın bana sövdüğünü hissedebiliyordum.
"Su,özel konuşabilir miyiz?"Diana'ya manasızca bakarken Baran destekledi."Lütfen çıkın."
-----
"Ne demek o kurşun Mesut Hoca'nın tüfeğinden çıkmadı?!"
Sinirden alev alan yüzümü hissedemez haldeydim.
"Baran ölebilirdin.Bunu kim yapar ki?"Yutkundum.Cevabında yer alacak özne kime ait ise benden çekeceği vardı.
"Bilmiyorum ama bu kişi beni vurmaya çalışmamış."dediğine şaşkınlıkla bakarken Diana devam etti."Bak kurşun Baran'ın sol tarafından geldi.Beni vurmaya çalışsalardı zaten vururlardı.Tuana ya da herhangi biri de Baran'ın arkasındaydı.Yani benim olduğum tarafta.Ama senin olaydaki konumuna bakarsak hedef olabilecek tek kişi sensin."dedi.
"Benim yüzümden burda acı çektin."dediğimde ağlamaya başladığımı hissediyordum.
"Aa hayır.Bunu bu yüzden söylemedik Su.Benim burda acı çekmemin bir önemi yok sadece seni öldürmeye çalışanın kim olabileceğine cevap arıyoruz.Sana bir şey olmasını istemiyorum."
---
Barış'tan
Son hafta Barış.Son şans.Eğer o ölmezse kız kardeşin hakkında farklı planlarım olucak,dedi.Sinirim yapmak zorunda olduğum görevle artıyordu.
"Halledicem dedim.Ona bir şey olursa senin bütün sülanen-"
Çok iddalısın,dedi.Kulağımı silah sesiyle doldururken korkumu bastırmaya çalışsamda başaramıyordum."Tamam tamam.Bu haftasonu cumartesi günü halledicem."

---------
Küfretmeyin lütfen üzgünüm yb bu kadar oluyor.En azından şuanlık.Başka bir kitap üstünde çalışıyorum.Şimdi diyeciksiniz ki madem kitabın var neden yeni kitap?Çünkü arkadaşlar ilham meleği üstüme yazıcağım kitabı kustu.Şaka değil gerçekten yaşadığım olaylar sağolsunböyle bir durum var.Bu kitabı bitirmekte kararlıyım ikinci kitap da gelicek ancak gecikebilir.Üzgünüm,sizi seviyorum okuyucu vezirlerim💕