Reclaim Middle-Earth - Een Lord of the Rings fanfictie

Proloog

~POV Aragorn~

Wit. Overal wit. Ik wilde mijn ogen niet open doen. Het was zo mooi, kalmerend. Maar opeens werd ik door een soort onzichtbare kracht uit het wit getrokken en lande ik met een harde knal op de grond. Elke spier in mijn lichaam protesteerde. Ik wilde weer terug. Terug naar het wit. Langzaam opende ik mijn ogen en ik keek op. Mijn mond viel open. Ik was in een prachtig gebouw. Nou ja, soort van gebouw. Er waren geen muren. Alleen een heleboel witte pilaren droegen het dak. En achter die pilaren was een prachtig bos met de mooiste bloemen die ik ooit had gezien. Aan de andere kant lag een enorm helderblauw meer. Ik heb veel mooie landschappen gezien, maar geen een was zo mooi als deze.

'Mooi is het hè?'

Ik herkende de stem gelijk. Ik keek recht in de ogen van lady Galadriel. Naast haar stonden Lord Elrond en Gandalf. Mijn mond viel weer open, maar ik deed hem snel dicht, stond op en boog heel erg diep.

'Sta op, Lord Aragorn, mijn vriend.' Zei Elrond.

'Is dit een droom?' Vroeg ik.

'Ja en nee.' Zei Elrond. 'Je geest is gescheiden van je lichaam. Je bent niet dood. Je droomt ook niet, maar je bent ook niet naar deze plaats geteleporteerd. Je lichaam is nog steeds op dezelfde plaats.'

Ik had zoveel vragen die ik wilde stellen, en mijn brein probeerde die ook door te geven, maar het leek wel of ze halverwege in mijn keel bleven hangen.

Uiteindelijk vroeg ik: 'Waar ben ik?'

'Die vraag verwachte ik al' Zei Galadriel. 'Je bent in Valinor.'

Ik knipperde. Veel machtige mannen gingen naar The Undying Lands als hun leven in Middle-Earth was geïndigd, maar niemand is ooit teruggekomen. Dit kon geen Valinor zijn, het kon gewoon niet.

'Jullie hebben dit voorzien, he?' Zei ik. 'Alles'

Gandalf glimlachte bevestigend.

'Natuurlijk hebben we dit voorzien.' Zei hij. 'Waarom zouden we zonder reden Middle-Earth verlaten?'

We zwegen allemaal.

'Je moet teruggaan Aragorn,' Zei Galadriel. 'Ze hebben je nodig.'

'Maar...'

'Geef niet op, er is nog steeds hoop. Je moet verder gaan, je moet deze oorlog winnen. Je moet Sauron voor altijd verslaan. '

Ze stak haar hand uit, als teken dat als hij haar hand pakte, ze hem terug zou brengen.

Ik aarzelde. Ik keek naar Elrond en hij knikte.

'Je kunt het. Zorg goed voor Arwen.' De laatste zin fluisterde hij.

Ik knikte. En toen pakte ik beslist Galadriels hand. Ik zag de mooie plek vervagen, net zoals Galadriel, Elrond en Gandalf. Ik zag Elrond en Gandalf nog nauwelijks, maar Galadriel was nog voor me, alsof ze me gidste naar het wit, maar ook zij vervaagde meer en meer.

'Ik zal Frodo de groeten doen.' Hoorde ik Gandalf nog zeggen, voordat mijn zicht helemaal vervaagde en de ontzichtbare kracht me weer in het wit trok.