Reclaim Middle-Earth - Een Lord of the Rings fanfictie

Hoofdstuk 12

POV Avalana

"Ik vraag het nog een keer; Wat deden jullie daar?" Ik keek hem uit mijn ooghoek aan, terwijl mijn lokken half voor mijn gezicht vielen.

"Waarom zou ik dat jullie zeggen?" vroeg ik brutaal, wat me een klap in mijn gezicht opleverde.

Ik zat in een aparte kamer met een Orc, vastgebonden op een stoel. Ik bewoog mijn handen, in een poging om mijn handboeien die strak om mijn handen gebonden waren wat losser te krijgen, wat alleen maar averechts werkte.

De Orc keek me spottend aan. "Je bent wel heel koppig hè?" Ik rolde met mijn ogen. De Orc bracht zijn gezicht tegenover die van mij. "Net zoals die puntmuts." Ik keek op. Mijn interesse was gewekt. "Alatar? Waar is hij?" De Orc grijnsde. "Dat zou je wel willen weten hè? Laat ik zeggen dat jij het er beter vanaf brengt." Ik trok wit weg. "Waar is de rest?" "HOU JE KOP DICHT!" "WAAR ZIJN ZE?". De Orc kwam weer gevaarlijk dichtbij. "Ik kan dit een heel stuk makkelijker maken." en hij trok zijn zwaard. Precies op dat moment kwam er een andere Ork binnenstormen. De Ork zag wat er gebeurde, trok zijn eigen zwaard, liep op de Ork af die mij ondervroeg en in een oogwenk lag zijn zwaard op de grond. "Raak haar niet aan!! De meester heeft haar nodig." Wacht wat? "Ze is speciaal. "Raak haar niet meer aan!" De Orc keek verlangend naar mij en gromde toen. Hij raapte zijn zwaard op en deed deze terug in zijn schede. De andere Orc liep op mij af en maakte me los van de stoel. Hij bracht zijn hoof bij mijn oor. "Als je wil dat dit zonder pijn gaat, zal ik maar beter meewerken." "Waar breng je me heen?" De Orc stompte me tegen mijn achterhoofd, maar zei verder niks en sleurde me de kamer uit de gang op. Hij leidde me naar een aparte kamer. Deze was zeker groter dan de vorige cel waar ik in zat met de anderen, maar nog steeds even smerig als een Orc-cel. Ik werd ruw naar binnen geduwd. De kamer was helemaal leeg, afgezien van een stenen tafel, een plank die aan de muur hing en als bank moest voorstellen en een klein raampje met tralies ervoor waardoor een zwak lichtschijnsel van buiten scheen. Afgezien van rondlopen kon ik hier niks, aangezien mijn handen nog steeds gebonden waren. De deur werd achter me dichtgesmeten. Ik ging met opgetrokken knieën op het bankje zitten. Ik vroeg me af waar iedereen was. Of ze hier ook ergens zouden zitten. En waarom Palando mij nodig zou hebben. Was er iets wat ik niet wist? Of juist wel? Mijn gedachten dwaalden af naar Edoras. Ze maken geen schijn van kans. Het leger zal het hele dorp verwoesten. Misschien was het al gebeurd. 

Ik zuchtte en begroef mijn hoofd in mijn knieën.

POV Sam

Hoelang zat ik hier al. Een paar dagen? Ik was al het besef van tijd kwijt. Pippin was nog steeds bewusteloos. Ik begon langzamerhand gek te worden. Merry lag te slapen, nou eigenlijk, hing te slapen. Het was slopend om hier maar te hangen en niks te doen, het maakte me zo machteloos.

De deur van de cel ging open en er stapte een Orc binnen. Hij had een dienblad bij zich. Hij sloot de deur, legde het dienblad neer en begon onze handboeien los te maken. Pas nu kon ik zien wat er op lag. Er lagen drie oude hompen brood op. Ik hoorde mijn maag rommelen. We hadden sinds we hier waren nog niks te eten gehad. De Orc was klaar met mijn handboeien en met een luide plof belande ik op de grond. Ik kroop naar het brood en pakte het op. Ik nam een paar happen en sloot mijn ogen. Maar na de derde hap had ik door dat het brood stonk en ik moest de neiging onderdrukken om het uit te spugen. De Orc keek toe en het leek me niet verstandig om het niet op te eten. Ik zat met mijn rug naar hem toe, maar ik voelde zijn ogen in mijn rug prikken. Wacht. Ik keek naar de grond. Er lagen losse stenen op. Niet veel, maar als ik nou onopgemerkt... Ik hield mijn brood in mijn hand en terwijl ik at probeerde ik zo onopvallend mogelijk de dichtstbijzijnde steen voor me te pakken. Ik bewoog mn hand zo langzaam mogelijk. Nog 10 cm... nog 5...

Beng! Ik deed mijn best om niet flauw te vallen en vocht tegen de duisternis die mijn hoofd binnendrong. Ik voelde aan de bult die op mijn hoofd ontstond. De Orc pakte me ruw op en maakte mijn handboeien weer vast. Hetzelfde deed hij met Merry, en binnen tien seconden waren we weer alleen.

'Sam?' Vroeg Merry weifelend.

Ik glimlachte en liet de steen in mijn hand zien.