"Voor jou, Khadija."

Hoofdstuk 4: 2003

"Khadija, je bent er!"
Aarzelend liep ik de sportzaal binnen, waar Hamer met een aantal jongens stond.
"Jongedame, je mag de zaal enkel betreden als je gaat trainen. Toeschouwers moeten vanuit het balkon toekijken," riep een man van boven, maar Hamer wuifde hem weg.
"Ze hoort bij mij!"

De jongens keken me belangstellend aan toen Hamer op mij afliep en mij enthousiast tegen zijn bezwete bovenlichaam aandrukte. Walgend duwde ik hem van me af en nam ik een paar stappen naar achteren. Hij grijnsde zijn tanden bloot en gaf me een klein duwtje, waardoor ik wankelend nog een paar stappen naar achteren deed.

Ongegeneerd bleef hij met zijn handen in zijn zij voor me staan, enkel en alleen gekleed in een kort broekje. Zijn gespierde lijf glansde van het zweet en zijn borstkas ging licht deinend op en neer. Hij was overduidelijk nog bezig met trainen toen ik binnen kwam. Met mijn ogen nam ik hem op, zijn gespierde schouders en armen, zijn lange sterke benen, het stalen wasbordje wat zijn buik voor moest stellen. Ik had amper in de gaten dat ik aan het staren was. Hij daarentegen, had het wel in de gaten en kuchte zachtjes om mijn aandacht te trekken. Succesvol schoot mijn blik van zijn navel, naar de groene kijkers die mij plagerig vanonder zijn lange donkere wimpers en zwarte wenkbrauwen aankeken.

"Khadija toch, ben je nou serieus aan het staren?"
Hij grijnsde waardoor de kuiltjes in zijn wangen zichtbaar werden en ging nonchalant verder.
"Als je daarom bent gekomen, omdat je nieuwsgierig bent naar de anatomie van een man, dan had ik je gevraagd wat later te komen."
Hij nam een stap dichterbij en boog zijn gezicht wat naar me toe.
"En dan naar mijn huis."
"Ach, houd toch je mond," snauwde ik boos terwijl ik het schaamrood naar mijn kaken voelde stijgen. Hij barste in gelach uit en stak zijn handen defensief in de lucht.

"Ik maakte maar een grapje, mevrouw Humorloos. Wel vind ik het jammer dat Fatima niet mee is gekomen," vervolgde hij terwijl hij om zich heen keek, alsof hij verwachtte dat ze zich ergens achter verstopte.
"Dat is trouwens nog een ding waar ik het met jou over wilde hebben, meneer," brieste ik dreigend, terwijl ik een paar stappen dichter naar hem toe nam en boos met mijn vinger in zijn borstkas prikte. Hij lachte, greep mijn hand en draaide hem in een snelle beweging achter mijn rug.
"Niet hier Khadija, lopen."

"Auw, je doet me pijn," siste ik op een zachte doch dwingende toon en kon alleen maar lopen terwijl hij me lachend richting de kleedkamers duwde. Tot mijn grote schaamte duwde hij me de mannenkleedkamer in waar een aantal jongens, Godzijdank, net klaar waren met omkleden.
"Eruit."
De jongens pakten hun spullen en liepen snel de kleedkamer uit, mij van top tot teen aanstarend.
"Als je niet heel snel wegkijkt, ben je één oog kwijt, kleine rat," zei Hamer op een dreigende toon tegen een jongen die mij, naar Hamer's gevoel, te lang aan bleef staren. De jongen mompelde verschrikt iets wat sterk op een verontschuldiging leek en liep zo snel mogelijk achter de rest aan. Hamer sloeg de deur met een klap achter hem dicht en liet mij eindelijk los.

Ik draaide me naar hem toe en stompte hem op zijn schouder.
"Eikel," vloekte ik zachtjes toen ik door de klap een pijnscheutje door mijn pols voelde gaan en keek hem gepijnigd aan. Hij zei niks, bleef me alleen breed glimlachend aanstaren.

"Hoelaat ben je klaar, we moeten praten en ik heb maar weinig tijd," mompelde ik boos. Hij keek me doordringend aan. Snel wendde ik mijn blik naar de grond, weigerend hem aan te kijken tot hij op z'n minst een shirt aan had.

Hij fronsde en kwam een paar stappen dichterbij. Hij legde zijn hand onder mijn kin en duwde hem omhoog, zodat zijn ogen de mijne ontmoetten. Hij keek me bezorgd aan.
"Niks aan de hand thuis of met Mounir, hoop ik?"
Ik schudde mijn hoofd en hij ademde opgelucht diep in en uit. Daarna liet hij me los en liep hij naar een sporttas die op het houten bankje stond.

Hij pakte een handdoek en legde zijn hand op de band van zijn broekje. Met een kreetje sloeg ik mijn handen voor mijn gezicht en keerde ik met mijn rug naar hem  toe.
"Klootzak! Je gaat steeds een stapje verder met die stomme grappen van je! Mounir slaat je in elkaar als hij erachter komt!"
Hij lachte hard en ik hoorde zijn voetstappen achter mij.
"Denk je nou serieus dat ik ooit een stap op jou zou maken," vroeg hij verbaasd op een zachte toon. Ik voelde zijn warme adem in mijn oor en voelde hoe mijn nekharen overeind gingen staan. Ik gaf geen antwoord en legde mijn hand op de deurknop, klaar om de kleedkamer uit te lopen.