Bir Pazar günüydü herkes evinde uyuyor kahvaltısını yapıyor ve gazetesini okuyordu. Umut ve ben aynı evde kalıyorduk. Ünüversteye yeni başlamıştık ve okuduğumuz şehir baya büyüktü. İstanbul, dağıyla , taşıyla , vapuruyla , deniziyle , herşeyiyle kalabalık İstanbul. Bugün iki kızla buluşacaktık baya heycan yapmıştık. Bu arada benim adım Burak. Buluşacağımız kızlar süper bir ikiliydi ve aynı zamanda kardeştiler. Biz umutla kardeş değildik ama kardeş olmak için aynı anadan babadan dünyaya gelmek gerekmiyordu. 15 senelik çocukluk arkadaşimdi Umut benim herşeyimi onunla paylaşırdım. Kızlarıda o ayarladı zaten :D
Her neyse evden çıktık bir taksiye atladık ve buluşacağımız yere gittik. Öğrenci adamlarız kendi arabamız yok. Ha neden otobüse filan binmediniz derseniz o kadar kişinin arasinda kızların yanına kokmuş olarak gitmek istemezdik dimi. Buluşma yerine geldik 5 dk geçti geçmedi yanımıza geldiler. Umutun kız arkadaşı Betül Benim kız arkadaşım ise Beyza'ydı. Oturduk birer kahve içtik ve sohbet ettik. Herşey buraya kadar güzeldi işte. O sırada beni Bilal aradı. Bilal 2. En yakın arkadaşımdı. Hemen haberleri aç dedi bana cafenin televizyonundan haberlere baktım ve hayretler içerisinde kaldım. Türkiye'de büyük bir salgın vardı ve insanlar birbirine saldırıyordu. Ben televizyona bakarken arkamdan bişey dokundu. Arkamı dönüp baktığım da nerdeyse herkes birbirini yiyor tam bir facia oluşuyordu. Arkamdan dokunan ise bir Umut'tu :D
Ben: Umut kızlar nerde ?
Umut: Taksideler hadi gel dedi.
Taksiye bindik ve şoföre " sür " dedik.
Ben: Kızlar iyi misiniz ?
Beyza-Betül: Evet iyiyiz lanet olsun bu da neydi böyle :'(
Derken taksi şöförüne bişeyler olmaya başladı. Kolundan ıssırmışlar lanet olsun. Umut ön tarafta oturuyordu. Umut'a dönüp ıssırmaya çalışıyordu. Kızlar çığlık atıyordu. Ben arka taraftan zombinin kafasına 3 kere sert bi şekilde vurdum. Araba kontrolünü kaybediyordu. O sırada ben ön kapiyi açtim ve Umut zombiye bir tekme attı. Arabadan aşağı düştü. Umut direksiyon başına geçti ve devam etmeye başladı. Herşey yolundaydı.
Ben: Bu da ne böyle °O° Umut yavaşla biraz
Umut: Lanet olaun herkes zombiye dönüşmüş ಠ_ಠ
Beyza: Beyler bizi burda indirin
Betül: Saçmalama abla heryerde zombiler var nereye gidebiliriz ki
Beyza: İki tane tanımadığımız adamın yanındayız
Ben: Kızlar bizi daha tanımıyor olabilirsizin ama bizden başka güveneceğiniz kimse de yok ! Şimdi iniyor musunuz ? Kalıyor musunuz ?
Beyza : Tamam devam et lanet olsun
Betül : Zaten gidecek hiçbir yerimiz kalmadı hiç değilse onlar insan dedi ve ağlamaya başladı.
Her tarafta birbirini yiyen zombiler vardı ama onlara birazda taze kan gerekiyordu. Hemen bir yere girmemiz ve orda bir süre barınmamız gerekiyordu. Umarım bizden başka yaşayanlarda vardır.
