DELİ DOKTOR

1.Bölüm

Sedef gözlerini açtığında her zamanki gibi berbat bir güne başladığına inanıyordu. Hafifçe kafasını çevirip saate baktı. Saat 6:30'du hayret etti ilk defa bu kadar çok uyumuştu. Genellikle kabus gördüğünden fazla uyuyamazdı. Aklına rüyaları gelince burukça gülümsedi. Anında kulaklarına annesininin feryatları akın etti. Genç kız bunları umursamadan kalktı

Yine hergün ki gibi kahvaltı etmeden evden çıktı. Caddede yavaş adımlarla ilerlemeye başladı. Hava adeta buz gibiydi. Ama Sedefin umrunda gibi gözükmüyordu. Hastanenin o insanı mayıştıran kokusu ciğerlerine dolunca yüzünü buruşturdu . Odasına doğru hızla ilerledi. Onu her gören kişinin hafif korkması hem doğaldı hemde kızın hoşuna gidiyordu.

Sedef odasına girince derin bir nefes aldı. Koltuğuna yerleşip telefondan bir kahve istedi. Telefondaki kız cevap verirken hafif kekeleyince kız tebessüm etti telefonu kapattıktan sonra bir süre duvara boş ve donukça baktı. Sonrasında ise kahkaha atmaya başladı. Birilerinin kendisinden korkması Sedef'i tuhaf bir şekilde mutlu ediyordu.

Kahvesi gelince hafifçe yudumladı. Telefonu çalınca tekrar uzanıp açtı "ne var?"diye sordu hiç kibar olmayan bir sesle. "Sedef Hanım hastanız geldi" dedi genç kıza oranla gayet kibar olan kız "peki gelsin"deyip telefonu kapattı.

Hastası içeri girdiğinde Sedef onu baştan aşağı süzdü. En az otuzlarında olan güzel bir kadındı. Yüzünde makyaj yoktu ve durgun bakıyordu. Kadının siyah gür saçları iri mavi gözleri vardı. Sedef koltuğa daha çok yaslanıp bacak bacak üstüne attı. İşte yine başlıyordu.

"Sorununuz nedir " diye sordu. Kadın yorgun bakışlarını kıza çevirdi. Bakışlarını tekrar yere indirdiğinde gözünden bir yaş düştü. Bu Sedef'in sırıtmasına neden oldu. "Lütfen anlatın"dedi kendinden beklenilmeyecek kadar kibar olan bir sesle. Kadın konuşmaya başladığında dikkatle onu dinliyordu.

Kadın hikayesini anlattıktan hemen sonra hıçkırarak ağlamaya başladı. Kadının kocası öldürülmüştü ama ispat edemiyordu. Birde 6 yaşındaki kızını can çekişirken izlemiş ama onu kurtaramamıştı. Anlaşılan zengin ve sorunlu bir aileye mensuptu. Sedef ona doğru iyice yaklaşıp usulca fısıldadı. "Tüm suçlu sensin" dedi kaşlarını üzgünmüşcesine kaldırıp kıza şaşkınca baktı. Kadın Sedef'in dediklerini idrak edince sessizce"sus"dedi.

Kız koltuğa tekrar yaslanıp kahvesinden büyükçe bir yudum aldı. "Sana yardım edemem.....sana kimse yardım edemez" kadınla değilde daha çok kendiyle konuşuyor gibiydi . Sedef iri ela gözlerini kadının dolmuş gözlerine dikti. "Sen bir katilsin kızının katili aynı zamanda kocanın katilinin cezasını çekmesini sağlayamayacak kadar aciz ve güçsüz bir kadınsın" son kelimeleri adeta kadının yüzüne doğru haykırmıştı.

Kadın Sedef'in dediklerini defalarca düşünmemiş olsa şu an çoktan bağırıp çağırmış hastaneden çıkmış mahkemenin yolunu tutmuştu. Fakat kadın kızın dediklerini doğru buluyordu. Sedef bundan oldukça emindi. Buyüzden rahattı. İstediği olmuştu kadın krize girmişti. Bir yandan hıçkırarak ağlıyor diğer yandan sayıklıyordu "istemedim" kadın bu kelimeyi tekrarlayıp duruyordu.

Sedef koltuğuna yaslanıp bacak bacak üstüne attı. Kadını izlemeye başladığında kadın birden kalkıp "böyle olmasını istemedim" diye bağırmaya başladı. Kız bu duruma fazlasıyla alışıktı. Genellikle tüm hastaları delirip bağırmaya başlıyor yakını odaya girip onu sakinleştiriyor ya da bağırmaya devam ederken hastaneden kendi kendine çıkıyordu

Zaten hastanedikilerin ondan korkmasının sebebi buydu. Sedef eliye kalemi döndürmeye başladı hala kadına dikkatle bakıyordu. Normal bir insana böyle baksaydı muhtelemen o da delirirdi. Kadın daha sert ve güçlü bir şekilde bağırdığında kapı hızla açıldı. İçeri kadınınki gibi mavi gözlü kirli sakallı taş çatlasa 30 yaşında olan bir adam girip kadına sarıldı.

Sedef ise anlamsız bakışlarla onları izliyordu. Adam ona dönüp "ne oldu ona" dediğinde kız düşüncelerinden sıyrılıp ağzını açtı söylediği sözler adamın kıza daha dikkatli ve kısılmış gözlerle bakmasını sağladı

"Seni.....tanıdım"