Benim Ukalamsın

-12-

---Melodi'nin gözünden---

Koşuyordum.Gözlerimdeki akan yaşları  elimin tersi ile silmekten yorulmuştum.Hem Makyajımda akmıştı.Peki nereye koştuğumu biliyormuyum?Hayır.Şuan hiç biri umrumda değil.Nasıl böyle düşünür ki nasıl?!Koşarken rugan Botlarımın çıkardığı sesler resmen kulağımı tırmalıyordu.O kadar sinirliydim ki.Elimden hiç birşey Gelmiyordu.Sadece onu düşünüyordum.O sırada birine çarpmam ile Elimdeki telefonumun yere düşmesi bir olmuştu.Ayağa kalkıp yerden telefonumu aldıktan sonra üstümü silkeledim.

"Dikkat Etsene biraz!"
"Afedersiniz"

Ağlamaktan gözlerim yanmaya başlamıştı.Kendimi durdurmaya çalışmak Okadar zorduki.

"İşte öyle demek ile Olmuyor şekerim.Bu üst ne kadar biliyormusun sen?"

Yavaşça kafamı kaldırıp beni azarlayan benden yaşça büyük olan kadına baktım.Kızıl saçları ona fark yaratırken Yeşil gözleri dikkat çekiyordu.Resmen Amerikan filmlerinden Çıkmış gibiydi.Işıltılı Mor bir üstün altına Beyaz bir etek giymişti.Resmen Kafam kadar olan Topukluları iğrençti.Kadın güzel olabilirdi de Tarzı berbattı.

"Üzgünüm,Önüme bakmamışım."

"Üzgünüm önüme bakmamışım.Bana bak kızım tanıyamadın galiba,daha düz yolda bile yürümeyi beceremiyorsun.Sakar şey!"

Beni taklit etmesine tepki vermemiştim.Normalde olsa Rıza Baba'ya döner onu Bi düzene sokardım.Ama...
Şuan okadar...
Okadar yanlızımki,sanki bir boşluğun içindeyim.Tüm bu düşüncelerimi kenara bırakıp kadının gözlerine baktım.

"Bakın Hanfendi,Oldu bitti yani ne uzatıyosunuz.Sanki yaralandınız bir şey oldu.Hadi Susunda gideyim ben."

Sessiz bir şekilde "Hadsiz" diyerek burun kıvırdı.

"Bana bak!Sen benim kim olduğumu biliyormusun!"

İçimdeki ses bilmiş bir şekilde "Kimsiniz?" Diye sormak istiyordu.Ama onun yerine saçlarımı savurarak yan tarafından geçip gitmeyi tercih etmiştim.

Aslında var ya o içindeki Rıza baba VE Lara karışımı kişiyi Bi çıkarcaksın Bi ayar vericeksin var ya kadın ağzı açık düşüp bayılacak.İşte ozaman saçını savurup gidicektin.

Benim derdim başka bir de bunla uğraşamam.Ayrıca sana ne ya?Sana ne he sana ne!
Biraz Daha zorlasam olayı "Sana ne benim boyumdan" a bile getirebilirdim.Bir tane of çekip İç sesimle kavga etmeyi bıraktım.Çebime koyduğum telefonum titreşince hemen çıkarıp baktığım da Ekranda "Azra" yazdığını gördüm.Bir kaç saniye ikilemde kalıp sonra Aramasını reddettim.Bir kez daha Of çektikten sonra Etrafıma iyice bakındım.Sahile gelmiştim.Kumda yürümeye başlayıp Güzel Deniz'i seyrettim.Dalgaların her kıyıya vuruşunda sanki benim içim daha çok parçalanıyordu.Sanki,Her ses bana "ENES" diyordu.Tekrar telefonum titreştiğinde Mesaj geldiğini gördüm.

Kimden:Azra
Nerdesin?Biraz konuşalım mı?

Aldırış etmedim.
Kumsala yaklaşıp ayakkabılarımı çıkardım.Kızgın kum ayaklarımı yaksada umursamadım.Kıyıya daha da yaklaşıp ayaklarımı suya soktum.

"Daha 2 gün oldu ya!2 GÜN!" Ağzımdan istemsizce bu sözcükler dökülmüştü.Yerden Elime büyük bir taş alıp

"Bunu Ezgi'ye ödeticem!" Diye bağırdım.Sinirle taşı atmaya yeltenmiştimki bir el sıkıca bileğimi kavrayıp beni durdurmuştu.O kişi ye döndüğümde Azra olduğunu fark ettim.

"Konuşmak istediğini düşündüm" diyerek gülümsedi.

Kaşlarımı zorlukla çattım.
"Beni Nasıl buldun?"

"Sen benim dostumsun.Seni herzaman bulurum."

Dayanamayıp ona sarıldım.Ağlamaya başladım.Hıçkırarak ağlıyordum.

****

"ENES Nasıl?"

İkimizde Kuma karşılıklı bir şekilde oturmuş hem konuşuyorduk hemde Deniz'i seyrediyorduk.

"Seni rahatlatmayacaksa söylememem en iyisi"

Bakışlarımı ondan çevirip tekrar denize baktım.

"Olsun,söyle"

"Kötü,sen gittiğinde bizi evinden kovdu.Lara'yı bile"

Kısaca çocuk acı çekiyor,hepsi senin hatan Melodi!Başta söylemeliydin.Şimdi ne oldu?her şey daha mı iyi oldu?

"Ben onları korumak için YAPTIM bunu!"

İç sesime verdiğim karşılığı ne yazıkki sinirli bir şekilde bağırarak söylemiştim.Azraya döndüğümde şaşırmış olduğunu gördüm.

"Afedersin,bir anda ağzımdan çıktı"
Ancak bunu diyebilirdim.Başını üzgünce eymiş bir kaç kum eline alıp geri bırakıyordu.

"Üzülme artık,her şey yoluna giricek"
Dedi hala kum ile oynarken.

Sen öyle san.İşler böyle demekle Olmuyor işte.

Bu sefer iç sesim haklıydı.Bu kadar basit değil Di hiç birşey.Telefonunu çıkardı.Birazcık kurcaladıktan sonra Aşk yeniden dizisinin "Bıraktım her şeyimi" şarkısı çalmaya başlayınca bana dönüp

"Belki şarkıyı söylersen rahatlarsın?" Dedi.Haklıydı aslında.Hayatım boyunca beni en rahatlatan şey müzikti ve ben bunu Nasıl unutmuş olabilirdim.Biraz rahatlamam gerektiğini düşünüp kendimi şarkıya bıraktım.

"Ben çiçekler gibiydim doğuştan Dokundun kırdın dalımdan

Doldurdum yelkenimi rüzgarınla Durdum korktum yalnızlıktan   
Durdum korktum yalnızlıktan

Bıraktım Her şeyimi
Yaşamak için seni
Sana öyle gelmedimi"

"Yokmu hiç cesaretin içimde emanetin bekledim çok gelmedin"

Şarkıyı başkasının tamamladığını duyunca şaşkın bir şekilde yavaşça arkamı döndüm.Bu ses-

"Enes??"

Bana gözleri düşünceli bir şekilde bakıyordu.Yanıma yaklaşıp bana sarıldı.Bende onun kollarını sıkı sıkı tuttum.Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.Dayanamamıştım.

"Ben özür dilerim Melodi,Sen haklıydın.Hepsini bizi korumak için yaptın.Ben bunun için senden vazgeçecek biri değilim."

Ellerini bırakmadan ondan hafifçe ayrılıp gözlerinin içine baktım.Hafifçe gülümsedim ve onu öptüm.

Bak kızım ben sana söyleyeyim.Bu olay bu kadar çabuk bittiyse başka şeylerde gelicek başınıza.Bu kadar basit olmamalı.Heyy sana diyorum?Bi Enes'i bırakıp beni taksan ha.Söylemedi deme sonra.Bu iş daha bitmedi.

Sınır 8 vote 5 yorum