BİR TUTAM HAYAL

Olaylara nerden başlasam, annemle tartışmamız sonucu İzmir'e anneannemin yanına geldim. Annemi çok sevmeme rağmen kavgalarımız hiç eksik olmaz on yedi yaşında olmama rağmen beni hala küçük çocuk gibi görüyor,bende buna daha fazla dayanamayıp buraya geldim. Bu şehire geleli bir hafta oldu ve hala alıştığım söylenemez. Babama gelicek olursam pek sevdiğim söylenemez kendisi tam bir ahmak. Her ne kadar badigart gibi vücudu, yeşil gözleri, siyah saçları, buğday teni olsada Biyolojik baba olmasını değiştirmez. Saçlarımı ve gözlerimi babamdan almışım, ince ve uzun olmamı ise annemden. Bu arada anneannemin tonton yanaklarını çok seviyorum, anneannemle aramızdaki bağ çok kuvvetli. Dedem ben dört yaşındayken vefat etmiş, dedemde simetri alışkanlığı varmış bir şeyin dümdüz durması gerekiyormuş bu durum anneannemin sinirini bozuyormuş fakat dedem vefat ettikten sonra anneannem bu alışkanlığı huy edinmiş. Dayımla aramızda sıkı bir bağ var ne zaman bir araya gelsek pes atarız ve tabi ki üzerimde değişik dövüş tekniklerini de uygular. Hayatımın böyle bi standartlığı var. Yarın burdaki yeni okuluma başlıyacağım beni zor bir zaman bekliyor olabilir. Ah hadi ama anlarsınız ya ortamlara ayak uydurmak zordur. Kaldığım odanın en çok mavi duvarlarını seviyorum çünkü mavi en sevdiğim renktir ve odanın denize bakması konusunda şanslı olmalıyım. Ne zaman canım sıkılıp üzgün olsam bir deniz kenarına giderim ve öylece denizi seyrederim nedense huzur veriyor bana.
-Ada
-Efendim anneanne
-Sana en sevdiğin yemeği yaptım hadi gel evladım
En sevdiğim yemek mantıydı ve anneannem beni mutlu etmesini çok iyi biliyordu. Zil çaldı bu gelende kim acaba
-Hoşgeldin beyefendi
-Hoşbuldum matmazel
-Ah hadi ama dayı dalga geçmeyi kes
-Peki küçük hanım
-Peki..
Dayımla değişik bir konuşma biçimimiz vardır, birbirimizle dalga geçeriz.
-Dayı ben odama geçiyorum biraz uyusam iyi olacak
-Tamam canım iyi geceler
-İyi geceler