*Marj's POV*
Sinabi ko na.
Sinabi ko na kay Sheila ang buong katotohanan. Kung bakit ako napadpad dito sa ibang bansa, kung bakit ako sinampal ng bruhang hitad na yun, at kung bakit ayokong makita si Alexander Richmond Montenegro.
She stared at me,wide-eyed. Her mouth gaped open. "S-seryoso?"
*BOOGSH*
"ARAY AHH. MAPANAKIT AHH NAGTATANONG LANG EHH! SO SERYOSO NGA?"
"Hindi She, joke lang. Natawa ka ba girl? Malamang seryoso." sarcastic kong sabi. Her eyes widened even more.
"Grabe parang teleserye." sabi niya. I snorted.
"Sinabi mo pa. Badtrip nga ehh ang corny ng ending." I added.
"Pero, kung ayaw niya na sayo, bakit ka niya hinabol sa labas ng bar?"
I thought for a second. Hindi ko naisip yun ahh. It never crossed my mind why he did that. Sobrang nabalot lang ng galit at takot ang buong katawan ko nung makita ko siya.
"Actually, hindi ko rin alam. Kung gusto niya man akong ipahiya pa o saktan pa, well goodluck sa kanya. As if makikita niya pa ko, gagwapo muna ang tsonggo niyang mukha bago mangyari yun."
She chuckled. "Iba ka rin Marj-este Joey no? Saklap na ng sitwasyon nagagawa mo pang magbiro."
I smiled. "She, sana Marj na lang ulit ng itawag mo sakin. I like that better, I like her better." I spoke bitterly. She sighed.
"Marj, alam kong ayaw mo na siya makita. Kahit ako ehh gustong gusto ko talagang basagin bungo nun para sayo ehh. Warla na kung warla. Pero, habangbuhay mo na lang bang tatakasan ang mga nangyari?"
My heart ached. I frowned at her. "O-oo, hindi. Siguro. H-hindi ko alam, She. I honestly don't know." sabi ko naman, tears falling at my cheeks.
BINABASA MO ANG
Let's Play Defense. (Sequel to LPP KathNiel FanFic)
Fanfiction"Joey, makinig ka muna sakin. Please mag-usap tayo! Tama na tong mga ginagawa mo! Don't you think I've suffered enough?!" "Hindi ako nakikipag-usap sa mga taong katulad mo. You sicken me, Xander. You truly and utterly sicken me. SINIRA MO KO! SINIRA...
