CHAPTER 21 LPD

684 16 2
                                    

*Joey's POV*

I looked up at him, smiling. Wearing my beautiful wedding gown, waiting for his answer.

"Do you, Alexander, take Marianne to be your lawfully wedded wife? Do you promise to be true to her in good times and in bad, in sickness and in health, for richer or for poorer, 'til death do you part?"

Napatingin ako sa kanya, expecting his face to be nothing but pure sureness. Pero, nung tinignan ko ang mga mata niya, it held disgust. He scorned at me evilly.

"I don't."

My mouth gaped open.  "A-ano? B-bakit?"  I asked him, lips trembling. He smirked at me and suddenly, the door of the church opened.

"Hello, b*tch." the voice greeted.

Napahawak ako sa bibig ko, it was like everything was on replay. Her heels clacked on the floor mocking me, she stepped closer.

"Namiss mo ba ko, Joey? I'm pretty sure Xander did. Diba babe?"  she spoke, naglakad siya papunta kay Xander at hinawakan nito ang beywang niya. They looked at me, appalled.

Tumango si Xander. Tears fell from my eyes.  "A-anong ibig sabihin nito?"  I asked them.

Tumawa sila, ng napakalakas at nakakapanghinang tawa.

"Ang tanga tanga mo talaga, Joey. Ang dali mong lokohin. Ilang beses ba kita dapat g*guhin para marealize mo na kahit kailan hindi kita mamahalin. Laruan ka lang para sakin, wala kang halaga..." he trailed off and my sobs became harder.

"Kasal? Akala mo talaga papakasalan kita?"  He asked me, tumawa siya sa mukha ko.

"P-pero, pero sabi mo mahal mo ko. Y-you told me you loved me."  I spoke in between sobs. Ngayon, gusto ko na lang bumuka ang lupa at lamunin ako.

He barked out another laugh. "Don't turn this around on me. Ginusto mo to Joey, ginusto mo!"  sabi niya, pointing his finger at me.

"Pagpapanggap lang ang lahat, naniwala ka naman? Kailan mo ba talaga maiintindihan na si Bonnie ang mahal ko at hindi ikaw?"  He asked me, naglakad siya papunta kay Bonnie and he kissed her passionately.

I closed my eyes and chanted. "No, nagsisinungaling ka. Hindi totoo yan."

"Nakakahiya ka Joey. You're so pathetic, desperate and disgusting."  Bonnie spoke and I had the urge to slap her, but I was too weak.

"Makinig ka sakin mabuti Joey, mula nung una pagpapanggap lang ang lahat."

"mula nung una pagpapanggap lang ang lahat."

"mula nung una pagpapanggap lang ang lahat."

"mula nung una pagpapanggap lang ang lahat."

I jerked awake. Napatingin ako sa paligid ko to see that the car has stopped. Nasa gilid ko si Xander, holding my arm and waking me.

"Joey, okay ka lang?"  He asked me. Napatingin ako sa mga mata niya and I hugged him tightly.

He was shocked but complied. "Joey, as much as gusto ko tong yakapang ginagawa natin, kailangan na nating bumaba."  He whispered.

Napatingala ako sa kanya.  "Do you love me?"  tanong ko.

His eyes widened with the question, nakikita kong nag-iisip siya. I panicked kaya pinalo ko ng sobrang lakas ang braso niya.

Tawa siya ng tawa.  "Bakit ang tagal mo sumagot ha? Walanghiya ka pinag-iisipan mo pa?" I yelled at him, habang tumutulo ang mga luha sa pisngi ko.

Let's Play Defense. (Sequel to LPP KathNiel FanFic)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon