DUMAN

"KARANLIK"

Sarılmayı kestiklerinde güneş şaşkın gözlerle dumana bakıyordu. Gülmemek için kendini zor tutuyordu. Mutlu olmuştu. Kendini çok iyi hissediyordu. Sigaradan sonra ilk defa bir şey böylesine iyi geldi. Sarılmak hoş bir duygu.

Duman ;

Boş gözlerle bana bakıyordu. Küçük şaşkın!

"Ne oldu? Fazla mi geldi sana küçük. Alt tarafı sarıldık"dedim. "Şey şaşırdım sadece"dedi. Bu cevabı bekliyordum. Karmaşık duygular içerisinde düşünüyor bir yandan da güneşe bakıyordum. Sanırım...

Sanırım ondan hoşlanıyorum. Yada daha farklı bir şey. Küçük bir hoşlantı sadece. Kendimi kaptırmamalıyım. Beni istemez belki. Yaralarımı saracak kişi güneş mi?

Güleceksem gözlerine güleyim o zaman be!

Deli cesareti hissediyorum kendimde. Kolundan tutup cekiştirmeye başladım. Kolunu çekip "nereye"dedi. "Sus ve benimle gel!"dedim. Beni dinlemek zorunda kaldı. Karşı koyamaz da zaten! Buraya yakın bir parka gittik. Saat geç olduğu için kimseler yoktu.

"Duman? Beni korkutuyorsun neler oluyor"dedi. Korkutmak mı? Ah abartıyor muyum yoksa yine.

"Kalp susmayı bilmez değil mi güneş"dedim. "Ne diyorsun anlamıyorum"dedi. Ben bile ne dediğimi bilmiyorum. Kelimeler ağzımdan öylece dökülüyor sadece. "Gözlerine bakarsam ölümsüz olurum güneş"

"D-duman..."

"Şş. Sus, hayatıma öylece girdin bir anda ve sessizce. O sessizliğin içimde fırtınaya dönüşüyor. Buna engel olamıyorum. Beni el yerine koyma. Uzun zaman sonra beni mutlu ettin"dedim. Bana anlamamış gibi bakıyordu. Uzaylıca mı konuşuyorum?

Boş gözlerle bakma.

"Bana öyle bakma. Bir şey soyle"dedim. "Duman. S-sen kalbimde küçük bir bebektin. Şimdi ise kocaman oldun"dedi. Bu cümlesi heyecanlanmama yetti de arttı. "Ama..."

"Sus! Ama ile başlayan her şey kötü biter"dedim. "D-duman"

Bir adım attım ve onu kendime bastırdım. Bir kere daha sarıldım. "Kapa çeneni ve anı yaşa küçük"dedim. "Odunsun"dedi gülerek.

Bendeki odunluğa alevler yetmedi.

"Gitmeni istemiyorum hiç"dedim. Ah! Tanrım neler diyorum böyle ben. Bu karmaşık duygulardan kurtulamıyorum. Hemen sarılmayı kestim. "Ne oldu"dedi. Titriyordum.

Arkamı döndüm. Yüzümü görmesini istemiyorum. "Bana... b-bana bakma güneş git burdan!"dedim.

Hemen yanıma geldi ve önümde diz çöktü. "Git burdan"dedim.

"Hayır"

Derin derin nefes almaya başladım. Kendime gelmeye başladım sanırım. Sadece küçük bir kriz. Kendime gelince ayağa kalktım. "Seni böyle görmek çok kötü"dedi. "Ben iyiyim. Sanırım yani. Beni böyle görmek istemiyorsan bakmayacaksin. Ben böyle çaresiz ve savunmasız değildim güneş'im"

Boş gözlerle bana bakıyordu. Öylece bakıyordu. En sinir olduğum şey. Gözlerini oyasım geldi.

Ah! Kendine gel duman!

"Istiyorsan eve git,geç oldu"dedim. "T-tamam"dedi. Ardından arkasına bakmadan gitti. Ben ise arkasından öylece baktım. Krize girdiğim için benden korkmuş olmalı.

Öf!

Ne yaptım ben? Duygularımı söyleyerek en büyük aptallığı yaptım bir kere daha. Zalimin kızı!

Her neyse bu sefer geçen seferki gibi olmayacak. Ben yapacağımı biliyorum. Derin bir nefes aldım ve bank'a oturdum.

Saat baya geç olmuştu. Gecenin karanlığına karşı bir sigara yaktım. Keyfini sürmeye başladım.