DUMAN

'OKUL MACERASI'

Duman gülümsedi ve arkasını dönüp,odasına girdi. Ardından kapıyı kilitledi.
************
Üstünü giyip kurulandıktan sonra kendini yatağa attı. Şu kız ne zaman gidecekti? Babası bunun basit bir fahişeden başka bişey olmadığını neden görmüyordu?

Eli kolu bağlı bu şekilde durmak istemiyordu. Okula gitmeye karar verdi. Çok kısa bi zaman diliminde buna karar verdi. Okul ortamını özlemişti belki de. Bugün iyi bir uyku çekip yarın okula gitmek üzere tam 7:30'da kalkacaktı. Saatini kurdu ve uykuya daldı.
************

Sabah alarm 7:30'da çaldı. Gözlerini açtı ve oturur pozisyona geldi. Bir kaç dakika tarlası yanmış köylü misali halının desenlerini inceledi. Ardından kalkıp kendini banyoya attı. Uykusu açılana kadar elini yüzünü yıkadı. Hangi zihniyetle okula gidiyordu? Bunu kendisi bile bilmiyordu. Sadece gitmek istiyordu. Öyle de yapacaktı.

Altına dar paça siyah bir pantalon geçirdi. Üstüne de siyah kapşonlu tişört onun üstüne de siyah deri ceketini giydi. Hazırdı. Okula çanta götürmeli miydi? Evet!

Yeri gelince iyi bir yastık oluyordu. Içine 2 defter koydu ve aşağı indi. Siyah botlarını da giyince tam anlamıyla hazırdı. Evden çıkıp okula doğru yürümeye başladı. Ev ile arasında çok fazla mesafe yoktu nasıl olsa. Üstelik çok fazla kişi de yoktu dışarıda. Okula giden öğrenciler hariç.

Nihayet okulun önüne gelince ilk önce bi durdu. Eski bir dostunu görmüş gibi okul binasını uzun uzun inceledi. Iyi kötü zamanlar geçirdi burada. Çoğunlukla kötü...

Okula girdi.

Bir kaç çift gözü üzerinde hissetti. Öyleydi zaten. Çoğu öğrenci ona bakıyordu. En son burda bir çocuğu fena dövmüştü. Gülümsedi.

Binaya girdi ve merdivenlerden çıktı. Sınıflarının olduğu kata çıktı. Sınıfa girdi ve yine çoğu gözü üstünde hissetti. Bundan rahatsız oldu.

En arka köşeye oturdu. Hemen yanına bir kız oturdu. Bunu tanıyordu. Sınıfın "fahişesi"!

"Naber duman sen okulun yolunu bilir miydin"dedi cilveli bir sesle. Cevap vermedi. Daha doğrusu cevap vermek istemedi. Arkasına yaslandı.

Zil çaldı. Iğrenç ses beyninde yankılanıyor resmen. Sıranın yanında uzun boylu sırık gibi bir çocuk belirdi. Bu çocuğu da anımsadı. "Burası benim yerim!"dedi. "Artık benim"diye cevap verdi duman. Yanındaki kız duman'ı onayladı. Ardından çocuk gitti. Zaten ona karşı gelemezdi. "Senin adın neydi"diye sordu duman. Kız şaşırmış bir ifadeyle "yuh"dedi. Sesi çok cırtlak çıkmıştı. Omuz siljti duman.

"Melis. Adım melis"dedi. Melis.

Hatırlıyordu. Hatırlamıştı. "Evet doğru pardon unuttum"dedi duman. Ardından önüne döndü. Saniyeler sonra öğretmen sınıfa girdi. Bu hocayı hatırlıyordu. Kâbusu!

Nefret ettiği matematik öğretmeni. Namı değer 'kırık mustafa'.

Herkes ayağa kalktı. O kalkmamayı tercih etti. Zaten köşede olduğu için pek farkedilmez. Yanında oturan melis ayağa kalktığında bacaklarına kısa bir bakış attı. Ardından gözlerini başka yöne çevirdi. Yoklama yapılmaya başladı.

"Duman"

"Burdayım!"

Bütün gözler sesin geldiği tarafa döndü. Bunda bu kadar şaşacak ne vardı?

"Demek sonunda okulun yolunu bulabildin evladım"dedi hoca kendini beğenmiş bir ses tonuyla.

"Evet"diye yanıtladı duman. Sınıfta kıkırdamalar başladı.

Yoklama bitince hoca duman'ı tahtaya çağırdı. Ah! "Yaşlı moruk benimle uğraşacak"diye geçirdi içinden. Itiraz etmedi ve kendinden emin bir şekilde tahtaya geldi. Oldukça havalı yürümüştü. "Şimdi tahtaya yazacağım soruyu siz deftere çözeceksiniz. Sende tahtada bize çözeceksin duman"dedi. Yapabilirdi. Olumlu anlamda kafasını sakladı.

Duman hocadan uzun olduğu için ona tepeden bakıyordu. Gülmemek için kendini zor tutuyordu. Yer cücesi.

Seri bir şekilde soruyu yazdı ve geri çekildi. Kalemi duman'a uzattı. Hangi şerefsiz bu matematiğin içine harfleri soktu? diye geçirdi içinden.

Eski bilgilerini hatırladı. Yapabilirdi. Yapmalıydı. Hocayı göt etmek istiyordu.

Kafasını toparlayıp çözmeye başladı. Doğru yapıyordu büyük ihtimalle. Soruyu bitirince geri çekildi. "Doğru"dedi hoca şaşkınlık içinde. "Tabi doğru olacak"dedi ve sınıftan yine kıkırdama sesleri yükseldi.

Yerine geçip oturdu. Ders bitene kadar Melis ile birlikte konuştu. Iyi kızdı. Fakat çok basit bir kişiliğe sahip diye düşündü. Konuşmalarından anlaşılıyor. Her erkeğe çarpılan kızlara benziyordu. Neden daha önce konuşmadı ki bu kızla?

En azından kafa dengi. Fakat hareketleri çok farklı geliyordu duman'a. Konuşurken duman göz teması kurmaya dikkat ediyordu. O ise gözlerini kaçırıyordu. Iki yüzlü gibiydi.

Zil çalması ile sınıf bi anda boşaldı. Bir kaç kişi kaldı. Melis de kalkıp sallana sallana çıktı sınıftan.

Çok sıkıcı diye geçirdi içinden. Bir kaç çocuk yanına geldi. "Melis ile çıkıyor musunuz"diye sordu içlerinden bi tanesi. Ah! Bu çocuksu lise dedikoduları.

"Yanıma oturdu diye çıkmamız mı gerekiyor"diye sordu duman. "Sadece kendini kaptırma melis'e uyarmak istedim. Okulda ne bok olduğu ortada"dedi. "Merak etme her gelene yakamı kaptırmam"dedi duman. Ardından çocuklar gitti.
*****
Yaklaşık 5 derstir okuldaydı. Öğle teneffüs'ü olmuştu. Daha fazla dayanamıyordu. Çok gürültü vardı ve o gürültüden nefret eder. Bir yolunu bulup okuldan çıkmalıydı.

Okulun arka tarafına ilerledi. Büyük ihtimal oradan kaçabilirdi. Sonuçta eskiden kaçardı sürekli.

Arka tarafa gelince kaçmaya çalışan bir kaç veled gördü. "Ah acemiler"dedi kendi kendine. Seri bir hareketle demirliklere tutundu. Biraz ilerledi. Ardından ağacın dalına tutundu,tırmandı ve kendini aşağıya bıraktı. Bu kadar basitti.

Şaşkın şaşkın bakan çocuklara dönüp. "Böyle kaçın ezikler"dedi ve göz kırptı. Ardından uzaklaştı okuldan.

Elini cebine attı. Sigara paketini çıkardı. "Kahretsin! Bitmiş"

Hemen yol üstündeki bir market'e girdi. Sigarasını aldı ve çıktı.

Eve doğru yavaş yavaş yürüdü. Temiz hava ciğerlerine doluyordu. Çoğunlukla sigara duman'ı doldururdu ciğerlerini. "Ağaçları sık sikeyim pis duman'ı soluyacam"dedi ardından durup sigara yaktı.

Eve girince derin bir 'oh' çekti.

Fakat eve geldiğine pişman olmak üzereydi belki de. Odasına çıkarken merdivenlerde yine o sarışın fahişeyi gördü. "Sen hala gitmedin mi"dedi duman gözlerini üstüne dikip.

"Gitmemi mi istiyorsun"dedi. "Evet"diye cevap verdi duman. "Ah! Tatlım. Gitmeyi düşünmüyorum"dedi. Duman sinirlenmeye başlıyordu. Kızı ittirip odasına geçti. "Lanet fahişe"dedi ve yastığını yumruklamaya başladı. Neden bu kadar berbat bir yaşama mahkûmdu?

Her şey bu kadar kötü olmak zorunda mıydı?

"Bu hayat kendimden daha çok seveceğim biri karşıma çıkınca güzeleşecek"dedi. Ardından kendini yatağa fırlattı.

'Devam ettik yaşamaya ,yaşamaya ve kısmen yaşayıp parçaları birleştirmeye'

Oy vermeyi unutmayın lütfen. ^_^