KURALSIZLAR

Bölüm 9 ♣ Umut

Kayra'yla konuşmamızın üzerine içimi aptal bi umut sarmıştı buradan kurtulabilirdik. Odaya gidip sabaha bekleden herkesi uyandırdım.
"Koğuş kaalk" diye neşeli bi şekilde bağırıp hepsini uyandır. Hepsi benim bölümümde toplanırken sersem bi şekilde yüzüme bakıyolardı.
"Burdan çıkıyoruz" dedim sesimdeki mutluluğu saklamaya ihtiyaç duymadan. Kendini toplayip ilk lafa atlayan Ediz oldu.
"Gece gece rüyanda falan mı gördün Asi ne diyosun sen."
"Hepimiz umudu kesmiştik biliyorum ama Kayra'nın yanından geliyorum. Kayra bize bileğimizde patlayıcıların kodunu çözmüş. "
Demir'den ses gelene kadar burda olduğunu bile farkedememiştim.
"Asi bizlerle dalga geçiyorsan bu senin sonun olur." gözlerimi abartılı bir şekilde devirip ekibe geri döndüm
"Kayra'nın yanından geliyorum. Onu berbat bi halde buldum ama bana beni beklediğini ve bilegimizdekileden kurtulmanın yolunu bulduğunu söyledi. Yarın gece olduğunda onlarin kaldığı koğuşa gitcez. Ve sağlam bir plan yapcaz. Bizim onların zekasına onlarında bizim gücümüze ihtiyacı var." Tüm ekip umut dolmuştu yeniden ve bu beni dahada güçlü kılmıştı.
"Herkes güzel bir uyku çeksin yarın kurtuluşumuzu kutlamak icin uzun bir gece geçireceğiz." dedikten sonra ekibi bölümüne gönderdim. Yastığa kafama koyup düzgünce bir uyku çekmeyi planliyordum ama yatagimindaki ağırlık beni korkutmuştu. Hemen arkamı döndüğümde Demir'i cidden görmeyi beklemiyordum.
"Noluyor"
"Güzel bir uyku çekmek istiyorum ve bunu yanında yapabiliyorum sadece " diyip gözlerini kapatınca cidden şaşırmıştım. Ama benimde işime geldi ve sesimi çıkartmayıp gözlerimi kapattım.
Sabah uyandığımda Demir yanımda yoktu.
Her zamankinden daha dinç uyanmıştım bugün Ataman'a inat Bozok'a inat bugün burdan kurtulcaktık ve ben kendime yepyeni bir hayat kurcaktım. Bugün eğitim yoktu akşama kadar yataktan çıkmıcak ve akşam burdan gitcektik.

***
Gece tam 12 olmuştu Kayra ve ekibi bizi bekliyordu.
"Arkadaşlar bizler bugün belkide yollarımızı ayırcaz ama hepimiz özgür olcaz son kez birbirimize güvenip kendimizi burdan kurtarmali ve bütün gece bunu kutlamalıyız."
"Asi sana özgürlüğümü borçluyuz" diyen Umay'a sevgiylr baktım. Onları özlücektim.
Ekip beni takip ediyordu ama içimde aptal bi sıkıntı vardı. Demir yanıma gelip elimi tuttu. Gözlerinde umut vardı. Loş kolidorda o ışıksızlıkta bile bunu görebilmiştim. Bende sıkı sıkı elini tuttum. Sessiz olmaya özen göstererek Kayra ve ekibinin olduğu koğuşa geldik. Kapı aralıktı bizi beklediği belliydi. İçeri kafamı uzattim tüm ekip toplanmış bizi bekliyordu. İsimlerini dahi hatırlamadığım 5 kişi ve Kayra onlarlada bugün omuz omuza vermek zorundaydım. Başaracaktım. Asi'ydim ben. Benim ekiple içeri girdik.
"Kayra bugün sen bana bende sana yardım etcem ikimizde ekiplerimizi alip bu bok çukurundan kurtulcaz. Sonrada sen yoluna biz yolumuza."
"Bakiyorumda ekibini cok benimsemişsin Asi gerçekten Bozuk'un dediği kadar güclü müsün merak ettim doğrusu "  Kayra'nın bu tavrı garibime gitmişti. Bende önce lafa atlayan Uygar oldu.
"Asi konusunu fazla kafana takma bilegimizdekilerden kurtulcaz mi onu söyle."  Inanki bu hosuma gitmisti hafifçe gülümseyerek lafa girdim.
"Kayra bana ihtiyacin olduğunu biliyosun. Bu bir çıkar ilişkisi şimdi bi plan yapmalıyız."
"Önce sizide bileginizdekilerden kurtaralim sonra planı yaparız ama simidede söyleyim bu biraz acıtıyor sessiz olmak zorundasınız. Ben bizim ekibin bilekliklerini çıkarttım eğitimden sonra bu acı veriyor."
"Benden başla" bu ses tabikide Demir'e aitti.
"Tabikide ama lütfen bağırma eğer yakalanirsak hepimiz ölürüz."
"Bizi hafife alma Kayra hadi başlayalım." diyip Kayra'nin önünde yere oturdu Demir. Kayra bazi kodlarla patlayıcı açtı ve bizi şok edende oydu. Patlayıcılar derimize yapistirilmisti.
"Asi Veysel ve ben patlayıcı burdan sökcez sende hemen pasuman yapıp sarmalısın bu mikrop kapmasini önlücektir." Kafamı olumlu anlamında salladım. Ismini bilmediğim bi kiz elinde bi kaç tippi malzeme ile geldi. Benim için sıkıntı yoktu ama bizim kızlar nasil dayanacaktı bilmiyorum. Demir'in yanına oturup elini tuttum.
"Erkekliğe laf sürdürtmeme sırası sana güveniyorum." diyip sıkı sıkı tuttum elini Kayra büyük bir bez parçasını ısırması için verdi. Bu kesinlikle iyi bi fikirdi. Demir bez parçasını ağzını sokup hazırım anlamında kafasını salladı. Kayra ve diğer çocuk ettinden patlayıcıyı sökerken benim bile içim kalkmıştı. Demir hiç bağırmasada gözümden kaçan yaşlar içimi cidden acıtmıstı. Demir'in işi biter bitmez. Adını bilmediğim kiz ona pasuman yapmaya başladı. Ekibime cesaret vermek adına gülümseyerek
"Sıra bende" dedim canım yanmıcaktı Kayra'nın vereceği tepkiyi merak ediyordum açıkçası. Yere oturdum Vuslat ve Umay hemen yanıma oturdu
"Asi korkuyorum."
"Siz başlayabilirsiniz, burdan kurtulmak adına bu ufacık acıyı çekmek zorundasınız Umay korkma elini Ediz tutar" diyip gülümsedim. "Asi "
"Efendim Kayra."
"Bitti ve sen gözünü dahi kırpmadın nasil oluyor."
"Bu da benim sihirim " diyip yan tarafa gectim. Kayra' nın ekibi cidden sok olmuştu. Sırayla Ediz ve Uygar'ında bileklerindeki söküldü. Kızlar kaldı sadece.
"Evet kızlar kimden devam ediyorum." diyen Kayra'ya kızlar korkunç korkunç bakıyorlardı. Ayaga kalktım ve kizlarin yanina gittim. "Bakın canlarım sadece siz kaldınız kendinizde gücü bulun ve bitsin bu iş size güveniyorum. " Vuslat gönüllü oldu yere oturdu. Bizde yanına çöktük hemen elini tuttum. Diğer elinide Uygar tuttu gerçekten güç vericiydi. Kod açıldıktan sonra bezi Vuslat'ın ağzına verdim. Daha Kayra başlamadan gözünden yaşlar süzülüyordu. Kayra işini çok çabuk bitirdi. Uygar Vuslat'ı kucağına alıp kenara çekti. Ay cidden romantiklikten bayılacağım. Son olarak Umay kalmıştı.
"Tatlım başlayalım mı"
"Hayır Asi yapamam beni bırakın siz gidin."
"Saçmalama Umay bizimle gelceksin."  Ediz haklıydı bizimle gelecekti.
"Bak Umay benimde canım çok acımadı lütfen inat etme."
"Yapmam anlamiyosun Vuslat sen ve Asi güçlüsünüz ben acizim." diyip kosmaya baslayan Umay'in saniyesinden pesinden giden Ediz oldu ayagi aksiyordu. Koşamıcağı için ben fırladım yerinden.
"Umay durr "
"Asi yapamam"
"Lütfen dur hepimizi yakcaksin"  merdivenlerin başında soluk soluga bekleyen Umay'in yanina gittim. Ediz'de yetişti. Ağzını açmadan Umay'ı kucakladığı gibi koğuşa götürdü. Kucağında Umay'la birlikte yere oturdu. Ve elindeki bezle ağzını tıkadi. Umay deli gibi ağlayarak çırpınıyordu. Ediz onu tutmaya çalışsa da onunda kalbi acıyor olmalı ki gözünden yaşlar akmaya başlamıştı.
"Lütfen biraz sessiz ol yakalancaz senin yüzünden."
Kayra haklıydı çok ses çıkartmıştık. Ediz Umay'ın ağzından bezi çıkarttı bve dudaklarına yapıştı. Ediz cidden işini biliyordu. Umay'inda işi bitmişti.
"Herkes'in işi bittiğine göre plan ne Asi." bu ses Ataman !