Leugens en Lippenstift

Juliana

Ik zwaai mijn witleren tas over mijn schouder, trek mijn Ugg's aan en ren van de roodbeklede Ambersons trap. Het is zo'n trap zoals thuis, waarvan je zo hard kan rennen als je wilt, zónder te vallen en als je valt dan loop je nog steeds geen blauwe plekken op door de zachte rode bekleding. Ik kijk naar de klok in de hal. Het is kwart na acht. Dat wilt zeggen dat ik nog tien minuten heb voor naar de les te geraken. Shit. Normaal vloek ik helemaal niet maar het schoolgebouw is aan de andere kant van de Campus. Ik gris een appel mee uit de fruitschaal die altijd goed gevuld aanwezig is in de keuken. Vervolgends ren ik het grindpad op. Er is nieman meet te bekennen. Alleen wat jongens die net als mij te laat gaan komen. Maar het kan hen waarschijnlijk toch niet schelen. Mij wel, aangezien ik Engels heb. Ik moet blozen als ik aan de hevige zoenpartij van gisteren denk. Hoe hij me op zijn bureau tilde en zijn vingers in mijn bruine lokken liet strijken. Ik wil niet binnenkomen in de les. Alle ogen op de laatkomer gericht, inclusief zíjn ogen. Ik moet al blozen als ik eraam denk. Nee, dat wil ik niet. Ik mag niet te laat komen. Ik versnel mijn pas, door mijn lange benen geraak ik gelukkig snel vooruit. Ik ren de trappen op  naar de tweede verdieping. Ik kom de concierge tegen die me afkeurend aankijkt. 'Weeral een Ambersons die te laat komt' Ik negeer zijn rottige opmerking Ondanks ik eigenlijk nooit te laat kom. Zowel de concierge als de leerkrachten hebben het niet zo voor Amberons. Als je Spencer niet meerrekent tenminste. Ik was inderdaad te laat. door het glazen raampje van de deur zie ik iedereen over zijn boek hangen. Ik tel in mijn hoofd tot drie. Vervolgends open ik de deur die matuurlijk, net op dit moment piept. Zoals verwacht kijkt iedereen me gapend aan. Ik voel het bloed al naar mijn wangen stijgen. 'Juliana' zegt zijn zwoele stem' ga snel zitten en neem pagina 54'. Ik ga vlug achteraan zitten. Aaron, Menheer Stepperd bedoel ik, Ga ik nooit gewoon worden, komt naar me te. Hij buigt zich naar mijn boek voorover en wijst de oefeningen aan. Ik ruik zijn aftershave. Armani Gold weet ik. Ik moet automatisch grijnzen als ik een stukje van mijn zuigplek in zijn nek zie. Hij ziet het en geeft me een knipoog voordat hij wegloopt. Ik hoop maar dat niemand dat gezien heeft. Ik heb me nog nooit zo ondeugend gevoeld. Ik heb nu al een paar maanden een geheime relatie met Aaron. Tot nu toe verliep dat vlotjes. Niemand weet het, inclusief de Ambersons. Ze zouden me gek verklaren en misschien hun mond voorbijpraten. Dat kan ik niet riskerem. Als iemand van school het te weten komt verliest hij zijn job. Moet hij misschien zelfs de gevangenis is. En ik wil hem niet kwijt, neen niemand mag het weten.