Karanlık Çağ

Başlangıç

Son okul zilinin çalmasıyla Çantamı alıp ağır adımlarla dışarı çıktım. Dışarda el sallayan annemi görmemle sırıtarak yanına gidip arabaya bindim. Annem yatağımdan öperek kemerini tak dedi. Eve doğru giderken kulaklığımı taktım ve dünyadan koptum. IOWA'da yağmur sürekli yağıyor ve hava her zaman soğuk. Eve gitmediğimizi fark etmemle kulaklığı çıkartıp Hadi ama anne yine mi? diye sordum. Bana bakarak Üzgünüm tatlım bu sefer cidden önemli 15 dakikaya dönücem dedi. Hastaneye varmamızla annem arabayı park ederek hemen gelirim diyerek arabadan çıktı. Evet, annem bir hemşire çalışma saatleri düzensiz ve her an işi çıkabiliyor.

15 dakika olmasına rağmen hala gelmedi, hastaneye girip bir göz atmalımıyım bilmiyorum, geldiğinde burda olmalıyım. Yaklaşık yarım saat sonra geldi ve arabayı çalıştırdı. Gözlerinde korku olduğunu anlayabiliyordum, ne oldu diye sordum. Yok birsey diyerek geçiştirdi. Titreyen ellerine elimi koyarak anlat dedim. Arabayı durdurarak Evsiz bir adamda bi hastalık bulduk, adam garip davranışlar sergiliyordu ve hırlıyordu. bağlamaya çalışırken birini ısırdı, pansuman yaptık fakat umarım hastalık bulaşmaz dedi. Gülerek bunu mu dert ediyorsun dedim. Bana korkulu gözlerle bakarak Anlamıyorsun, o adama her ne bulaştıysa hastalığı bir ilk tam 5 iğne narkoz verdim fakat bayılmadı dedi. Hiçbirşey demeyerek dışarı baktım, yol boyunca konuşmadık. Eve gitmemle odama cekildim ve dağınık sarı saçlarımı düzelttim. Televizyonu açarak akşam haberlerine baktım. Evsiz birkaç insanın şehir merkezinde garip davranışlar sergileyerek insanları ısırmaya çalıştıklarını söyledi. Kapatarak yatağa uzandım. Annem odaya girip yanima girip yanıma oturdu öylece bana baktı. Gözlerine bakmamla birsey diyecek oldu fakat konuşmadı. Ne olduğunu sordum, bugün olanlar... Sana bunları anlatmamalıydım dedi. Hayır anlatmakla iyi ettin, eskiden verdiğimiz sözü unuttun mu ? ne olursa olsun anlatacaktık dedim. Öptü ve gülerek odadan çıktı. Korkan ben değildim küçük kardeşim Amy'di. 6 yaşındaydı ve böyle şeyler duymak onu korkuturdu. Gece lambamı kapatarak kalın yorganı kendime çektim. Şubat ayında olsakta hava soğuktu. Uyku tutmuyordu, radyoyu açıp kanalları dolaştım. Wye Oak'ın Civilian şarkısını bulmamla yatağa geri girip vücudumu gevşettim kısa sürede uykuya daldım. (arkadaşlar ilk bölüm daha çok hikayenin temeli ilk bölüm sıkıcı gelebilir ileriki bölümlerde daha ilgi çekici oluca, ek olarak bölüm için koyduğum fotoğraf Iowa'nın haritadaki yerini Gösteriyor)