Hazal uyandığında kendini daha iyi hissediyordu.Üniversitede okuduğu için okula gitmesi gerekiyordu.Elini yüzünü yıkandıktan sonra annesinin hazırladığı şahane kahvaltıdan alelacele yedi daha sonra ise hazırlanmaya başladı.Hazır olunca da okulun yolunu tuttu.Okula geldiğinde arkadaşları hemen yanına geldi ve sinemadan niye erken çıktığını sordular.Hazal ise bu sorulara cevap vermemek için hemen konuyu değişti.Artık eskisi gibi neşeli hissetmiyordu kendini,eskiden derse girerken bile heyecanlanan,hemen derse girmek isteyen kız,bugün derse bile girmek istemiyordu.Okuldan çıkınca hemen eve gidiyordu hiç bir aktivite yapmıyordu.Eve gittiğinde yarım kalmış resmini tamamlıyordu.Resmi tamamen bitirmesi bir haftasını almıştı ama emeklerine değmişti çünkü resim çok güzel olmuştu.Günler böyle geçip giderken Hazal iyice iştahsız ve mutsuz oluyordu.Emiri tekrar görebilme dileğiyle arada bir sinemaya gidiyor,filmi bile izlemeden geri geliyordu.Emire gerçektende aşık olmuştu onu bir daha görmek istiyordu.Günler geçtikçe Hazalın umududa tükeniyordu...
20 Gün Sonra...
Hazal arkadaşlarıyla bir kafede buluşacaktı.Sabah uyandı.Hazırlandıktan sonra evden çıktı kafeye geldiğinde Yağmur ve Derya vardı.Masaya oturduktan sonra konuşmaya başladılar.
-hoş geldin Hazal.
-hoş buldum kızlar...Mehmet le Orhan neredeler?
-aaaa sana söylemeyi unuttuk bugün Mehmet bir arkadaşını bizimle tanıştıracak.Orhanda birazdan gelir herhalde.
-tamam bakalım bize tanıştıracağı arkadaş kimmiş.
-yan komşularının oğluymuş.Bizimle yaşıtmış,haaa bide subaylık okulunda okuyormuş.
-hııım.
-bak onlarda geliyor zaten.
Hazal kafasını çevirdiğinden Emirle göz göze geldi,çok şaşırmıştı.Bunların hepsinin rüya olduğunu düşündü,ama rüya değildi.Onlar yaklaştıkça kalbi yerinden çıkacak gibi oluyor,içinde kelebekler uçuyor gibi hissediyordu.Onlar masaya geldiğinde Mehmet,Emiri tanıştırmak istedi.Emir tanışırken Hazala elini uzattı,tokalaşmak istedi.Hazal ise küçük bir tebessümle elini uzattı.Hazalla Emir iyice tanıştılar,sohbet ettikten sonra Emir bi cesaret Hazalın numarasını istedi Hazal da onun numarasını aldı.
Akşam üstü herkes evlere dağıldı.Hazal eve geldiğinde neşesinden geçilmiyordu.Emiri bir daha görmenin mutluluğunu yaşıyordu.Bir iki gün bu mutluğu üstünden atamadı.Emiri bir kaç kez aramak istedi arayamadıda.Arada bir ancak arkadaş ortamında görüşe biliyorlardı.
BİR AY SONRA
Mehmetle Hazal konuşurlarken,Hazal Emirin görev icabı başka bir yere gittiğini,bir daha geri dönmeyeceğini öğrendi.Hazal bu duyduğu haberle resmen yıkıldı.Aşkın ne kadar güçlü bir şey olduğunu bir kez daha anladı.Artık ona hiç başlamadan biten aşkını kalbinde yaşatmak düşüyordu.Daha fazla dayanamadı aşkının peşinden koşmaya karar verdi.Telefonu eline aldı ve titreyen elleriyle son biçare Emiri aramaya karar verdi.Aradıda ama cevap şaşırtıcıydı.(Aradığınız numara kullanılmamaktadır.)İşte Hazal bu cevapla iyice yıkıldı.Meğerse Emir numarasını değişmiş.
Hazal günden güne iştahsızlaşıyordu.Bazen canı okula bile gitmek istemiyor. İmza atması için arkadaşına rica ediyordu.Okula gitmediğindede pencere önlerinde dalıp gidiyordu.Varsa yoksa Emiri düşünüyor umudunu hiç kesmeden bir gün geleceğini düşünüyordu.Emiri bir türlü unutamıyordu.Kendi kendine bir yerde okuduğu söz geldi aklına."Unutmak alışmaktır.Unutacaksın demiyorum ama alışacaksın biliyorum."oysa Hazal ne unutabiliyor ne de alışabiliyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HER SON YENİ BİR BAŞLANGIÇTIR
De TodoHer şeyin bitişi başka birşeyin başlamasına neden olur...