CHAPTER 3: MR. NICE GUY
Samantha
My first day was quite nice. Hindi naman pala sila kagaya ng mga iniisip ko. They're not that boring. Parang lahat sila may tinatagong katauhan. Bukod sa mayayaman sila, ano pang meron sa kanila?
Kahapon nagawa kong makipag-usap sa mga lalaki. Makikipag-kulitan sila sa akin. Pero yung si Wallace at Orville, walang imik-- hindi nila ako pinapansin. May nagawa ba ako sakanila? Para akong isang malaking puzzel kung tumingin sila sakin.
I'm on my way to school. Malapit lang naman yung condo ko sa school kaya hindi ko na kailangan pang gumamit kotse o sumakay. I don't have a parents. They passed away three months ago. Hindi na ako nagpakupkop sa mga relatives namin, mas pinili kong maging independent. Tutal kasalanan ko naman kung bakit nangyari yun sa kanila. I'm living with my dog--snow.
I'm Samantha Elise Ocampo. My friends used to called me Sammy. My parents called me Elise. I'm a bitch when I'm at my old school. Masyado akong bully and brat. Halos lahat ng gusto ko nasusunod. Tulad ng, mag-cut ng class, matulog sa class at pumasok ng late. Wala naman silang magawa kasi ako ng Top 1. Matalino ako, kasama pa ako sa varcity at halos lahat ata ng club kasali na ako. Halos lahat nasa akin na, bigla nalang naglaho ng parang bula.
Nag-compete ako sa ibang school. Isang Quizbee, halos lahat ng magagaling ay nandun na. Sa sobrang bilib ko sa sarili ko hindi ako nag-review. And at the end, natalo ako. Hindi ko matanggap yun, kasi si Samantha Elise Ocampo hinding-hindi natatalo. Nakita ko kung paano na disaspoint yung mga teachers na kasama ko. But my parents were always stay by my side hindi nila ako pinabayaan. Hindi ko nakita yung concern nila sa akin. Hanggang sa makarating kami sa parking lot. Nagpumilit akong mag-drive kahit na hindi pa ako masyadong marunong. Dahil spoiled ako sakanila, pinagbigyan nila yung gusto ko. Pero isang malaking pagkakamali yung nagawa ko. Nakabunggo ng truck, nasa backseat sila. Napuruhan sila kasi yung ibang sakay nung truck tumusok sa mga katawan nila. Isang malaking trauma ang inabot ko. Bakit hindi ako yung napuruhan? Bakit hindi ako yung namatay?
"Ocampo, babangga ka na."
O_O
Nagulat ako ng may humatak sakin.
"Umagang-umaga ang lalim agad ng iniisip mo." He patted my shoulders. "Muntik ka na bumangga sa poste kanina."
Nakayuko kasi akong naglalakad kanina. Napasobra ata yung pag-iisip ko sa nakaraan.
"Hmm.. Andrew? Salamat." I smiled at him and he smiled back.
"Ayan, much better if you smile." Napaka-bright talaga ng aura niya. Ang sarap niya kausap. Ngayon ko lang naramdaman 'tong feeling sa isang lalaki at kay Andrew pa. "Shall we?" Nilahad niya yung kamay niya. Tinignan ko lang yun. "Oo nga pala, hindi ka sanay na humahawak sa lalaki." He again smiled.
Naglakad na kami papasok sa main gate. Lahat ng mata nakatingin samin. Ow-kay, what is their problem anyway? Para silang nakakita ng kung ano.
"Shit. Siya na ba yung new girl."
"Bakit siya kasama ni Mr. Nice Guy?"
"Bakit sila sabay pumasok?"
"Are they in a relationship?"
Puro bulungan nila ang naririnig ko ar should I say chismisan nila. Hindi ba nila nahahalatang ang lakas ng boses nila at naririnig namin yung mga pinagsasabi nila? There pathetic. Para akong isang artista dito. Hindi ko sila pinansin at taas noong naglakad kasabay ni Andrew. Pakihanap nga yung pake ko sakanila? -___________-
