Ψεύτικη Αγάπη

Κεφάλαιο 1

"Κυρία Ελισάβετ είστε καλά;"ακούστηκε μια φωνή και όταν άνοιξα τα μάτια μου αντίκρησα μία από τις καμαριέρες μας, την Άννα. 

"Ναι, μην ανησυχείς μια χαρά είμαι Άννα μου!"της απάντησα και της χαμογέλασα.

Είχα αποκοιμηθεί στην κουνιστή καρέκλα της πίσω αυλής. Τα πουλάκια έπαιζαν μια γλυκιά μελωδία και ο αέρας ήταν δροσερός. Η ώρα ήταν 8 το πρωί. Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου. Τα μελί μακριά μαλλιά μου είχαν ανακατευτεί, έτσι λοιπόν τα χτένησα για να ξαναγίνουν ίσια όπως ήταν πριν. Αμέσως μετά πήγα στο μπάνιο για να πλυθώ. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου, παρατήρησα τα πράσινα μάτια μου να είναι κουρασμένα. Πρέπει να δυσκολεύτηκα να κοιμηθώ και γι'αυτό μάλλον διάβαζα πολύ ώρα.

Χτύπησε η πόρτα... "Κυρία Ελισάβετ το πρωινό είναι έτοιμο, μπορείτε να κατέβετε.."είπε η Άννα χωρίς να ανοίξει την πόρτα.

"Σε ευχαριστώ Άννα μου θα κατέβω σε λίγο."της απάντησα γλυκά και φάνηκε να απομακρίνεται.

Άνοιξα την βαλίτσα μου και πήρα ό,τι βρήκα μπροστά μου. Το κόκκινο το παντελόνι μου, την μαύρη μπλούζα με το φερμουάρ και ένα ζευγάρι μαύρα τακούνια. Έτσι και αλλιώς δεν είχα ποικιλία ρούχων μαζί μου. Πάντα προσπαθώ να μην παίρνω στις διακοπές πολλά μαζί μου, τα περισσότερα τα αφήνω στην Αθήνα. Εκεί έχω ένα δωμάτιο γεμάτο με ρούχα, τσάντες και παππούτσια, μεγάλη ποικιλία. Αφού ντύθηκα κατέβηκα στο σαλόνι. Εκεί με περίμενε ο πατέρας μου για να παρουμε μαζί πρωινό. Τα κορίτσια ως συνήθως είχαν φτιάξει τα πάντα. Δεν έλειπε τίποτα από το τραπέζι μας. Κρέπες, φρυγανιές, τυριά, μαρμελάδες, αυγά, τα πάντα ακόμα και την τελευταία μέρα.

"Σήμερα θα πάμε στο καζίνο." ανακοίνωσε ο πατέρας μου.

"Ναι ναι το θυμάμαι! Είναι η τελευταία μέρα του καλοκαιριού και με θες μαζί σου γιατί είμαι το γούρι σου."του είπα ειρωνικά.

"Σταμάτα να μιλάς με αυτό το ύφος. Κάθε χρόνο την ίδια κουβέντα κάνουμε. Μία φορά το χρόνο σε θέλω μαζί μου τόσο δύσκολο σου είναι;"μου είπε και όπως κάθε χρόνο με έκανε να σταματήσω την γκρίνια. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν με πιέζει να πηγαίνω μαζί του, παρόλο που θεωρεί ότι του φέρνω τύχη και γι'αυτό εγώ ποτέ δεν του χαλάω χατήρι.
"Σε μία ώρα θα είναι εδώ ο Γιάννης." μου είπε και συνέχισε να τρώει.

Ο Γιάννης είναι ο σοφέρ μας και κυρίως του μπαμπά μου. Εγώ προτοιμώ να μετακοινούμαι μόνη μου. Γενικά εγώ και ο πατέρας μου έχουμε διαφορετικές απόψεις... Όταν τελείωσα το πρωινό μου κοίταξα το ρολόι και ήταν εννέα και μισή. Είχε απομείνει μισή ώρα καλοκαιριού. Τα κορίτσια, η Άννα και η Μαρία ήρθαν να μαζέψουν το τραπέζι. Ο πατέρας πήγε στον κήπο να καπνίσει ένα πούρο και εγώ έκατσα στο σαλόνι και συνέχισα το βιβλίο μου από εκεί που το είχα αφήσει χθες βράδυ.
Χτύπησε το κουδούνι. Τα κορίτσια δεν άνοιξαν. Ξαναχτύπησε.