Ψεύτικη Αγάπη

Κεφάλαιο 6

Οι καλεσμένοι είχαν αρχίσει να φεύγουν και ο πατέρας μου είχε νευριάσει αλλά δεν με νοίαζει καθόλου. Δεν θα τον αφήσω σε καμία περίπτωση να καταστρέψει την ζωή μου..

"Μαριάννα πάμε γρήγορα πάνω.." της είπα τραβώντας την από το χέρι.

Ανεβήκαμε γρήγορα τα σκαλιά και ενώ μάζευα τα πράγματα μου είπα στην Μαριάννα ότι θέλω να με πάρει να φύγουμε γρήγορα από αυτό το σπίτι..

"Αγάπη μου δεν χρειάζεται να φύγεις ο πατέρας σου θα ηρεμίσει είμαι σίγουρη.." είπε προσπαθώντας να με μεταπείσει αλλά εγώ είχα πάρει την απόφαση μου.

"Μαριάννα φεύγουμε.. Δεν με νοιάζει ο πατέρας μου. Από την στιγμή που δεν θέλει τον Αντρέα, δεν υπάρχει για μένα.." της είπα αποφασισμένη και κατέβηκαμε κάτω..

Οι καλεσμένοι είχαν φύγει και ο πατέρας μου είχε κάτσει στην πολυθρόνα του και έπινε..

"Δεν έπρεπε να διώξεις τον Αντρέα. Με προστάτεψε.." του είπα και κούνησα απογοητευμένη το κεφάλι μου.. "Φεύγω.. Και για να ξέρεις ο λόγος είναι ότι θέλω να ζήσω ελεύθερη με τον άντρα που αγαπώ.. Αν με αγαπάς θα το σεβαστείς.." πρόσθεσα κοιτάζοντας τον κατάματα.

"Ελισάβετ ο Αντρέας δεν είναι για σένα.." μου είπε κάνοντας κίνηση να με αγκαλιάσει.

"Ναι μπαμπά; Και τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;; Ή μάλλον πες μου τι είναι καλό για μένα.. " είπα ειρωνικά.

"Σε θέλει για να σου πάρει την περιουσία αγάπη μου.. Πρώτη φορά τον βλέπω. Δεν είναι της τάξης μας.. Μπορεί να είναι πλούσιος αλλά όχι της τάξης μας." μου είπε αλλά όλα ήταν ψέματα.. ο Αντρέας με αγαπάει το δίχνει κάθε φορά αυτό..

"Σταμάτα.. Ό,τι και να μου πεις δεν θα με απομακρίνεις από αυτόν.. Ζητώ συγνώμη για τον πελάτη και για όλη την δεξίωση αλλά σε παρακαλώ άσεμε να ζήσω όπως θέλω εγώ και μην με εμποδίσεις.. " μετά από αυτά κοιτάζοντας τον απογοητεύμενα, πήγα στην πόρτα. "Αντίο." είπα και έκλεισα την πόρτα με δύναμη..

Το βράδυ κοιμήθηκα στο σπίτι της Μαριάννας και του Μιχάλη. Υποτίθεται δηλαδή ότι κοιμήθηκα. Στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να κλείσω μάτι.. Σκευτόμουν όλη την ώρα τι θα κάνω. Που θα μείνω, γιατί εννοείται πως δεν μπορώ να φορτοθώ στα παιδιά όσο και να το θέλουν.. Θέλω τόσο πολύ να ζήσω με τον Αντρέα. Να ζήσουμε επιτέλους τον έρωτα μας φυσιολογικά όπως όλοι οι άλλοι.. Τον έχω ερωτευτεί.. Αχχχ..

"Αγάπη μου δεν κοιμάσαι;;" ρώτησε η Μαριάννα και με έβγαλε από τις σκέψεις μου..

"Όχι δεν μπορώ. Πως να κοιμηθώ μετά από ένα τόσο έντονο βράδυ.." είπα και πήγα στην αγκαλιά της όπως παλιά. Τότε που τα αγόρια στο γυμνάσιο και στο λύκειο μας παράταγαν και εμείς σαν χαζές στεναχωριόμασταν..