Ψεύτικη Αγάπη

Κεφάλαιο 2

Προχωρήσαμε μέχρι το μπαρ μαζί και καθήσαμε σε κάτι σκαμπό.

"Τι θα πιείς;" με ρώτησε κοιτάζοντας με με ένα τρυφερό βλέμμα.

"Μία βότκα λεμόνι.." απάντησα και χαμογέλασα.

Μέχρι να μας δώσουν τα ποτά με είχε καρφώσει με τα καταγάλανα μάτια του και ένιωθα άβολα παρόλου που μου άρεσε πολύ να τα κοιτάω...

"Είσαι πανεμορφη.." μου είπε και συνέχιζε να με κοιτάει..."Πρώτη φορά βλέπω τόσο όμορφη γυναίκα μπροστά μου.. με μάγεψες απο τη πρώτη στιγμή..." πρόσθεσε.

"Ευχαριστώ πολύ... τί να πώ; δεν έχω συνηθήσει σε τέτοια λόγια.."απάντησα και έσκηψα ελαφρά το κεφάλι μου.

"Εσύ δεν έχεις να πείς κάτι για μένα;" είπε και συνέχιζε να με κοιτάει επίμονα...

"Ίσως μπορώ να πω πως έχεις πολύ ιδιαίτερο χρώμα ματιών.."απάντησα και χαμογέλασα.
Γέλασε και αυτός καθώς κατάλαβε ότι έπαιζα...

"Πάμε μια βόλτα;"με ρώτησε και χωρίς να πάρει απάντηση με έπιασε από το χέρι και με οδήγησε προς το τελεφερίκ..

"Για δύο άτομα παρακαλώ.."είπε και έβγαλε ένα πενιντάρικο από την τσέπη του... "Περάστε κυρία μου.."είπε και γέλασε..

Καθώς το τελεφερίκ κατέβαινε με κοίταγε έντονα πάλι με αυτά τα μάτια..

"Μόνη ήρθες;"ρώτησε.

"Μου φαίνεται ότι γίνεσαι λιγάκι αδιάκριτος.."είπα και τον κοίταξα.

"Αν θες μην μου απα..."και πριν τελειώσει του απάντησα "Με τον πατέρα μου.."

"Και που βρίσκεται τώρα;;"ρώτησε γελώντας.

"Πάνω.. Χαλάει τα χρήματα του γιατί δεν ξέρει τι να τα κάνει.."του απάντησα και κούνησα το κεφάλι απογοητευμένα...

"Κι εσύ πλουσιόπεδο εε;;"μου είπε μα όταν είδε ότι δεν γέλασα με πείρε αγκαλιά.."Κοίτα τον ουρανό και τα αστέρια πόσο στεναχωρημένα είναι; Του έχεις πάρει όλη την ομορφιά, όλη την λάμψη.."πρόσθεσε και κατέβασε το βλέμμα του επάνω μου.

Του χαμογέλασα, έκλεισα τα μάτια και ένιωσα...ένιωσα τα χέιλη του στα δικά μου;; Ήταν τόσο μικρό το φιλί του αλλά μαγευτικό.. ήθελα κι άλλο.. αυτός ο άντρα με σαγηνεύει..

"Φτάσαμε!"είπε και αφού βγήκε από το τελεφερίκ μου έδωσε το χέρι του για να με βοηθήσει.

"Σε ευχαριστώ!"είπα

"Για ποιο πράγμα;"ρώρησε απορριμένος.