Ψεύτικη Αγάπη

Κεφάλαιο 10

Πλευρά Ελισάβετ

Το βράδυ πέρασε πολύ γρήγορα.. Όταν ξύπνησα ο Αντρέας δεν ήταν δίπλα μου.. Κατέβηκα κάτω αλλά δεν ήταν πουθενά.. Μάλλον είχε μείνει στο γραφείο όλο το βράδυ.. Στεναχωριέμαι που δουλεύει τόσες πολλές ώρες.. Μακάρι να μπορούσα να τον πάρω στην εταιρία αλλά είναι πολύ νωρίς για ένα τέτοιο βήμα..

Έφτιαξα μια κούπα καφέ και έκατσα στο παράθυρο κοιτόντας από έξω τον όμορφο κήπο του σπιτιού και λίγο πιο πέρα είδα το αυτοκίνητο μου.. Έβαλα την ρόμπα μου και βγήκα έξω να δω τον Φίλιππο..

"Καλημέρα.." του είπα γλυκά με ένα χαμόγελο.. Φαινόταν κουρασμένος και ξάγρυπνος.. "Δεν έχεις κοιμηθεί έτσι δεν είναι;;" τον ρώτησα κοιτάζοντας τον θυμωμένα.. Δεν υπάρχει λόγος να είναι έξω απο το σπίτι τα βράδια, μπορεί να πηγαίνει σπίτι να κοιμάται και να έρχεται τα πρωινά.. Πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω την επιμονή του..

"Καλημέρα.. Ενταξει είμαι.. Μην ανυσηχείς.."είπε και πάρα την κούραση του χαμογέλασε και έλαμψε ολόκληρο το πρόσωπο του..

"Φίλιππε δεν υπάρχει λόγος να είσαι εδώ τα βράδια.. Δεν κινδυνευω στο σπιτι.. Μπορείς να πηγαίνεις να ξεκουράζεσαι και να έρχεσαι τα πρωινά.." του είπα, του χαμογέλασα και τον κοίταξα στα μάτια που ήταν κόκκινα από το ξενύχτι..

"Το ξέρω Ελισάβετ ότι δεν υπάρχει κίνδυνος εδώ αλλά όπως σου έχω πει έχω πάρει εντολή να είμαι συνέχεια μαζί σου και αυτό θα κάνω.." μου είπε και με κοίταζε στα μάτια με τόση ειλικρίνεια που απορώ πως μπόρεσα να εκνευριστώ μαζί του.. Δεν του απάντησα απλά του έκανα ένα καταφατικά νεύμα και αυτός ικανοποιήθηκε..

"Ευχαριστώ για το αυτοκίνητο.." του είπα και κοίταξα έξω από το γκαράζ.. Το είπε και το έκανε.. Μες τα μαύρα μεσάνυχτα πήγε να πάρει το αυτοκίνητο μου.. Είναι πολύ γλυκός.. Δεν είπε κατι απλά γέλασε και έσκυψε το κεφάλι..

"Μόνη σου είσαι;" ρώτησε με απορία.. Αλλά για να πω την αλήθεια και εγώ απορούσα που δεν είχε έρθει ακόμα ο Αντρέας από το γραφείο..

"Ναι.. Φαίνεται θα είχε πολύ δουλειά ο Αντρέας.." του είπα και του χαμογέλασα γλυκά.. "Πάω μέσα να ετοιμαστώ για την δουλειά.." πρόσθεσα και αφού τον κάρφωσα με το βλέμμα μου πήγα μέσα..

Πλευρά Φιλίππου

Όταν είδα την Ελισάβετ να έρχεται προς το μέρος μου ξαφνιάστηκα.. Ήταν με το νυχτικό και από πάνω ευτυχώς είχε φορέσει την ρόμπα της.. Τόσο όμορφη που χαραμίζεται με αυτόν τον γέλιο που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παίζει μαζί της.. Τί θελει απο αυτή; Η Ελισάβετ από αυτό το λίγο που την γνωρίζω μπορώ να καταλάβω ότι είναι πολύ ευαίσθητη.. Δεν της αξίζει όλο αυτό που περνάει.. Βέβαια δεν ξέρει τι περνάει.. Είναι μια θεά.. Το σώμα της είναι απίστευτα γυμνασμένο.. Τα μάτια της μαγευτικά.. Αυτό το πράσινο χρώμα των ματιών της σε μαγεύει.. Σε ταξιδεύει σε ένα έρημο δάσος.. Όταν την κοιτάζω στα μάτια μεταφέρομαι στο δάσος της και δεν θέλω να φύγω από εκεί.. Πως γίνεται να θέλω δηλαδή;  Πλησίαζε και έπρεπε να σταματήσω να τα σκεύτομαι όλα αυτά.. Έπρεπε να συνέλθω για να της μιλήσω..