Ik probeer rechtop te zitten. Ik kijk rond in de kamer. Geen enkel spoor van Felix. Ik kijk naar mijn voeten die omringd zijn door allemaal bloed. Ik schrik! Nergens zijn wonden te bespeuren op mijn lijf. Waar komt dat bloed dan vandaan? Met veel moeite en doorzet vermogen sta ik op. Ik loop de kamer uit. Als ik de eetkamer binnen kom is alles nog precies het zelfde. Er is één deur die ik nog niet heb geopend. Ik loop er heen. Hier moet Felix wel zijn. Tot mijn grote verbazing kraakt de deur niet. De kamer is donker ik kan niks zien. Met mijn hand onderzoek ik de muur langs de deur voor licht. Onder aan de deur zit een stopcontact met een stekker. Met veel moeite trek ik de stekker eruit. Mijn hand glijd verder naar boven. En daar zit waar ik naar zocht. Een lichtknop. Ik druk hem aan er gebeurt niks. Ik besluit om terug te gaan. Ik sluit de deur en kijk rond in de eetkamer. "Wat moet ik nu doen?" vraag ik aan mezelf. Niet dat het een antwoord op levert. Ik zet een omgevallen stoel recht en zet me neer. Ik kijk rond. "BAM!" ik ben door mijn stoel gevallen, het oude stof hield me niet. Ik duw mezelf eruit. Ik trek een laden open van een kast in de eetkamer. Er ligt een boek in. Ik pak het boek op en loop ermee naar de tafel. En pak een andere stoel. Ik open de eerste pagina van het boek. Al snel word me duidelijk dat dit een fotoboek is. Hoogstwaarschijnlijk van de mensen die hier vroeger woonden. Op de eerste foto staat een jongetje. "Ik ken hem", denk ik. "Maar van waar?", vraag ik mezelf af. "Het schilderij!", beantwoordt ik mezelf. Een koude rilling loopt over mijn rug. "Ooit hebben ze mij eens verteld, dat telkens als er een rilling over je rug loopt een geest je aanraakt", bedenk ik me opeens. "Het zal wel zever zijn", spreek ik mezelf dan toe. Ik draai de bladzijde om. Nu staat op de foto een volwassene man. De man met het mes. De man van op het schilderij. Ik draai met mijn ogen en kijk naar de volgende foto. Deze keer staat er een oudere man van in de 50, schat ik. Hij heeft het mes in zijn keel zitten. Ik sta op en loop naar de kamer met de grote, houten trap. Ik zoek het schilderij en zie dat de oude man erop staat afgebeeld. Het verrast me niet eens meer. Niks in dit stomme huis verrast me nog.
JE LEEST
De Wandeling
Mystère / Thriller'Wat als je echt het verkeerde pad neemt?' Eerst geloovde ik er niks van. 'Het gebeurt alleen maar in films', dacht ik. Maar nu zit ik midden in die film. Samen met Felix, mijn hond. En we spelen de hoofdrol. Het begon zoals vele films beginnen:...
