Ik zit op de onderste trede van de grote houten trap. Starend naar het schilderij vraag ik me af wie de man zou zijn. Ik sta op en loop naar de lade waar het fotoboek in ligt. Ik blader naar de pagina waar de oudere man opstaat. Ik schrik als ik zie dat de foto er niet meer is. Ik blader verder. Nergens is de foto te bespeuren. Het fotoboek is leeg. Maar dan valt er iets uit het boek. Een foto. "Ah daar!", roep ik. Opgelucht pak ik de foto waar de oudere man op staat. Dat dacht ik toch. Ik heb het weer eens mis. Ik schrik als ik zie wat er echt op de foto staat. Het is Felix. Zijn ogen stralen angst uit. De mijne ook. "Waar is hun? Die kamer ken ik niet", denk ik luidop. Dan verschijnen ze weer. De letters. 'Voor alles is een eerste keer. Kom de kamer maar zoeken. Vlug!' Met grote ogen en mijn mond wagenwijd open kijk ik naar de letters. "Wie doet dat toch steeds? En wiens bloed is dat?", vraah ik mezelf af. Ik zal er wel nooit antwoord op krijgen... . Ik sta op en loop de trap op, al zoeken naar de kamer. De kamer met Felix. Ik hoop zo hard dat ik niet telaat ben. Maar wat ben ik met hoop ik dit verrekte huis?
JE LEEST
De Wandeling
Mystery / Thriller'Wat als je echt het verkeerde pad neemt?' Eerst geloovde ik er niks van. 'Het gebeurt alleen maar in films', dacht ik. Maar nu zit ik midden in die film. Samen met Felix, mijn hond. En we spelen de hoofdrol. Het begon zoals vele films beginnen:...
