The Daughter Of The HalfBloodPrince

3. Jessica Snape

"Jess wakker worden" zegt de zachte stem van mama. "Ik wil slapen" zeur ik. "Je gaat vandaag naar Hogwarts" oh ja.. ik schoot overeind. "Ik ga me al douchen en aan kleden" roep ik. Mijn moeder grinnikt en verlaat de kamer. Ik douch me en trek een blauw zomerjurkje aan {zie media}. Ik ren met mijn koffer die ik gisteren ingepakt had en sleep die mee naar beneden. Eenmaal beneden prop ik een broodje in mijn mond. "Klaar we kunnen gaan" zeg ik enthousiast. Mama schiet in de lach. "Oke dan moeten we nog een zonnebril op een beanie op en een sjaal voor onze mond" zegt mama zuchtend. We pakken onszelf in alsof het winter is en dat is vréselijk warm. Maarja als mensen ons zien gaan ze flippen. Hopelijk is dat in de toverwereld anders. We rijden met de auto naar Kings Cross stadion en zoeken peron 9 en 10. Daar aangekomen zie ik de familie Weasley en Harry. De familie Weasley had ik op de wegisweg ontmoet, een hele leuke familie. "Hallo Harry en familie Weasley" zeg ik blij. Ze kijken mij raar aan. "Ben jij dat Jessica?" Vraagt George. Jaa ik kan ze uit elkaar houden, goed hè! "Ja dat ben ik" zeg ik. "Waarom zijn jullie zo gekleed?" Vraagt Fred. "Hierom" zeg ik en ik haal alle frutsels van me af. En ja hoor. "Aaaah! Kijk daar is het mooiste meisje van Europa!" "Aa! Daar is Jessica Snape moet je kijken!" "Mag ik je handtekening?! Wil je op de foto?!" Ik vlucht naar een druk stukje en doe alles weer -rennend- om. Als ik uit de massa kom weet niemand meer waar ik en ik loop weer terug. "Kijk, en daar heb ik nou geen zin in" zeg ik. Ze kijken me met grote ogen aan. "Zo beroemd gaan wij ook worden Gred" zei George. "Zeker weten Forge" ik rol met mijn ogen. "Oke dadelijk komen we te laat laten we gaan, Jess je moet door de muur lopen" zegt mama. Ik kijk haar aan alsof ze gek is. "Door de muur? Geloof je het zelf" spotte ik. "Dat trekje heb je echt van je vader geërfd" zucht ze. "No way" roep ik. "Yes way" ik zucht geërgerd. "Ik haat hem" zeur ik. "Maar diep in je hard houd je van hem" fluisterd mama. Ik haal mijn schouders op. "Wie is je vader?" Vraagt Molly fluisterend. "Professor Severus Snape" zeg ik zacht en ren met mijn karretje op de muur af.
Opeens sta ik op een ander peron. Peron 9 3/4. Er staat een stomende Hogwarts express. Ik geef mijn koffer alvast af aan de man en ik zie mama door de muur komen {ze is een Snul dus ze kan door de muur}. Ik loop naar haar toe en neem afschijd van haar. "Veel plezier schat" zegt ze. Ik grijns. "Ik ga waarschijnlijk papa een beetje laten stressen. Ik hoop dat Minerva me wat spreuken bijleert dan kan ik papa pesten, grijns ik. Ik hoor het fluitje en geef mama nog een kus. "Doei" "dag schat" zegt ze en ik stap de trein in en kijk rond of er nog een coupé vrij is. "Hey schatje kom hier zitten" zegt een blonde jongen arrogant. "Draco, Draco Malfoy" zegt hij. "Ik ben Jessica Snape en nee, ik ga niet bij jou zitten" zeg ik geïrriteerd en loop door. Hij maakt nog een verontwaardigd geluidje. Ik zie Harry in een coupé zitten en klop op de deur. Ik heb alles over hem gelezen dus ik weet dat hij een tovenaar is. "Mag ik erbij?" Hij knikt. "Tuurlijk" zegt hij glimlachend. "Bedankt" niet veel later rijdt de trein aan en komt Ron's koppie tevoorschijn. "Mag ik erbij? De rest zit vol" ik knik. "Kom erbij" hij glimlacht en gaat naast Harry zitten. Ik ga met mijn rug tegen de wand/raam zitten met mijn benen op de bank.
We kletsen erop los en het snoepkarretje komt langs. "Willen jullie wat snoep?" Vraagt het vrouwtje. "Ja doe alles maar, ik betaal" zegt Harry. Ik wil protesteren maar hou mijn mond als ik zijn gezicht zie. "Waar moet ik het neerleggen?" Vraagt de vrouw. "Gooi alles maar op mij!" Gil ik. Ze grinnikt en gooit alles op mij. Ik lig begraven onder het snoep. "Dankuwel mevrouw" zeg ik. Ze knikt. Ik zet muziek van mijn IPod op en verbind de muziek met de box. Ik blèr kei hard mee met het liedje Never Forget You van Zara Larsson. Ik heb mijn stem van mama geërft. Ik denk dat ze de muziek 3 coupé's verderop nog horen. In het midden van het liedje staat Snape in de deur opening. "Zet die muziek af" sist hij. Ik zet 'm een heel stuk zachter. "Nou blij?!" Zeg ik geërgerd. "Niet zo brutaal, en kom onder dat snoep uit" ik sta woedend op en geef hem een klap recht op zijn wang. Ik hoor Harry en Ron naar adem snakken.
"Ik heb altijd een leuke vader gewenst. Toen ik jonger was vroeg ik altijd bij Kerst en mijn verjaardag mijn papa! Toen ik vorig jaar ontvoerd was, 8 maanden zat ik gevangen in een soort kelder en kreeg amper water en een klein taai bedorven stukje stokbrood met vieze soep. Ik kon geen buitenlucht zien, enkel een beetje als er eten gebracht werd. Natuurlijk was iedereen naar me opzoek. In elke krant en blad stond het elke keer was ik op de tv dat ik vermist was. Ik heb nog nooit zo graag mijn vader gewenst. Ik hoopte keer op keer dat hij me kwam redden. Elke keer als er eten gebracht werd en de deur open ging had ik hoop dat mijn papa binnen kwam stormen, me in zijn armen nam en zei dat alles goed kwam, dat hij me eruit haalde, maar nee. Na die acht maanden kwamen de twee mannen allebij. Ze wilden me vermoorden. Ik had geluk dat ze niet een van de slimste waren. Ze hielden het pistool iets voor mijn hoofd en ze hadden mij niet }vast. Ik zat alleen vast op een stoel. Toen hij schoot, dook ik naar beneden en raakte hij de andere man in zijn buik. Die klapte dubbel dus ik kon zijn pistool pakken. Ik vermoordde de man die mij wilde vermoorden eerst daarna de ander. Ik maakte mezelf los en heb ellenlang gerend door de bossen. Uiteindelijk kwam ik bij een snelweg en heb met iemand die toevallig fan van mij is meegelift naar de politie en is alles opgelost. Ik ben niet gearresteerd of heb geen taakstraf gekregen omdat ik gemoord heb omdat ze het zelfverdeding vonden, en dan, dan krijg ik zo'n sarcastische, chagerijnige, emotieloze vleermuis als vader" sluit ik mijn verhaal af en de tranen stromen als watervalletjes over mijn wangen. Ik zie dat er bij hem ook tranen lopen die hij duidelijk niet kan tegen houden. "Och meisje toch" zegt hij met een zachte lieve stem en hij trekt me in een omhelzing.
Hij streelde zacht over mijn haren. Na een paar minuten zwijgend zo gestaan hebben laat ik hem los en veeg de opgedroogde tranen van mijn wangen. "Het spijt me" zegt hij en in zijn ogen zie ik dat hij oprecht spijt had. "Het is goed" zeg ik zacht. "Ik ben trots op je lieverd, je bent zo sterk geweest en je hebt het ver geschopt met je carrière, en dat op je 11de al" zegt hij glimlachend. Ik glimlach terug.
"Ik moet verder, ga maar weer onder het snoep liggen met de muziek aan" zegt hij met een flauwe glimlach. Ik grinnik. "Thanks pap" en ik ga weer onder het snoep liggen. Ik zet de muziek aan en blèr weer mee. Harry en Ron -waarvan papa en ik vergeten waren dat ze er ook nog waren- blèren ook lekker mee, en papa loopt grinnikend weg.

-------

We komen aan bij het treinstationnetje en de trein komt piepend tot stilstand. We stoppen het overgebleven snoep in onze tassen en gaan de trein uit. "EERSTE JAARS HIERO! EERSTE JAAR HIERO!" Brult een zware stem. Ik draai me om en zie daar een halfreus staan. "Holy shit man!" Harry grinnikt. "Dit hier is Hagrid" zegt Harry. "Hallo Hagrid" zeiden Harry en ik in koor. "Hoi Harry alles kits?- en wie ben jij?" Vraagt Hagrid. "Goed, dit is Jessica Snape, een vriedin van mij, en dit is Ron Weasley, een ook vriend van mij" zegt Harry. "Hè?! Ben jij het kind van Snape?!" Vraagt Hagrid met grote ogen. Ik knik. "Zou je niet zeggen hè?" Grinnik ik. "Inderdaad" mompeld hij en we gaan naar de bootjes. We gaan met z'n drieën in een bootje zitten en we zien voor het eerst Hogwarts. Overal hoir ik 'ooh' en 'woow', ik geef ze gelijk, het kasteel is prachtig.
We lopen het kaseel binnen en zie Minerva boven aan de trap staan. "Ja hier stoppen" zegt Minerva als ze bijna platgedrukt wordt. "Hey Minerva!" Zeg ik enthousiast. Ze grinnikt. "Hoi Jess, op school is het gewoon Professor McGonagall hè" zegt ze. "Nou op school is het ook Miss Snape dacht ik" zeg ik lachend. Ze steekt haar tong uit en kan een grinnik niet onderdrukken. Iedereen kijkt verbaast van Minerva naar mij. "Nou meid, volgens mij kan je beter maar met je preek beginnen" zeg ik met een klopje op haar arm. Ze knikt en begind met haar preek. Vervolgens gaan we de grote zaal binnen en het is echt prachtig! "Als ik je naam zeg kom je op deze kruk zitten en doe je de hoed op die sorteert je in een afdeling" verteld ze. Ze begind met namen op noemen en Hermione, Ron en Harry zitten alle drie in Gryffendor.
Als laatste hoor ik mijn naam, "Snape, Jessica". De hele zaal is stil en kijkt van mij naar papa. Ik ga zitten en krijg de sorteeerhoed op. 'Aah een Snape, Ravenclaw en Hufflepuff valken af, Slytherin of Gryffendor, oehh dat is een moeilijke, niet schrikken ik kijk even in je verleden om te bepalen' mompelt de hoed. Opeens krijg ik het beeld van toen ik ontvoerd was. 'Intressant' mompelt de hoed. 'Please meneer alstublieft schiet niet' smeekte ik huilend. 'Pech meisje, het is dadelijk afgelopen met het mooiste meisje van Europa' zei de man met een valse grijns. Hij hielt het pistool net iets voor m'n hoofd. Ik bukte en hij schoot in de buik van de andere man. Ik pak het pistool van de man en vermoord de man die mij wilde vermoorden en daarna de ander..
Ik kan het niet meer aanzien en spring overeind en gooi de hoed met een zwiep naar achter in het gezicht van Dumbledore. Niet dat dat mij iets kan schelen. "Jessica? Wat is er?" Vraagt Minerva geschrokken. "Jullie hebben mij niet verteld dat die hoed in de verleden kijkt" roep ik boos en de tranen stromen als watervalletjes over mijn wangen. Van de mensen op Hogwarts weten alleen Papa, Minerva, Harry, Ron en Hermione (door de mugglewereld) van dat ik ontvoerd was. Ik heb er een erge trauma aan over gehouden. "Ach meisje toch" zegt Minerva vol medelijden en neemt me in een omhelzing. "Ik beleefde de hele avond opnieuw" snik ik. "Ik weet het, ik weet het" zegt ze zacht.
"Wil je de hoed op nieuw opdoen?" Vraagt ze. "Nee" zeg ik en ik ren de grote zaal uit, het verboden bos in.