The Daughter Of The HalfBloodPrince

9. Severus Snape

Het is al twee weken later en ze is nog niet wakker, ze ligt in een coma zeggen ze. Als ze over een week nog niet wakker is trekken ze de stekker eruit, zeiden ze. Ik ben zo bang, zo verschrikkelijk bang. Wat als ze niet wakker word?! Dan is het allemaal mijn stomme schuld. Het is altijd mijn schuld.. Toen weer bij Lily, dan bij Ellie en nu Jessica.. Lekker bezig Severus. Ik haat mijn hele stomme verpeste leven. Het liefst hemelde ik maar dat doe ik niet, voor Albus, Lily, en Jessica. Ik loop de ziekenzaal binnen en zie daar Ellie naast Jessica's bed zitten. Ze geeft me een vernietigende blik en loopt weg. Ellie was boos op mij niet normaal! Je had haar is horen moeten schreeuwen.. Ik krijg al de rillingen als ik er aan terug denk.. Bijna de hele school had kunnen meeluisteren. Ik ga zitten en pak Jessica's ijskoude hand en wrijf erover heen. ''Het spijt me zo verschrikkelijk veel Jessica'' fluister ik alweer en er rolt een traan over mijn wang gevolgd door meer. ''Alsjeblieft ga niet dood, alsjeblieft. Jessica ik hou van jou, ik wil je niet kwijt'' snik ik, en ik voel hoe iemand een hand op mijn schouder legt. Ik kijk met mijn nog betraande gezicht om en zie daar Minerva staan met ook een betraand gezicht en naast haar de Weasley tweeling, ook huilend. Ik heb ze nog niet alles vergeven, maar ik ben ook niet meer super boos ofzo op hen. Ze hebben tenminste wel mijn dochter voor grotendeels gered, zonder hen was ze nu al overleden... ''Het komt goed Severus, ik weet het zeker. Ze is een sterke meid'' zegt Minerva zacht. ''Ik hoop het'' De tweeling gaat aan haar andere kant staan en houden haar andere hand vast.

''Jessica, alsjeblieft, kom terug. We missen je, we missen je droge humor en je prachtige stem, je leuke lach en je twinkelende ogen, kortom we missen alles aan je. We willen je niet kwijt! Alsjeblieft, verlaat ons niet, kom terug please! Kom weer met ons pranken, zoals toen in de diagon alley. Wist je nog die man zijn gezicht? Gewoon geweldig, wat hebben we gelachen! Of toen je ging zingen in de boeken winkel, iedereen vond het prachtig. En dan je modellen werk, zoveel mensen zullen je missen, zowel in de dreuzel wereld als in de tovenaars wereld, we all miss you Jessica, please come back'' zeiden ze.

En door door dat beginnen we allemaal nog meer te huilen. We horen een licht gekreun afkomstig van Jessica en hoopvol kijken we haar aan. ''Jessica, we zijn hier, kan je ons horen?'' vraagt Minerva en ze pakt haar hand vast over de mijne. Weer een licht gekreun en ze probeert haar ogen open de doen wat na een paar keer knipperen lukt. ''Pap?'' fluistert ze. ''Ja ik ben hier lieverd, ik ben hier'' 

''Sorry, lieverd, je begreep het echt verkeerd-'' begin ik maar ze heft haar hand op en ik ben stil. ''Het is oké, ik hoorde iedereen praten en ik voelde gewoon alles, alleen ik kon niks geen reactie geven'' zegt ze met een schorre frustrerende stem. ''Je moet rusten schat, maak je niet zo druk nu, alles is goed nou'' fluister ik. Ze knikt en draait haar hoofd een beetje. ''Minni'' zegt ze glimlachend en ook Minerva glimlacht nu breed. ''Hee, hoe voel je je?'' 

''mmh, ik weet niet, moe, half verdronken en hoofdpijn'' zucht ze. ''Dat komt mijn beste'' begint volgens mij George. ''Omdat je in het'' ''meer bent gerend'' ''en je op die manier'' ''zelfmoord wilde plegen'' ik rol met mijn ogen en grinnik even. Ik moet toegeven, ze hebben wel gevoel voor humor en die zinnen afmaken is ook best grappig. Jaja, dat je me dit ooit nog mag horen zeggen. ''I know langerds, i know'' zucht ze vermoeid. ''Ga maar slapen'' ''Morgen komen we weer langs'' zeggen ze en Minerva en ik knikken. ''Waar is mama?'' vraagt ze. ''Die is er nu even niet, maar ik zal zeggen dat je wakker bent'' zeg ik. Ze knikt en grinnikt even. ''Wat?'' 

''Als ze je wilt spreken tenminste'' ik trek een wenkbrauw op en ze schiet in de lach maar dat stopt al gauw en ze drukt haar handen op haar borst. ''auw.. Nouja, ik ben niet doof weetje, ik heb dat geschreeuw van mama tegen jou wel gehoord'' ze kijkt me grijnzend aan en ik voel dat ik langzaam rood word. ''Nou, je humor heb je tenminste niet verloren,, en nu slapen!'' zegt ehm Fred volgens mij. Ze knikt en doet haar ogen dicht. En niet veel later hoor ik een regelmatige ademhaling wat verraad dat ze slaap.

''Bij Merlijns baard! En dan zeggen jullie niet even dat ze wakker is?!'' roept Poppy Pomfrey. ''Ssshh'' sissen we tegelijkertijd en ze vervolgd zachter; ''Stelletje idioten, nu moet ik nog langer wachten om haar te onderzoeken want ik kan haar moeilijk wakker maken nu! Heeft ze gezegd waar ze last van heeft? Dan kan ik dat noteren'' ''Ja, ze voelt zich moe, half verdronken en heeft hoofdpijn en toen ze moest lachen deed haar borst zeer'' ze knikt en loopt weg. ''Oh en wegwezen jullie, kssstt! Opkrassen ze heeft rust nodig!'' We knikken braafjes en gaan weg.

Zo hier is dan nog een hoofdstukje! Jessica is wakker, gelukkig maar maar waarschijnlijk hadden jullie dat ook wel verwacht :) Aangezien het boek nog maar pas bezig is xD

I hope you enjoyed this chapter!

Lots of love, Denise