Bana Artık Karışmayın!

4.Bölüm Part 1

Multimedia=Almila ve Arman

Yaklaşık iki saattir bu Arman öküzü ile ormanda dolaşıp,Cansu'yu arıyoruz.Bodrum'da nasıl orman bulduk bilmiyorum.

"Yok ışte yok"diye sitem ederek sanki mümkünmüş gibi daha da ağlamaya başladım.Önden ilerleyen Arman sitem edişim ve gözyaşlarımın şiddetlenmesi ile yanıma geldi.

"Yapma ama böyle.Lütfen.Bak sana söz veriyorum bulucaz Cansu'yu."

"Bizdeyken Cansu'ya ben halletcem diyip halledememistin.Ya bunu da halledemezsen.Ya sözünde duramazsan"

"Ama o Cansu sen Almila'sın.Aranızda dağlar kadar fark var."

"O ne demek?İkimizi de bugün tanıdın."

"Zamanı gelince bu farkın ne olduğunu anlayacaksın.Ama şimdi ağlama.Lütfen.Rica ediyorum.

"Ağlama demekle olmuyor.Canın,kanın,herşeyin olan kişi ortada yok.Nasıl ağlamayayım Arman?Nasıl?Mantıklı birşey söyle bana!"sözlerim bitince Arman hızlı bir refleksle başımı göğsüne yaslamamı sağladı.Ve bana öyle bir sarıldı ki...Sanki o an sarılışıyla konuştu.Ben burdayım Almila dedi.Ailemden sonra bana ilk defa böyle sarılan erkek Arman oldu.Bende kollarimi Arman'ın boynuna sardım.Benim ona sarilmamla Arman bana daha sıkı sarildi.Hıçkırıklarım gitgide artmaya başlayınca Arman "şşş....Sakin ol...Geçecek..."tarzında şeyler söylemeye başladı.İşe yarıyordu.Arman böyle söyledikce sakinleşiyordum.Arman ile sarilmamizi çalan telefonum bozdu.

Bitanem Arıyor...

"Bitanem kim"

"Cansu"

"Ne!Açsana mal"

"Ay doğru dur!"

(+Almila -Cansu)

+Alo Cansu
-Almila
+Efendim kuşum
-Bir an ortadan kayboldum geri geldim yoksunuz.Kaç saattir arıyorum ne sen ne Mert acmiyorsunuz.Bende eve geldim.
+Bir an ortadan kaybolmak mı?Lan kaç saattir yoksun ortada!Herkesin gotu tutuştu!Lan perişan ettin hepimizi.Nereye gittin?
-Tuvalete gittim çok sıkışmıştım
+Ya senin Allah cezanı versin.İnsan bir haber verir.
-Verdim ama siz o sırada senin ilk aşkından bahsediyordunuz.
+Ay tamam tamam
-Mert yanında mı?
+Hayır herkes dağıldı.Kapat lan herkes seni arıyor.Onlara da soylim de herkes evine dönsün.
-Tamam hadi baybay
+Tamam Arman'ın selami var
-Oo Arman ve sen yanyana....
+Kanka yüzüne kapatıyorum baybay

Telefonu Cansu'nun yüzüne kapatip Arman'a döndüm.

"Cansu evdeymiş"

"Demiştim sana bulucaz diye bak bulduk"

"Sen bulmadin o mal eve gitmiş"

"Olsun ama"

"Tamam Arman ondan."deyip konuşmayı bitirdim.Telefon kilidini açıp abimin numarasını tusladim.Tam arayacakken Arman'a dönüp"Ataberk'i arada haber ver"dedim.Sonra abimi aradım.Abime Cansu'nun evde olduğunu falan kısa bir şekilde açıkladım.O da bana Arman'ın beni eve bırakmasını söyledi.Telefonu kapatıp Arman'a baktığımda toprağa birşeyler çiziyordu.

"Böö!"

"Noluyor lan eşeği güvercin mi beceriyor"

"Hahahaha Arman tepkine ben ya!Ne çiziyorsun öyle dikkatli dikkatli?"

"Birşey cizmiyorum"

"Yoo bak yere neler yapmışsın"

"Hee onlar mı?Onlar önemli birşey düşünürken oluyor"

"Ne düşünüyorsun"

"Çocukluk aşkımı"

"Ohaa senin de mi çocukluk aşkın var!?"

"Evet kimin yokki?"

Ormanda seke seke gezmeye başladım ve Arman'a cevap verdim.

"Bilmem"

Arman gülerek yanıma geldi.Ve en yakında ki ağaca yaslandi.

"Ya sen ne değişik birisin.Deminden ağlarken şimdi gülüyorsun.Ani ruh değişikliklerin var."

"Ne yani ağlayayım mı?"

"Hayır ağlama kıyamam ben sana"

"Derken?"

"Şey...Yani kızların ağlamasına kiyamiyorum"

"Tüm kızların?"

"Evet tüm kızların"

"Bülent Ersoy'un bile mi?"-Yazardan not=Yanlış anlaşılma olmasın kötü amaçlı söylenmemiştir-

"Sanirsam o değil"diyerek güldü.Bende güldüm.

"Şey...Arman...Abim şey demişti...Sen beni eve bırakacakmissin"

"Hmm...Saat kaç?"

"4 buçuk"

"Bir saat sonra güneş doğacak.Güneşin doğuşunu izleyip gitsek olur mu?"

1.partin sonuna geldik.Valla çok özür dilerim.Ama benim vaktim hiç olmuyor.Bölümü deftere yazdım ama buraya geçirmek için zamanim çok olmadı.Bu bölümden Ayşegül'ün bile haberi yok.O da bilmiyor.Düşünün halimiz.Hepinizinden çok özür dilerim.2.part için bu kadar bekletmiyecegim söz.