Bana Artık Karışmayın!

1.Bölüm

"Hayır o öyle olmicak bu sefer benim istediğim olacak"diye tersledim ailemi.Hayatım boyunca benim bütün kararlarımı onlar seçti.Artık sıra bende.Bu yaşıma kadar sessiz kaldim ama artık öyle değildi!

"Haddini aşıyorsun küçük hanım.Ne demek bizim sözümüzun dışına çıkmak?Sen böyle değildin.Hepsi o takıldığın çocuklar yüzünden oldu.Artık onlarla gorumi-"

"Yeter baba!Ben bu yaşıma kadar dediklerinizi iki bir etmeden yaptım.Artık benim hayatıma saygı duyun.Her zaman beni en iyi şekilde yetiştirmeye çalıştınız.Tamam sizi anlıyorum ama ben bu hayatta hiç mi hata yapmicam.Bu hayat benim karışmayın artık bana.İstemiyorum.YETER!"

"Almila cidden haddini aştın kızım"dedi annem.Beni şaşırtarak.Beni en iyi anlayan kişi.

"Anne baba yeter artık kızın üstüne gitmeyin"Canım abim benim.

"Üstüne gitmeyelim de senin gibi mi olsun Oğuzhan?"

"Yapma baba ne var benim halimde?Tamam kendime yararim dokunmamis olabilir ama kardeşimin canını yakmalarina izin vermem.Hem ne var 2-3 devlet okuluna giden çocukla konustuysa?Hem burda özel okula giden tüm kızlar benim eski sevgilim.Hiçbiri Almila ile konuşmuyor.Erkeklere gelirsek zaten hepsi yavşak?En doğru seçimi yapıp devlet okulunda okuyan çocukların yanına gitmiş"dedi abim.

"Sen bu kadar uzun konuşur muydun ya?"diye sordum

"Değerini bil bence."

"Birbirinizi sonra sevin nolursa olsun onlarla konusmicaksin."

"Konuşcam!"diye bağırıp hızla merdivenlerden odama çıkıp kapımı kitledim.

Odam beyaz ve siyahtan oluşuyor.Kapıdan girince sağ tarafta ufak bir askılık var.Askılığın hemen yanında beyaz ve siyah gardolabım,gardolapın yanında ise özel lavaboya giden bir kapı var.Kapıdan girince sol tarafta ise köşede yuvarlak siyah yatağım var,yatagimim kapı yanında-kapi tarafında-ufak 2 cekmeceli beyaz bir dolap var.Diğer yanında ise beyaz çalışma masam var.Halım ise yuvarlak ve siyah.Kapıdan girince tam karşında boydan boya büyükçe bır cam var.Çok sade ve şık.

Ben odamı incelerken birden kapıya biri vurdu.Boyle bildiğin yumruk attı tekme falan...

"Almila,bol şerbetli baklavam,açar mısın kapıyı?"dedi kapının arkasında ki ses.

"Kimsin?"

"Benim lan Oğuzhan"abimin söylediğine gülüp kapıyı açtım.İçeri girip yatağıma oturdu bende onun yanına oturdum.

"Of ama ya!"

"Yine noldu abi?"

"Bu oda çok güzel"

"Abi yine yavşak karı tipine girme"

"Uf tamam lan dingil.Seninle konuşmaya gelmiştim.Ama neyse boşver."Yataktan kalkıp kapıya doğru gitti.Tam kapıyı açacakken"Ha bi arada yarın akşam dönüyoruz.Toparlanmaya başla ancak hazırlanırsın"deyip gitti.Hayır ya bu olamaz 3 aylık tatilimin 1.ayında Bodrum'dan Istanbula geri donemem.

Hemen çalışma masamdan laptopu alıp skypeye girdim.Cansuyu aradım.

"Heyooo Almila!"

"Merhaba Cansu"

"Noldu sen bir kötü gozukuyorsun birşey mi oldu?"

"Yarın akşam İstanbul'a dönüyoruz.Ve büyük ihtimalle beni bir daha buraya getirmezler"

"Ya neden!?Ne çabuk gidiyorsunuz.Hani 3 ay burada kalacaktiniz?"

"Öyleydi ama ışte klasik babam.Sırf sizinle görüşmemem için yapıyor"