"Haydi! Daha hızlı! daha hızlı yapabilirsin, Cengiz!" diye bağırıken gözlerindeki umutsuzluğu görebiliyordu koçun. Evet, Cengiz yüzme kursuna, piyano kursuna ve bunlar da yetmezmiş gibi resim kursuna gidiyordu. Bir gününü neredeyse bunlarla harcıyordu. Çoğu zaman mutlu hissetse de bazı nadir anlarda berrak ve bir o kadar da gerçekçi düşünebilip gerçekten "kendi olabildiği" anlarda aslında sıkkın olduğunun farkına varıyordu. Kaçmaya çalışıyordu bazen ama o düşünceleri sanki zıt kutbunu çeken bir mıknatıs gibi onu buluveriyordu.
Peki, ya onunla yüzleşseydi? Ya o düşünceleri kabullenip rutin ve "sentetik" hayatına tuz biber ekleseydi? İyi bir zaman mıydı? Kesinlikle! Yaz çok yakındı. İstese de istemese de bu sıkkınlığına bir çözüm bulmak istiyordu. Zaten gittiği kurslar zaman geçsin diyeydi.Bunu hocaları da, kendisi de çok iyi biliyordu.
Yazlığa giderken çok heyecanlıydı. Fakat bir sorun vardı. Yazlık için sola sapmalılardı. Fakat sağa sapmışlardı. Annesine sorduğunda yeni yazlıklarına taşındıklarını öğrenince verdiği tepki beklenmedik derecede şaşırtıcıydı. Evet belki üzülmüştü. Sonuçta o yazlıkta ne anılar vardı ne anılar! Ne aynalar kırılmıştı o evde, yırtılmamış kanepe kalmamıştı adeta! Ah o duvarların bir dili olsaydı!
Fakat aynı zamanda sevinçliydi ve görünüşüne bakılırsa sevinci ağır basıyordu. Eski yazlık civarında pek de iyi bir saygınlığı yoktu. Sitenin soytarısı, yaramaz çocuğu oydu. Bu bir fırsattı. Bu yaz her şey değişecekti! Bundan adı gibi emindi!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızılceviz Körfezi
AdventureCengiz, doğduğundan beri sıkkındır ve içinde bir boşluk vardır. Arada mutlu olsa bile o boşluk oradan gitmez. Yaklaşan yaz onu beklemektedir ve Cengiz, önündeki yaz her şeyin değişeceğinden emindir.
