Rüzgar ' ın Kızı

♧1♧ "İKİZ"

Odamda son ses OLAĞANÜSTÜ HIZ MOTORSİKLET YARIŞLARI
nı izlerken birden annem odama daldı.
Suratında Üzgün ve sinirli bir ifade vardı.
Bense hala gözümü kırpmadan hayranı olduğum Francisco ya bakıyordum.Yine birinci bitirecekti yarışı galiba.

"Kapat şu lanet olasıca bilgisayarı!!
Bütün gün odanda bu işe yaramaz yarışları izliyorsun."diye bağırdı.

Kesin bir sorun vardı.Annem sinirlendiğinde veya üzüldüğünde böyle başka yerlere sarardı.

Annem nefessiz bir şekilde sözlerini sıralarken bir iç çekip

"Anne..."dedim.
Gözünün içine bakarak, bir an duraksadı ve devam ettim

"Sorun ne?"

Sol gözünden bir damla yaş geldi ve anlatmaya başladı

"Baban..."dedi ve bir hıçkırık döküldü ağzından.

Yine ne olmuştu.

"Yine bayan Wictir ların evine gitmiş ve Mike ın orda olup olmadığını sormuş.Onlar da burda yok deyince..."ağlaması konuşmasını bölmüştü.

"İçeri girip bütün evi alt üst edene kadar aramış" dedi ve tekrardan ağlamaya başladı.

"Şimdi ise Mike nın arabasını tamir ediyor.Çıldırmak üzereyim anladın mı? Ve sen hiç bir işe yaramayıp odanda oturuyorsun.Ben matketteyken ona göz kulak olmanı söylemiştim."

Evet babam biraz kafadan kontaktır.Bunun nedeni 4 yıl önce ikizim olan Mike yi kaybetmemiz.Bundan kendini sorumlu tutuyor.Olay olduğunda 1 ay boyunca hiç konuşmamıştı.Ağır bir travma geçirmiş.O bir ay sonunda ise sanki Mike ölmemiş gibi davranması üzerine ilaç kullanmaya başladı.İlaçlarını içmeyince ise bunlar oluyor.

Bayan Wictir ın oğlu olan Spens bizimle yaşıttı ve Mike ile çok iyi dostlardı.Mike hep onlara gider ve Orda vakit geçirirdi. Babam da her seferinde gidip "O haylaz buradamı? "Diye sorar ve Mike ı getirirdi.Şimdi ise bunları hatırlayıp sanki Mike varmış gibi hareket ediyor.
Beni ve annemi üzmekten başka birşey yapmıyor.

Ahhh Mike...

Her zaman kavga ediyor olsakta onu özlediğim gerçeğini değiştirmez bu.Onu öyle özledim ki hayatım bir boşluktan ibaret.
Onunla beraber olduğum her saniye kavga ederdim.Ve bu yüzden hayatım koca bir boşluğa dönüştü.

Sabah okula giderken kafama ketçap dökerek uyandıran , yemek yediğim zaman en sevmediğim şey olan hardalı istisnasız her Yemeğime döküp yemeğimi zehir eden, gece yattığım da odama gelip Odamın ışığını açıp kaçan bir erkek ikizin olmazsa gerçekten çok rahat olursun.Ama bu rahatlık beni fazlasıyla rahatsız ediyordu.

Mike ile tek ortak noktamız bu motorsiklet yarışlarıydı.Beraber izler ve tuttuğumuz yarışmacıyı yarıştırıp eğlenirdik.Bazen iddaa ya bile girerdik.Ama bu Mike ın sinir bozucu olduğunu değiştirmez.Ve bu da onu ne kadar çok sevdiğimi.Bu düşüncelerin arasından annem beni kurtardı.

"Hey sana diyorum!!
Sen beni dinlemiyor musun?"

"Tamam anne konuşucağım onunla"diyip ayağa kalktım.

Odamdan çıkıp merdivenlere yöneldim.Merdivenlerden inerken babam görüş alanıma girdi.

Aşağı indim ve arabayı tamir eden babamın yanına kanepeye oturdum.

"Baba."dedim sakince çünkü birazdan sinirleneceğimi biliyordum.

"Söyle"dedi o da aynı sakinlikle.

"Onu neden tamir ediyorsun?"dedim.

Artık babamın bu halinden o kadar bunalmıştım ki sinirlerim laçka olmuştu.4 sene...Dile kolay 4 sene babamın bu git gelleriyle mahvolmuştuk.