CHAPTER 3

272 9 7
                                    

[Everyone hates someone, some just have deep voices]

I had a dream, an old one, in fact, the one that keeps repeating everytime.

Mag-isa lang akong naglalakad papauwi gaya ng dati kong ginagawa. It was unusually quite when I arrived at our front door. Nang buksan ko ang pinto, mukha ng isang pamilyar na lalaki ang tumambad sa akin. He was holding a knife, a bloody one. Behind him, I saw the bloody body of my parent lying on the floor. I felt my knees tremble and weaken at the site of both of them lifeless but the tremors worsens nang marealize Kong ako na ang susunod pag hindi pa ako kumilos. Wala siyang sinabi kahit ano pero mukhang alam ko kung anong plano niya. Nagtangka akong tumakas pero hindi pa ako nakakalayo ng takbo ng hablutin niya ako. Bumilis ang tibok ng puso ng itutok na niya ang kutsilyo sa leeg ko. Ayoko ko pang mamatay ang mga nasa isip ko noon. Gusto kong sumigaw para humingi ng tulong pero bigla akong napipi sa kaba.

"Ayoko ko pang mamatay." Mahina kong bulong. Yung lang ang nagawa kong masabi sa kabila ng sobrang kaba at takot.

"hwag kang papalag kung ayaw mo pang mamatay..." Sabi ng lalaki at diniinan pa ang kutsilyo sa leeg ko.

"Ayoko ko pang mamatay." Anong gagawin ko? Ayoko ko pang mamatay! Yun ang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko.

"Ayoko ko pang mamatay." Sabi ko habang tinitignan ang lalaki na nakatihaya sa sahig na duguan. Hawak-hawak niya ang duguan niyang leeg habang humihigop ng huling hininga niya.

Napatitig ako sa kutsilyo sa kamay ko na may bahid ng dugo at hinigpitan ang hawak dito.

"Pasensya na. Ayoko ko pang mamatay."

~~

Ok. So pilit kong inalala ang mga nangyari habang nakatitig sa mukha ng lalaking to sa ibabaw ko na nakatingin lang sa akin. He's just staring at me blankly while blinking.

"So how long do you plan on sleeping?" He said with those deep voice

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

"So how long do you plan on sleeping?" He said with those deep voice.

I tried to orient myself. Napatingin ako sa paligid.

Ok.

Nakahiga ako sa kama...
Nasa ibabaw ko siya...
Wala siyang damit...

"Haha. Masamang panaginip lang to." Ipinikit ko ang mata ko at natulog ulit. Tama, baka eto ang tinatawag nilang PTSD o Post Traumatic Stress Disorder? Tulog lang ang katapat nito.

"O ano na? Are we just going to be like this the whole day? Naghihintay ako dito ano!" Hindi pa din nawawala ang malalim na boses niya. Am I having auditory hallucinations? Pssh...As if naman na nababaliw ako no?! Inabot ko ang mukha niya, mainit, parang tunay. Sinampal ko ang sarili ko. Shit, ang sakit nun ah. Fuck.

"AHHH!!" Itinulak ko siya at tumakbo papalayo sa kanya nang maramdaman ko na parang mahangin. Nang tinignan ko ang katawan ko...Naka-underwear lang ako!!! Inilibot ko ang mata ko sa kwarto. Napahablot ako sa kumot at tinakpan ang katawan ko. I-isa lang ang ibig sabihin nito. I took one look at him who was topless and myself. Inhale, exhale.

I'm A Girl with A Gun (ROMANCE X ACTION X COMEDY) [ON GOING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon