Chapter 5

208 7 1
                                    

A/N: Sorry for the super late update. This was all I could salvage before i got busy with thesis making..XD. Sana mag-enjoy kayo. Again dont forget to leave a comment/suggestion/reaction/reklamo etc. XD

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bruised and scarred.

"Were under attack." He said it nonchalantly kahit na pinapaulanan na kami ng bala ngayon at sigurado akong butas-butas na ang hood ng sasakyan. Just a few feet away from us, may dalawang lalaki na nakatakip ang mukha ang nakaharang sa dadaanan ng sasakyan ang kasalukuyang walang habas na nagpapaputok. The tension inside me started to build up as the gunshot goes on and on. I only had one fear...and it was this. No, not blood, pain, or bruises. Gunshots.

"A-anong gagawin ko!?" My voice trembled. Basagulera lang ako pero but I've never been in a shoot out before. I could feel the adrenaline rushing on my veins as my heart pump like crazy. It has been ages sinced it happened but I can feel it. I can't afford to have a panic attack right here, right now. Matapos ang lahat ng mga pinagdaanan ko, I've been to worse than this. Hindi pwede ngayon. It started to regulate my breathing pattern. Inhale, exhale. Shit. It's not freaking working.

"Just stay down there and hide." He handed me a small gun, an M6 probably and patted me softly at the head quickly as if reassuring me. I felt a slight tug in my chest. I never knew he was capable of doing this or he was just unaware of what he's doing due to the chaos, but nonetheless thanks to him my anxiety was slightly relieved.

I immediately covered my ears nang makita ko siyang kinakalabit ang baril niya. The loud gunshots reverberated in the air as it shattered through the remaining windshield of our car. Hindi mapigilang tumayo ng balahibo ko sa tunog ng putok ng baril. It's starting again.

"Shit!" He shouted as he obviously missed the persons shooting us right now. Mabilis pa sa alas dose niyang sabay inereload ang hawak niyang baril at nagsindi ng yosi.

"Shit Chain! Anong nangyayari sa iyo?!" He snapped out of his composure and shouted when he noticed me curved into a ball under the seat. He shoots back the men outside in retaliation.

"Huh?!" I don't know. Even I, hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin. Nanginginig ang buo kong katawan and I can't freaking stop it. I'm trying to catch my breath habang hawak-hawak ko ang dibdib kong naninikip.

"Hold tight." Itinapon niya ang sigarilyo niya and he immediately took hold of the wheel. The car ignition sounded and we went swerving into a curb habang sabay niyang pinapaulanan ng bala ang mga kalaban. Sa tingin ko natamaan niya sila dahil walang sasakyan ang sumusunod sa amin.

"Ti-tigil." It was all I could say as I tried to catch my breath. Tumigil din ang sasakyan ng makalayo-layo na kami.

"Calm down." He unzipped me from the driver seat at dinala sa labas ng sasakyan. I immediately fell down on my knees.

"Hi-hindi ko kaya." I said as I gripped my chest hard.

"It's just a panic attack. You're braver than that." He said gently as he removed my hands from my chest. Hindi ko pa siyang nakikitang umasta ng ganito, it's as if like he...cares.

"Huminga ka lang ng malalim." He held both my hands as he wrapped himself behind my back.

" He held both my hands as he wrapped himself behind my back

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

"Sabayan mo ako." I know it's an awkward situation right now but all I care is stopping this irregular breathing and heart rate. I inhaled slowly along with him.

"That's right. Now exhale." I exhaled slowly sabay sa kanya. I could feel his warm cigarette and wine smelling breath hit my nape. After few deep breaths with him my breathing started to normalize but more and more, I became of his presence, his warmth wrapped around me, his breathing syncing along mine, his long fingers gently caressing my hair. Teka—Shit.

"What the fuck did just happened!? And who the hell are you?!" Itinulak ko siya papalayo when I finally got a grip of reality. Mukhang lalala lang ang kondisyong ko pagnapatuloy pa to.

"So nahimasmasan ka na? Good. Were going home." He smirked proudly again. Mali talaga ang akala ko. Walang kabaitan ang nananalaytay sa dugo ng lalaking to. Sigurado ako diyan. Tinalikuran lang niya ako at binuksan ang pinto ng kotse.

"Sagutin mo muna ang tanong ko!!" Naiinis ko nang sigaw. Muntik na kaming maging butas-butas kanina, ngayon kung umasta siya parang wala lang nangyari?! Ayos din ang lalaking to ah.

"HOY?!" Sigaw ko. Mabilis siyang lumingong sa kinaroroonan ko at itinulak ako sa kotse. Nakasampa ang likod ko ngayon sa kotse at walang kawala sa kanyang pagkakahawak magkabila ng mahigpit sa braso ko.

"Gin Andrea Fontana." He said it slowly, giving emphasize to each word habang nagtatama ang mata naming dalawa.. Napalunok ako sa kaba.

"Shit?!" Ang tangi ko lang nasabi. It's not that I realized na miyembro pala siya ng Arma Fiamme Morte, the largest Mafia group na pinatatakbo ng mga Fontana.

"Ano ba?! Will you calm down?!" Galit na sigaw niya.

"No! I mean shit you're bleeding!!" Kung hindi lang biglang nagkulay pula ang suot niyang polo, hindi ko malalaman na may sugat na pala siya dahil itim ang suot niyang tuxedo. He tried to stop me pero mabilis kong binuksan ang tuxedo at polo niya para makita kung ano kalalim ang natamo ng sugat. Mukhang daplis ng bala sa tagiliran ang natamo niya. It seems that ngayon lang din niya nakita ang sugat niya ng nag-umpisa nang ngumiwi ang mukha niya sa sakit.

"It's just a scrape. Ihahatid na kita papauwi." Hawak-hawak niya ang sugat niya habang paika-ikang binuksan ang pinto ng kotse. Bago pa niya magawa, pinigilan ko na siya.

"Hindi ordinayong galos lang yan. Hoy! Parang gripo na kung tumulo oh!" I said while pointing out his damp polo shirt. Hindi sa tumatanaw ako ng utang loob, baka kung mamatay pa siya dito at ako pa ang mapagkamalan dahil kaming dalawa ang huling magkasama. Yun lang yun. Tama.

Tinabig lang niya ang kamay ko at hindi ako pinansin habang papasok sa loob ng kotse. Sinundan ko siya sa loob.

"Hoy! Supladong matanda! Magpa-ospital ka na para matahi yan!" Sigaw ko pero hindi pa din niya ako pinapansin. He already started the car. Ah ganun pala ah. Inilapit ko ang mukha ko sa tenga niya at saka sumigaw.

"Supladong matanda! Pansinin mo ako! Ano ba!? Ako pa ba ang maglilibing sayo!? Mahiya ka naman! May pasok pa ako bukas!! Wa—"

"Fine! I get it!!" Sigaw niya.

"But we're not going to the hospital." Bigla siyang lumingon at nagtama na naman ulit ang mga mata namin. Sobrang lapit pa niya. My brain suddenly stopped it's function for a while.

"Ha?" Ang nagawa ko lang sabihin. Shit Chain, umayos ka nga.

"Gamitin mo nga ang utak mo. It's a bullet wound! They'll eventually find out the gunpowder in my hands to. Gusto mong makulong ako!?" Yep. Supladong matanda nga siya, walang duda. Matalino nga lang. Shit. Pero supladong matanda pa rin.

"Pwede din." Binelatan ko siya.

"We're going home. My home."

I'm A Girl with A Gun (ROMANCE X ACTION X COMEDY) [ON GOING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon