Chapter 1

890 51 38
                                    

Rob says: Hello! Ine-edit ko nga pala ang mga chapters ng TTWSG, sana magustuhan niyo pa rin kahit nasa 3rd Person POV na lahat ng ipa-publish ko rito. Pasensya na kung matagal akong nawala. Promise, babawi ako sa inyo. Sa ngayon, ito muna. Enjoy reading!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

It was weird that Jane already found her soulmate without physically laying hands on him. She had a hard enough time believing it herself. Yet, she had found comfort in his embrace. She had felt the overwhelming love he felt for her seeped into the deepest hollow of her bones. Noong una ay natatakot siya sa nararamdaman, sapagkat ito ang unang beses na makaramdam siya uli ng ganoon sa isang lalaki.

As strange as all of that was, hindi pa niya nakikita ang mukha ng lalaki. It might sound crazy, she wished she could explain it but the words eluded her, just as his face did. She has been wrapped in his arms before, tasted the sweetness on his lips, felt the drumming of his heartbeat against her cheek, and has heard the rhythmic cadence of his breathing. But she couldn't see him.

She supposed that since she felt his love before she had seen him, that it should be enough for now. Lagi niya itong nakikita sa mga panaginip niya. For a year now she had loved him, smelled him, and hugged him. Yet his face haunted her. When she awaken after being in his presence, the sweetest pain encompassed her, because in a flash she both basked in, and was left bereft of his love. For a year at supermarkets, parks, and shopping malls, she had scoured a thousand faces looking for the one who haunted her dreams, to no avail. She knew that when she finally sees him, she would know him and he would know without a shadow of a doubt that she was his and he was hers.

Again, she was dreaming, she sensed that his presence is nearer. She felt him calling out to her, beckoning her closer, not bringing the dream to an end, but the loneliness and pain. Nagulat pa ang dalaga nang sa panaginip niya ngayo'y may mukha na ang lalaki, he was charming, he was sweet, his dark stormy eyes spoke love, love that was only for her.

"Tao po!" Napaungol ang dalaga nang marinig ang tumatawag sa labas. Hindi pa sana mag-mumulat ng mga mata si Jane ngunit isa pang malakas na katok ang pumilit sa kanya upang dahan-dahang imulat ang mga iyon.

Bumangon siya sa pagkakahiga at kinusot-kusot ang kaliwang mata. Napatanga ang dalaga, there was his Prince Charming, giving him a sweet smile, sayang lamang at napurnada ang panaginip niya. She stretched her arms, wishing that she would see him again in her next dream.

Hindi pa rin natigil sa pagkatok ang tao sa labas ng gate kaya medyo naaasar na siya. Umaga pa lamang at may gumagambala na sa kanyang mahimbing na tulog.

She shrugged her shoulders and went to the bathroom to do her morning rituals. Napasigaw pa ang dalaga ng maramdamanan ang malamig na tubig habang siya'y naghihilamos. Pinunasan niya muna ng bimpo ang kanyang mukha bago siya lumabas ng bathroom, pagkatapos ay sinuklay niya rin ang kanyang buhok upang kahit papaano'y maging presentable naman siyang tignan. She changed her pyjamas with jersey shorts, manipis lamang kasi na pyjama ang kaniyang suot-suot.

Nang matapos ay pumunta na siya sa labas ng kanilang bahay upang buksan ang kanila gate para makita ang kung sino ang kaniyang bisita.

Nagulat pa siya ng biglang bumungad ang Mama Ynes at Papa Louie niya.

"Oh, Mama Ynes! Papa Louie! kamusta na po?" bati niya habang siya ay nag-mamano sa mga ito. Bunsong kapatid si Ynes ng lola niya sa mother side, ang siste ay lola rin ng dalaga ang ginang ngunit dahil halos mag-kasing edad lang si Ynes at ang kanyang mama, mama at papa na rin ang tawag niya sa mag-asawa.

She is Jane Trinity Lutello, 18 years old, and is studying in West Hill University.

"Pasensiya na, hija, kung medyo maaga at naka-istorbo kami sa'yo, nagising ka ba namin?" Tanong ng ginang sa kanya.

Pilit na ngumiti si Jane at umiling, "Ayos lang po 'yun, nag-breakfast na ho ba ka'yo? I can make you coffee, let's go inside," paanyaya niya sa mga ito. Biglang nakaramdam ng pagkahiya ang dalaga, minsan na nga lang bibisita ang mag-asawa ngunit pinaghintay pa niya ang mga ito.

"No, it's okay. We had our breakfast in a resto near here, hija. Naririto lang kami para ibilin sana sa iyo ang tito Sym mo. Siya nga pala, nasabi ba sa'yo ng Mama Karen mo?" tanong sa kanya ni Ynes, naibilin nga kay Jane ng mama niya na sa bahay nga muna nila maninirahan ang Tito Sym niya habang naghahanap pa ito ng trabaho sa Manila. Kaka-graduate palang kasi nito ng Accountancy at hinihintay na lamang ang CPA board exam result.

"Yes, mama Ynes. Nasabi nga po nila mama at papa bago sila nagbakasyon sa States," nakangiting sabi niya sa ginang. Ang mama at papa niya ay kasalukuyang nagbakasyon sa US upang makita at maalagan ang apo ng mga ito sa kuya niya, kapapanganak lamang kasi ng sister-in-law niya. Mag-isa lang din naman niya sa bahay nila kaya mas mabuting doon na rin tumuloy si Sym.

"Good to hear that. Sandali lamang, hija, I'll just call Sym, he doesn't wanna go outside the car, mainit daw kaya hayon at nagbababad sa aircon," pagbibigay alam ng papa Louie niya.

Napangiwi si Jane, ngayon pa lang ay naaartehan niya na ang kaniyang tiyuhin. She didn't know if she could get along with him. Ayaw pa naman niya sa mga maaarte.

"Look how quickly time goes by, it seems like yesterday you were just a toddler. Now, you've turned into a beautiful young lady, pang-beauty queen na ang ganda mo," puno nang paghangang sabi sa kanya ng ginang.

"Hindi naman po," nahihiyang tugon niya. Yes, she was a sucker for compliments ngunit hindi sa mama Ynes niya, nahihiya siya rito, kung bakit ay hindi niya alam.

"Oh! Ayan na pala si Sym," sabi ni Ynes habang hinahayon ang anak. "Symphony, this is Jane, she's your niece. Please don't do anything that would make her head ache, okay?" ani Ynes habang pinanlalakihan ng mga mata ang anak.

Jane turned her gaze to Sym. Napakurap-kurap ang dalaga nang makita ang mukha ng lalaki. The guy in front of her was the guy in her dreams...the guy she fell in love with. Her heart started to pound. Fate liked to play jokes on her, sa dinami-rami ng lalaking pwede niyang mapaginipan ay kamag-anak niya pa.

Sa kabilang banda ay nagkamot lang ng batok ang binata at hindi pinansin ang sinabi ng ina. Nakatitig lamang ito kay Jane.

Jane gave him a second look. He was so vivid, and she couldn't believe she was seeing him in flesh. She knew he was intently staring at her. If it wasn't bad enough, she wanted him to talk to her while they looked at each other. Her uncle was really beautiful. She had read about men who could make girls pass out just by staring on them but Jane believed it was all ton of shits until recently. Well, RD is an exception.

Evil darkness. Those were the only words that she could describe to the black of his eyes. Jane couldn't tell but it's as if those eyes know something she didn't know. They spoke seduction, those black orbs made her think of bedrooms, red satin sheets in particular. Sym gave her an apologetic smile that drew attention to his sensuous lips. He possessed an elegant profile, mark with aristocratic nose and prominent jaw line. Ang buhok nitong hanggang batok ay itim na itim at medyo alun-alon.

Ynes cleared her throat, "So, it's all good then! Bahala ka na riyan kay Sym. He can be a pain in the neck but he's kind in some ways. Ikaw na ang bahalang magpasensya, we're not gonna stay that long 'cuz we have to catch our flight to Hawaii. Pasensya na talaga sa abala," pagpapaumanhin ni Ynes sa kanya.

"No worries po, mama! Ako na po ang bahala kay Tito," nakangiting sabi niya.

Nagpasalamat ang ginang at may dinukot na sobre sa bag nito. Ibinigay nito ang sobre sa dalaga. Marahil ay para iyon sa allowance si Sym. Gustong tanggihan ni Jane ang ibinibigay ng ginang, hindi na nito kailangang magbigay ng pera dahil hindi naman sila iba-iba, isa pa'y malaking tulong din si Sym upang kahit papaano'y maging panatag ang mga magulang niya habang nasa malayo ang mga ito. Ibabalik sana niya ang sobre ngunit mariin ang pagpilit ni Ynes. Wala siyang nagawa kundi tanggapin ang pera.

'Yun lamang at nagpaalam na rin ang mag-asawa sa kanila. Liningon niyang muli ang binata. Magmula pa kanina ay walang imik ito. Iniisip ng dalaga na marahil ay napagod ito sa byahe kayo wala itong ganang makipag-usap sa kanya, she could talk to him later kapag nakapag-pahinga na ito.

"Let's go inside, tito," 'aya niya sa binata. Hanggang ngayon ay naiilang pa rin siyang tawagin ito sa ganoong paraan.

Tumango lamang si Sym at sumunod sa kanya, buhat-buhat ang dala nitong bag.

Nakapagtataka, ang akala niya ba'y maloko? Bakit parang pipi naman yata ang tito niya?

TTWSGTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon