TTWSG

Chapter 4

"Maliit na bagay, then make me your boyfriend instead."

Jane was about to pull him close and vomit on his face, there was still a disgusted grimace on her face.

"Gross! Not in a million years! I'd rather... I'd rather eat a live cockroach or something!" She said out loud. It would be a cold day in hell when that happens. Sino ba naman ang matinong tiyuhin ang sasabihin iyon sa pamangkin niya. Adik ba ito?

"Really? It seems like your actions are betraying you," he said, there was a hint of teasing in his tone.

"Wa-what are you talking about?" Jane asked, confusion laced through her voice.

Sym said nothing, unti-onti itong lumapit sa kinauupuan ng dalaga, he was wearing a seductive smile on his face, marching closer to her.

"Hey, don't come near me! I'm warning you, if you touch me--"

"If I touch you what?" Tanong ni Sym, ang ngiti nito'y napalitan ng malademonyo ngisi.

Nakalapit na itong tuluyan sa kanya, ang isang kamay nito'y itinukod ng binata sa left arm ng sofa na inuupuan ni Jane. Unti-unti nitong inilapit ang mukha sa dalaga, close enough that she could smell the faint masculine scent on his skin. Jane didn't know but she liked his smell, she was sure that when a girl smells his scent, the poor thing would immediately have to think about Sym exercising in the gym, hard work in the garden during a hot summer day, abs, muscles in general, Hugo Boss, the deep voice of a man, just everything manly.

"Tito, 'wag po! Never been kissed po ako, 'wag mo pong yurakan ang aking dangal," nakapikit na sabi ng dalaga. Her heart started to thump hard with panic. "Bahala na!" wika niya sa sarili.

Maya-maya'y naramdaman niyang may inilagay ito sa likod niya. Liningon iyon ng dalaga. Napakagat siya ng labi nang makita ang telepono sa holder nito. Unti-unting niligon ni Jane ang tiyuhin. Tinignan niya ito, that sorry-joke-lang-yun-tatanga-tanga-lang-talaga-ako look.

Kitang-kita niya ang pagkamangha sa mukha ni Sym, maya-maya pa'y yumugyog ang balikat nito sa nagbabadyang pagtawa. Hindi nagtagal ay umalingawngaw na sa sala ang tawa nito, may sinasabi ang binata ngunit hindi niya iyon maintindihian dahil nasasapawan 'yon ng halakhak nito.

"Look at your face you're beet red," sabi ni Sym sabay turo sa mukha niya, pinipilit pa rin nitong 'wag tumawa.

"You're such a douche!" sigaw niya rito, iniamba niyag buhatin ang vase na malapit sa kanya at badyang ipupukpok sa ulo nito.

"Hey! 'Wag 'yan!" bawal nito sa kanya. Hinawakan ng binata ang braso niya upang pigilan siya, "Are you angry because you thought I'm gonna kiss you out of your will or are you angry because it didn't happen?" pang-aasar nitong lalo sa kanya

"Kapal mo!" binigyan niya ito ng isang mamatay-ka-na-sana glare ngunit nginitian lamang siya nito ng pagkatamis-tamis.

"Diyan ka nga!" sigaw ni Jane kay Sym, nag-walk out siya papuntang kwarto.

Bago pa man makatalikod ang dalaga ay biglang nag-ring na naman ang telepono.

Agad na tinakbo ni Jane ang kinaroroonan ng telepono bago pa man siya maunahan ng binata. Daig pa niya ang mga ninja sa bayan ng Konoha. Dumila siya sa binata nang maunahan niya ito sa pagkuha ng telepono.

"Hello?" Jane called through the telephone line hoping that it would be Ezra.

"Hello, hija, how are you?" Nagulat si Jane nang marinig ang boses ng ina.

"Hello, Ma. I'm still alive, How's baby Jes?" Sagot niya sa ina, biglang nawala ang pagka-asar niya at nahalinhinan iyon ng pagka-miss sa kanyang mga magulang.

"The boy is doing great! He's super healthy! Sobrang taba," tuwang-tuwang kwento sa kanya ng ginang.

Jane smiled, "Eh, how about kuya?"

"He's having his day off and I made him baby sit his unico hijo. Para naman marunong siyang mag-alaga ng bata."

"Dapat lang 'no? mag-aanak-anak tapos hindi marunong mag-alaga ng bata?" biro niya sa ginang. Sa totoo lamang ay miss na miss niya na ang kuya niya, matagal na rin nang huli niya itong makita.

"Sinabi mo pa. By the way, naririyan na ba ang tito Sym mo?" Pag-iiba ng ginang.

"Yes, mama! Tito Sym is ALREADY here," ani Jane. Nilakasan pa niya ang pag-bigkas sa pangalan ng mapang-aping lalaki upang tiyak na marinig nito.

Lumingon lamang si Sym sa kanya at disimuladong ngumiti. Bakit ba sa tuwing ngingiti ito'y pinamumulahan siya? Sinimangutan lamang niya ito.

"Ganun ba? kailan siya dumating?"

"A while ago. Alam mo ba, mama? Close na kami agad promise."

"That's great. Okay naman pala at nagkakamabutihan este mabuti ang pakikitungo niyo sa isa't isa."

"Ay opo! napakabait po nitong si Tito Sym, hindi pinasasakit ang ulo ko." Tumingin pa si Jane sa tiyuhin at inirapan ito.

"Mabuti kung ganun, pagbutihan niyong dalawa diyan."

"Pagbutihan sa ano?"

"Ah? Nothing, what I mean is, pagbutihan mo ang pakikisama sa kanya."

"Okay."

"He-he, pakabait ka riyan, hija. Love na love ka namin ng papa mo, 'wag mo ring aawayin si Sym ha?" Bilin ng kanya ina. At siya pa talaga ang mang-aaway sa talipandas na lalaki?

"Opo! hindi ko po aawayin si Tito Sym, buddy kaya kami nito," labas sa ilong niyang sabi.

"Good! O, pa'no it's already late in here. I have to end this call na. Gonna send you a pic of Jess on iMessage later."

"Okay.Love you mama, tell dad and kuya that I miss them already!"

Her mom ended the call after a while.

Tumingin si Jane kay Sym, "Anong ngingiti-ngito mo riyan?" paasik niyang tanong dito.

"Buddy pala, ha?" nakangising sabi nito.

"Wala talaga sa bokabularyo mo ang salitang sarcasm, 'no?" naiiratang tanong niya.

"Ganun na rin 'yun! Sige, you're my best bud na," sabi nito at nag-flying kiss pa.

Hindi niya ito pinansin. Naglakad si Jane papuntang kwarto niya. Iniisip pa rin ang mga sinabi ng kanya ina. She didn't know but there's something strange with her mom.