Şizofreniye Yolculuk

Güne Devam

- Evet artık rahatladığına ve korkmadığına göre her şeyi anlatabilirim. Öncelikle şunu bilmen gerekli ki sen veya ben diye birşey yok biz aynı kişiyiz, şöyle ki; senin her derdini anlattığın kimseyle paylaşmadığın o sevinçlerini, hüzünlerini acı ve kederini paylaştığın adına da yalnızlığım dediğin o kişiyim işte ben, daha basit bir tabirle iç sesinim ben senin. Hiçbir şey istemiyorum yalnızlığıma dokunmayın yeter derdin ya, yalnızlığını herkesten çok severdin işte bak kimse dokunamadı yalnızlığına ve artık tam karşında duruyor, görmeden konuştuğun yalnızlığınla artık yüz yüze hatta ona dokunarak onu hissederek konuşma fırsatı veriyorum sana.

Bu anlattıkları imkânsız geliyordu bana böyle birşey mümkün olabilir miydi? Kafam çok karışmıştı inanmak gelmiyordu içimden ama bu yaşadığım şeyler beni ona inanmaya ikna etti. Bu çok heyecan vericiydi benim için ilk başlarda korkmuş olsam da anormal gelmiyordu bu durum bana aklıma bir nokta takıldı bu adam bensem peki neden 40lı yaşlarda bu adam? Evet bunca şey içinde aklıma takılan nokta bu oldu. Ben bunları düşünürken epeyce eğlenmiş olacak ki gülüyordu karşımda "evet aklımdaki şeyi bildiğine göre şimdi söyle bakalım" dedim anlatmaya başladı.

- Tam 18 yaşındasın ve 5 yıldır seninleyim, benimle tanıştığın ilk gün adıma "yalnızlığım" dediğin ilk günden beri o kadar çok şey anlattın ki bana o kadar çok acı çektin ki, yaşadığın tüm hayal kırıklıkları, sırtından bıçaklandığın her olay ve 7 ay önce terk edilişin beni bu hale getirdi işte, hep o güvenimden, iyi niyetimden, çok sevgimden kaybettim dediğin herşey sürükledi beni uçurumun kenarına. Hep o yapmaz dediklerin yaraladı beni, hep o iyi ki var dediklerin var ya işte onlar getirdi beni bu hale, çok erken başladın hayata ve gereğinden çok daha fazla kaybettin işte bunlar bitirdi beni. Yani anlayacağın dışarıdan her ne kadar 18 19 yaşında görünüyor olsan da içten içe çoktan yaşlandın.

Dışarıda çok saçma görünüyor olsa da çok mutluydum, artık kimse olmasa da konuşabileceğim birisi vardı her ne kadar önceden de onunla konuşuyor olsam da artık yüz yüze konuşabilecektim, tek başıma kalmayacaktım hiçbir zaman bu mutlu olmam için yeterli bir sebepti. Saatte epeyce ilerledi artık uyumaya karar verdim yarın pazartesiydi ve okula gidecektim, yatağıma yattım hala yanımdaydı konuşuyor espriler yapıyorduk "hadi artık uyu" dedi fazlasıyla uykum vardı zaten hiç itiraz etmeden ışığı kapadım, yarın çok farklı olacaktı benim için beraber okula gidecektik onu arkadaşlarımla tanıştırmayı çok isterdim ama benden başka kimse onu göremeyeceği için bu mümkün olmayacaktı. Tüm düşüncelerimden sıyrılıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.