Με λένε Αντωνία. Μένω Κρήτη, Χανιά. Είμαι 16 και ο αδερφός μου 18. Είμαι κοντουλα με ωραίο σώμα. Ο αδερφός μου είναι πολύ ωραίος. Πάει ποδόσφαιρο και έχει γαματο σώμα και γενικά είναι πανέμορφος. Τον λατρεύω.
*οποίος δεν αντέχει το ν τρόμο και την αγωνία μη συνεχισει γιατί θα έχει ψυχολογικά προβλήματα!!! Για τυχόν θέματα δεν φέρνω ευθύνη.*
Σάββατο πρωί. Κοιμάμαι. Έρχεται ο αδερφός μου και ξαπλώνει μαζί μου. Ανοίγω τα μάτια μου χωρίς να τον κοιτάξω.
-τι κάνεις;
-καλά είμαι μάτια μου.
-πάλι καλά!
-πάλι εκείνο το όνειρο;
-ναι...
-μη δίνεις σημασία. Εφηβία είναι.
-δηλαδή;
Γυριζω απότομα στο μέρος του και τον κοιταω.
-δηλαδή εχεις γενικά ενα άγχος για όλα. Χρειαζεσαι έρωτα. Μην ανυσηχεις, κάποιος ενδιαφέρεται.
-ναι;
-ναι.
Ξαφνικά ενιωσες κάτι έντονο μέσα σου και ακουσες ενα αντικείμενο να πέφτει στο πάτωμα.
-ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!
Φωναξα κλαίγοντας.
Ο Άλεξ ( ο αδερφός) με πήρε αγκαλιά. Τον έσφιξα.
-η καρδιά μου.
-ηρέμησε!
-Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.
Φωναξα κλαίγοντας.
-ΣΠΑΕΙ!
-Αντωνία όλα καλά. Ελα εδώ...
Με πήρε αγκαλιά αλλά βγηκα απότομα. Γονατισα στο κρεβάτι με το μέρος μου στον τοίχο χωρίς να κοιταω κάπου συγκεκριμενα. Σαν υπνοτισμενη.
-φύγε. (Βουρκωσα) ΦΥΓΕ ΕΙΠΑ!!! (Εκλαιγα δυνατά)
Είδα μια σκιά να περνάει από μπροστά μου. Λύγισα. Τρέχει ο Άλεξ να με πιάσει. Λυποθημησα και έπεσα κάτω. Ο Άλεξ πρόσεξε αίμα στο πάτωμα. Τότε...Θέλω σχόλια για να συνεχίσω (επειδή είναι λίγο βαρύ και μπορεί να μην το αντεχετε)
YOU ARE READING
Σ' Αγαπάω
Teen FictionΜένω σε ενα μεγάλο σπίτι με τον αδερφό μου. Οι γονεις μου λείπουν σε επαγγελματικό ταξίδι. ⭐ ❤