Εκείνος έσκυψε το κεφάλι.
-Αντωνία πάμε. Άγγελε θα έρθεις;
-όχι ρε. Έχουμε προπόνηση το απόγευμα.
-καλά ρε. Τα λέμε.
Δεν μίλησα.
Απομακρυνθήκαμε. Γύρισα να τον κοιτάξω. Με κοίταζε ήδη. Είναι γλυκός αλλά με στεναχωρει κάθε φορά που αφηνομαι στα χέρια του...Φτάσαμε σπίτι. Ξάπλωσα. Άνοιξα το ίντερνετ στο κινητό. Αμέσως ήρθε μήνυμα στο Facebook. Ήταν ο Αγγελος... Το άνοιξα.
«δεν είδα να πήρες κάτι... Γιατί;»
«δεν είχα όρεξη.»
«και που πήγες;»
Τώρα ενδιαφέρθηκε; γιατί δεν ήρθε να δει;
«καπου.»
«ο Άλεξ ανησυχησε»
Αααα γιαυτό..! Λέω κι εγώ.. Τι τον έπιασε ξαφνικά;
«δεν πειράζει»
«πειραζει. πες μου που πήγες»
Πωωω λογαριασμό θα του δώσω;
«τι σε νοιάζει μωρέ;»
«δεν θέλω να παθεις τίποτα... Αν σε πειράξει κάποιος πες το μου»
Ναι εσένα θα το πω! Όχι του Άλεξ...
«οκ»
«συγγνωμη»
Κατάλαβα γιατί ζήτησε. Καλά έκανε. Δεν απάντησα.
Έκλεισα το κινητό και κοιμήθηκα.
Ονειρεύτηκα οτι περπατούσα σε ένα σκοτεινό διάδρομο και πετιέται μια σκιά και με κάλυψε. Γονάτισα και έφτυνα αίμα. Είδα ένα χέρι. Το έπιασα και σηκώθηκα.
Δεν θυμάμαι μετά...Τι σημαίνει το όνειρο; Ο Αγγελος την αγαπάει;
Συνέχεια; σχόλιο★♥
YOU ARE READING
Σ' Αγαπάω
Teen FictionΜένω σε ενα μεγάλο σπίτι με τον αδερφό μου. Οι γονεις μου λείπουν σε επαγγελματικό ταξίδι. ⭐ ❤