Σ' Αγαπάω

part 16

Οκεπ. Είχα κουκουλωθει το πάπλωμα μέχρι τα μάτια -ίσα ίσα να βλεπω- κι άρχισα να πανικοβάλλομαι. Άκουσα έναν έντονο θόρυβο και καλύφθηκα με το πάπλωμα. «Παναγίτσα μου κάνε το θαύμα σου.. Όχι πάλι τα ίδια.»
-Ε-εχμ
Οπα... Γνωστή φωνή. Ξεθάφτηκα και έψαχνα με μανία απο που προερχόταν η φωνή. Είδα μια φιγούρα στην πόρτα. «καλως τα μάτια μας τα δυο..!»
ΓΙΑΤΙ;!
Ο Νίκος. Ναι. Ο Νίκος!
Ουτε εγώ το πιστεύω.
~ο πρωην μου~
Καλά πως;που;ποτε;γιατί;

Πετάχτηκα απο το κρεβάτι και τον πλησίασα αργά και απιλιτικα.
-τι θες εδώ;
Είπα μέσα απο τα δόντια μου.
-εσένα. Κοιτά.. Είχε γίνει μια βλ--
-όπα οπα οπα.. Καταρχήν. Τι "εσένα"; και κατά δεύτερον Ποιος σου είπε να ρθεις;

«ενα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, μια προηδοποιηση βρε αδερφέ!. Περιμένουμε και το αμόρε να πούμε.. Να σε δει εδώ να σου ανοιξω το κεφάλι."

-σε θέλω πίσω. Είχε γίνει βλακεία σε παρακαλώ άκουσε με!
-Νίκο τι λες; έχει περάσει τόσος καιρός. Που το θυμήθηκες; άφησε με ήσυχη. Και φύγε απο δω ΤΩΡΑ!
Γριλησα απιλιτικα. Να βλέπα ενα τηγάνι να του έσπαγα το κεφάλι.
-Αντωνία.. Ηρεμισε σε παρακαλώ. Θέλω να σου πω.
-εγώ ΟΧΙ άνθρωπε μου! ΦΥΓΕ!
- .....