Σ' Αγαπάω

part 8

Όπως κοιμομουν ένιωσα κάτι δίπλα μου. Άνοιξα με φόβο τα μάτια μου.
Ομγ..

Ένα χαρτί. Ωχ. Γράφει "Αγγελος".

-πως„ που„ ποτε-

Αμέσως ένιωσα ένα κόμπο στι στομάχι. ‹Τι να λέει;›
Με τρεμάμενα χέρια το άνοιξα αργά.
Έλεγε.
«γεια μικρή <3 ,
Ακολούθησε τις οδηγείες:
1. Σήκω από το κρεβάτι και ρίξε κάτι πάνω σου.
2. Άνοιξε την πόρτα και τσεκαρε τους διαδρόμους.
3. Προχώρησε στον διάδρομο αριστερά.
4. »
Το 4 έγραφε κάτι που δεν το έβγαζα... Γιατί να τα κάνω αυτά; και το 'μικρή' με ♥;
Δεν έχασα χρόνο... Σηκώθηκα και έβαλα μια ζακέτα (λογικά αυτό θα εννοεί. Κι η μητέρα μου αυτό εννοεί όταν το λέει), άνοιξα την πόρτα και κοιτούσα αριστερά, δεξιά και ευθεία. Ενιωσα ανατριχιλα. Άρχισα να πηγαίνω αριστερά. Στην μέση της διαδρομής ένιωσα ψυχρά. Κάτι τσουχτερό διαπερνούσε το δέρμα μου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Είδα κάτι στο τέλος του διαδρόμου. Δεν κατάλαβα όμως. Τα μάτια μου είχαν θολώσει. Κάτι με σταμάτησε. Ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται. Λύγισα. Είδα ένα χέρι. Θυμήθηκα το όνειρο... Έκανα να το πιάσω μα τότε....

Σπίτι του τρομου†~† χαχ♥ μη φοβάστε. Εδώ υπάρχει αγάπη!
Συνέχεια;♠
→★←
♥