Two Hearts

Chapter 1

Jasmine's POV

"We're over" -jasmine

-tumayo na ako at lumabas na sa restaurant. Sumakay na ako sa car ko at naghintay ng 5 mins.
- Huwag kang papatak. Huwag kang papatak! sabing huwag kang papatak eh! Jasmine, nakakahiya ka! Iniiyakan mo ang lalaking yun? Ano ba! tumigil ka na nga.! Hindi niya ko minahal! Niloko niya lang ako! PINAGLARUAN!

tatawagan ko si Cindy
*ring*

"Hello?"-cindy
"Cindy."-Jasmine
"oh! bakit?"-cindy
"pupunta ako sa bahay mo ha. Paki sabi kina mommy na magssleep over ako sa bahay mo."-jasmine
"sige. Nasaan kaba?"-cindy

-inend ko na yung phone kasi pag sinabi ko pa sakanya mangungulit lang iyon eh.

"I'm strong" ewan ko ba bakit iyon lagi ang sinasabi ko pag nasasaktan o umiiyak.
Nagddrive ako ngayon papunta sa bahay ni cindy. Ewan ko pero parang wala ako sa sarili. Hindi ko alam kung maiiyak or matatawa. Matatawa because nakikita ko yung sarili ko na nagkakaganito because of that jerk. Ganito pala feeling noh? Nakita ko na si ang bahay ni cindy at si cindy mismo na naghihintay saakin. Itinigil ko ang car medyo malayo ng konti sa bahay niya. Naghintay lang ako ng sandali at lumabas na sa sasakyan ko at naglakad nalang. Nakita na ako ni Cindy at

"Jasmine! ano nangyari?!"-cindy
"Pasok na tayo."-jasmine
"Kumain kana?"-cindy
"Punta na tayo sa room mo."-jasmine
"What the h*ll is going on with you?! Sa tuwing magtatanong ako sayo wala kang isinasagot ..."-cindy

walang pumapasok sa tenga ko sa mga pinagsasabi ni Cindy. Hindi ko na alam ang mga sinasabi niya. Puro flashbacks lang na magkasama kami ni Josh ang naiisip ko. Pumapatak na ang mga luha ko ulit. Hindi yun nakikita ni cindy kasi nauuna akong maglakad sakanya. Sa wakas at nasa harap na kami ng room niya. Pinagsasabihan parin niya ako. Nakakatawa siya sa totoo lang pero I can't. hindi ko magawang maging masaya. ganito ba talaga?

"Cindy. (soft voice)"-jasmine
"wala na kami."-jasmine
buti at hindi siya slow. alam niya na agad kung ano ang ibig kong sabihin.
"ano ba nangyari?"-cindy